Γράφει η Αστάθεια

Τις τελευταίες μέρες εκείνης της χρονιάς αποκαλύφθηκαν μυστικά και δράματα, που τάχιστα διαδόθηκαν σε όλους τους χωρικούς.
Η Μπάμπουσκα, που διηγιόταν τις ιστορίες, αποφάσισε να τα καταγράψει, για να διατηρηθεί η αντικειμενικότητα.
Έτσι τα παιδιά ανάλαβαν να διαβάσουν σε κάθε σπίτι την παρακάτω αφήγηση:

«Η Ορσαλία είχε γεννηθεί σε ναυτικό νησί του Αρχιπελάγους και ως κόρη του πλοιοκτήτη Ορλάνδου μεγάλωσε με ευκολίες και χάρες. Όταν ήταν τελειόφοιτος στις Ουρσουλίνες, συνάντησε τον νεαρό Βενέδικτο, ναυτικό στη δούλεψη του πατέρα της. Ένας μεγάλος έρωτας γεννήθηκε, που φούντωνε και γιγάντωνε. Όμως συνάντησε την αντίδραση του καπετάν- Ορλάνδου που σχεδίαζε να παντρέψει την κόρη του με έτερο πλοιοκτήτη για να ενωθεί ο στόλος. Ο Βενέδικτος και η Ορσαλία αποφάσισαν να φύγουν μαζί, για το Μεγάλο Λιμάνι και να παντρευτούν κρυφά εκεί αφού αυτός επέστρεφε από ένα μακρύ ταξίδι για να ενισχύσει το κομπόδεμα του.

Όταν η Ορσαλία δεν μπορούσε πλέον να κρύψει την εγκυμοσύνη της ο καπετάν- Ορλάνδος την έδιωξε από το σπίτι και την αποκλήρωσε ενώ η καπετάνισσα Κοραλία- κλαίγοντας- της έχωσε στις τσέπες του πανωφοριού της όσα λεφτά είχε φυλαγμένα στο καφεκούτι της κουζίνας.

Έτσι πήρε- μονάχη- το νυχτερινό καράβι για το Μεγάλο Λιμάνι προς το άγνωστο. Έπιασε ένα δωμάτιο σε παρακατιανό ξενοδοχείο και έβαλε μια αγγελία ότι παραδίδει μαθήματα πιάνου- αγγλικών και γαλλικών. Περιμένοντας μαθητές, τριγύριζε στους δρόμους μέχρι την ημέρα της μεγάλης αναταραχής… Βούιζε ο τόπος για τη ναυτική τραγωδία… το καράβι «Ορλάνδο ΙΙΙ» έχει βυθιστεί και δεν υπήρχε κανένας επιζών. Η Ορσαλία κατέρρευσε… ο Βενέδικτος της χάθηκε στα νερά του κόλπου του Άντεν;;; το μωρό τους;;; Αιμορραγούσα την μετέφεραν στο νοσοκομείο, όπου διαπιστώθηκε ότι είχε χάσει το μωρό της. Κατά την ανάρρωση , απέκτησε φιλικές σχέσεις με την νοσηλευτήρια Ιουστίνη, που της πρότεινε να εργαστεί ως παιδαγωγός των κοριτσιών του αδερφού της Μόδεστου, ιατρό στον πεδινό νότο, που μόλις είχε χηρέψει.

Έφτασε ένα πρωινό με το τρένο, όπου την περίμενε ο ευγενής ιατρός και τα χαριτωμένα νήπια, οι δίδυμες Νιόβη και Ναταλία.
Ο καιρός περνούσε ήρεμα και όταν μεγάλωσαν τα κορίτσια της παραχωρήθηκε ένα σπιτάκι, δίπλα στο χτήμα όπου ζούσε πουλώντας ζωγραφιές και υφαντά.

Όμως η μοίρα είχε άλλα γραμμένα. Ο Βενέδικτος, σχεδόν ημιθανής, είχε διασωθεί από ένα σομαλικό πειρατικό καράβι και με περίσσεια φροντίδα ανέρρωσε σωματικά αλλά είχε απολέσει τη μνήμη του. Έτσι έμεινε και δούλευε στο πειρατικό. Μετά λίγα χρόνια, σ’ ένα λιμάνι, εκεί που τα πίνανε οι ναυτικοί, άκουσε την ντοπιολαλιά του και άρχισαν να έρχονται εικόνες από το παρελθόν του… το νησί, η Ορσαλία… Παρακάλεσε τους σφουγγαράδες να τον πάρουν μαζί τους στο Αρχιπέλαγος, να αναπληρώσει τα κενά της μνήμης του…
Έψαξε για την Ορσαλία… ούτε η γραία πια καπετάνισσα- Κοραλία ήξερε κάτι, ο δε καπεταν- Ορλάνδος πέθανε με τον καημό του αφού η απληστία του, του είχε στερήσει την θυγατέρα του.

Ο Βενέδικτος κατέληξε στο Μεγάλο Λιμάνι, περιφερόμενος στα καπηλειά και τα χαμαιτυπεία.

Μια μέρα, ένας περίεργος κύριος, που συστήθηκε ως Φυσιοδίφης περιέγραφε όσα είδε σ’ ένα χωριό, που είχε πάει να μελετήσει τα υδρόβια ζώα στις εκβολές ενός ποταμού. Διαπίστωσε δε ότι η αίθουσα αναμονής του Σταθμαρχείου είχε μια άτυπη δανειστική βιβλιοθήκη και επέλεξε να διαβάσει τα σονέτα του Σαίξπηρ. Τότε παρατήρησε ότι μετά την σκισμένη πρώτη σελίδα υπήρχαν ίχνη γραφής, που σκιάσε με το μολύβι του και διάβασε την αφιέρωση: «Της Ορσαλίας μου, η εξύμνηση της αγάπης μου. Ο Βενέδικτος σου, παντοτινά»

Αναπήδησε από την καρέκλα… Δεν μπορεί να είναι σύμπτωση- σίγουρα είναι το βιβλίο που της είχα χαρίσει, σκέφτηκε. Ακολουθώντας το πρώτο αυτό στοιχείο πήρε το νυχτερινό τρένο και το πρωί βρέθηκε στο χωριό, την ώρα που τα παιδιά έλεγαν τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα.

Μετά την πρώτη αναταραχή αφού τους είπε τι θέλει, τον οδήγησαν στο σπιτάκι της Ορσαλίας και δεν μπορώ να σας περιγράψω το αντάμωμα τους μετά τόσα χρόνια απόστασης και τις περιπέτειες αμφότερων.»

Ομόφωνα οι χωριανοί αποφάσισαν. Θα χάριζαν στο ζευγάρι μια γιορτή για τα αρραβωνιάσματα του την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, όπου εκτός από τη Βασιλόπιττα θα πρόσφεραν στο ζευγάρι μια τεράστια τούρτα, που μέσα θα είχε τα μικρο-δωράκια από όλους.