Γράφει η Αστάθεια

Λίγο πριν ξεκινήσουν τα μαθήματα της δευτέρας Γυμνασίου, προκειμένου να αποφευχθούν οι παραμορφωτικές συνέπειες της κύφωσης στον προέφηβο Νέαρχο, ο γιατρός στην Πρωτεύουσα συνέστησε «κηδεμόνα»- ήτοι ένα μεταλλικό γιλέκο, που αποδέχτηκε με καρτερία αφού ήταν επώδυνη η διαδικασία, προκειμένου να οδηγηθεί η σπονδυλική στήλη σε φυσιολογική ανάπτυξη. Παρακάλεσε λοιπόν τον πατέρα του Πορφύριο που είχε το κατάστημα «Εδώδιμα- Αποικιακά και Γενικό Εμπόριο» στην κωμόπολη, να απέχει από τα μαθήματα του σχολείου την προσεχή σχολική χρονιά- φοβούμενος πρωτίστως τον χλευασμό των συμμαθητών του- ενώ υπεσχέθη να διαβάζει βιβλία από την βιβλιοθήκη και να κάνει τις αριθμητικές πράξεις στα τεφτέρια του μαγαζιού. Συμφώνησε,όπως και η μητέρα του Δωροθέα, που στα πίσω δωμάτια είχε το εργαστήριο της να ράβει πουκάμισα και ρόμπες- φημισμένη για την τέχνη της στην ευρεία περιφέρεια.
Με τα λεπτά του δάκτυλα, που εξασκείτο στα νυκτά έγχορδα αλλά εντεύθεν θα αδυνατούσε να «αγκαλιάσει» το μαντολίνο και την κιθάρα, έπιασε την σακοράφα και την βελόνα και μελετούσε- δίπλα στη μάνα του- τις ραφές… τρύπωμα, στρίφωμα, γαζάκι, ψαροκόκαλο… ενώ λαχταρούσε να γαζώσει στη ραπτομηχανή με το πεντάλι.
Σταδιακά εξελισσόταν σε ικανότατο ράφτη και γαζωτή -αφού είχε εγκαταλείψει όλες τις δραστηριότητες της ηλικίας του και αφοσιώθηκε σε αυτό. Είχε πλέον σταματήσει να συναναστρέφεται τους φίλους τους, τις αθλοπαιδιές, τις βόλτες και την ανεμελιά. Ζούσε στο πίσω δωμάτιο, έβλεπε τη ζωή από το παράθυρο, μελετούσε βιβλία και εξασκείτο στην ραπτική. Έβγαινε σπάνια- μόνο τις νύχτες- φορώντας μια κάπα που είχε φτιάξει ειδικά όταν η παραμόρφωση έγινε μόνιμη.
Ο εμπορικός αντιπρόσωπος Ισαάκιος, που –μηνιαίως- εφοδίαζε το εργαστήριο της κυρίας Δωροθέας με υφάσματα και συναφή είχε εντυπωσιαστεί με τις δεξιότητες του νεαρού και του χάριζε συχνά ρετάλια από κασμίρια και καμηλό να δοκιμαστεί και σε άλλα είδη ραφής. Κάποτε αγόρασε ολόμαλλο ΑΑΑ να προσπαθήσει ένα σχέδιο για κουστούμι γιατί- παρ’ ότι έγκλειστος- φρόντιζε την ενδυμασία του σε αντιστάθμισμα. Είχε σχεδιάσει το πατρόν λαμβάνοντας υπόψιν τις σωματικές του ιδιαιτερότητες που με κρυφές πιέτες και παρόμοιες τεχνικές κατάφερε ένα κομψότατο αποτέλεσμα που όλοι εντυπωσιάστηκαν.
Εκείνο το πρωινό ακούστηκε αναταραχή στη γειτονική πλατεία μέχρις που ο μικρός παραγιός του Πορφύριου τους εξήγησε: «Μια μεγάλη κούρσα με σωφέρήρθε και δεν χωρούσε να περάσει την στροφή του δρόμου και βγήκε ο Ισαάκιος κι ένας ψηλός κύριος με αριστοκρατική εμφάνιση και έρχονται να σε δουν, αφεντικό!»
Ο κύριος συστήθηκε ως Βαρούχ, που διατηρεί ραφτάδικο στην μεγάλη Πόλη με εκλεκτή πελατεία και επιθυμούσε να γνωρίσει τον νεαρό Νέαρχο, αφού τον είχε εντυπωσιάσει με τις τεχνικές του- όπως τις είχε δειγματίσει ο Ισαάκιοςκαι να του προτείνει συνεργασία.
Έτσι, σε λίγες μέρες ο Νέαρχος μετακόμισε στην μεγάλη Πόλη για να εργαστεί στο «Ραφείον Βαρούχ». Είχε γίνει δεκτό το αίτημα του να μην συναλλάσσεται με τους πελάτες- απλά να του φέρνουν τα «μέτρα» και να κόβει και να ράβει σε απομονωμένο χώρο.
Έστησε το εργαστήρι του και δημιουργούσε ευτυχής, βλέποντας την ζωή έξω από το μικρό παραθύρι και περνούσε τον ελεύθερο χρόνο στο διπλανό καμαράκι με βιβλία και ακούγοντας μουσική στο φορητό πικάπ.
Μια φήμη διαδόθηκε στην Πόλη… επειδή κανείς δεν είχε δει το νεαρό βοηθό, ότι ο κος Βαρούχ είχε φέρει «ξωτικά» να δουλεύουν στις σκιές του ημιυπόγειου, κάτι που διασκέδαζε τον Νέαρχο.

Μέχρι τη μέρα που άλλαξαν όλα. Από το παραθυράκι του είδε μια μοτοσυκλέτα να σταματάει έξω από το ραφείο και ο αναβάτης, που έφερε την ίδια σωματική στρέβλωση, κατευθύνθηκε– με αυτοπεποίθηση- μέσα να παραγγείλει το καινούργιο του κουστούμι.
Ο Νέαρχος χτύπησε το καμπανάκι να έρθει ο βοηθός και ζήτησε να γνωρίσει τον νεαρό κύριο, που μόλις ήρθε.

Του συστήθηκε ως Γρηγόριος, από την γειτονική πόλη, όπου συνεχίζει τις επιχειρηματικές δραστηριότητες της οικογένειας, με έντονη κοινωνική ζωή και επρόκειτο να αρραβωνιαστεί την πανέμορφη γραμματέα του συνεργάτη του, γιαυτό θα ήθελε ανανέωση γκαρνταρόμπας. Ο Νέαρχος τον άκουγε εκστασιασμένος και αναρωτήθηκε γιατί άφησε τη ζωή… και κλειδώθηκε στις σκιές.
Κείνο το βράδυ οι καινούργιοι φίλοι πήγαν σινεμά, να γιορτάσουν «την αρχή μιας υπέροχης φιλίας».