Εάν αποδεχθούμε, έστω και με ένα συγκαταβατικό κλαυσίγελο, τις προθέσεις του Κυβερνήτη ως προς την επιδίωξη του για τεχνοκρατική ευελιξία, «Αριστεία» και λοιπές μεγαλοστομίες που εκτοξεύονται, κατά καιρούς, ειδικά μετά από κάτι «αστοχίες(!)» τύπου «σκοιλελικίκου…», το μπάχαλο με το flyover και το φιάσκο του Μετρό στη Θεσσαλονίκη, την εγκληματική ιστορία ανικανότητας και διαφθοράς των Τεμπών, τη λειτουργία του ΕΣΥ, την «πρωτοποριακή» ιδέα με το ΚΕΦΟΔΕ (όπου εκκρεμούν κοντά στις 500.000 φορολογικές υποθέσεις σε ένα μόλις χρόνο), τις «επιτυχίες της εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής μας» με τον Μακρόν, ένα παράδειγμα, να σπεύδει να πουλήσει στον Ερντογάν αντίμετρα για τα «ανίκητα» Ραφάλ και τις φρεγάτες που μας μοσχοπούλησε, και τόσα άλλα «επιτεύγματα», καταλήγοντας σε ένα νέο κυβερνητικό σχήμα με τον Λοβέρδο, τον Δοξιάδηκαι τις «κυρίες και κυρίους επί των πρωθυπουργικών τιμών», τότε έρχεται αβίαστα να επιβεβαιωθεί η μεγάλη Σοφία που λέει πως, οι καλές προθέσεις είναι ο πιο σίγουρος δρόμος για την Κόλαση.
Όπως ακριβώς ορισμένοι έφτιαξαν το βιογραφικό τους στην προανακριτική για τα Τέμπη, πλέον το κυβερνητικό αφήγημα«περί μεγαλειώδους προκοπής» οφείλει να βασιστεί και να επιβραβεύσει πρόσωπα που πρωταγωνιστούν στη γραφικότητα και την τοξικότητα και σε όλο και περισσότερη επίδειξη πυγμής.
Φυσικά, η ισότιμη εκπροσώπηση των δύο φύλων πήγε πάλι περίπατο με μόλις 12 γυναίκες στο ολιγομελές και ευέλικτο (Χα!) σχήμα, το οποίο, μάλιστα, αν είχαν και λίγη αίσθηση του χιούμορ, θα αποκτούσε και μια πιο αισθησιακή σημειολογία με επτά ακόμα προσθήκες… (Τι 62 τι 69, βρε αδελφέ; )
Και, πάντα, με βασικό και αναντικατάστατο στέλεχος τον γνωστό στρεψόδικο και κουτοπόνηρο «υπασπιστή», τον οποίο ακόμα και «πολιτικοί αντίπαλοι» τον προσφωνούν χαϊδευτικά με το αρχαιοελληνικό, μυθικό συνώνυμο του αντρικού κάλλους, πασχίζοντας ταυτόχρονα να αναλύσουν που οφείλεται η μονιμότητά του «παρά τω πρωθυπουργό», ξεχνώντας (ηθελημένα;) το προφανές:Το τι, δηλαδή, συνέβη στις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ την περίοδο 2015-2016, την αναβολή για «τεχνικούς λόγους», ποιος συμμετείχε τελευταία στιγμή τρέχοντας θεατρικά μπροστά στις κάμερες να προλάβει να καταθέσει αίτηση συμμετοχής, και με ποιανού τις ψήφους επικράτησε, στο τέλος, ο τωρινός κυβερνήτης,εις βάρος του Μειμαράκη, ο οποίος έβγαινε με «τα τσαρούχια….»
Και ενώ, αν κάνεις μια βόλτα στην αγορά, βλέπεις ακόμα και συμπαθέστατους οπαδούς της λαϊκής, παραδοσιακής δεξιάς να δυσφορούν για τα πεπραγμένα του Κυβερνήτη, ταυτόχρονα ακούς και αυτό το φοβισμένο, μοιρολατρικό ερώτημα: Kαι μετά; Ποιός;Τι;
Διότι, η μοναδική και μεγαλύτερη επιτυχία του Κυβερνήτη, της οικογένειας και των στενών στελεχών και οπαδών, ήταν και είναι, ότι έπιασαν άριστα(εδώ, ναι, άριστα!) το σφυγμό, τα θέλω και τα πλουτοκρατικά οράματα ενός λαού που πέρασε τρεις γιομάτες δεκαετίες οικονομικής (έστω και δανεικής) ευημερίας,πέρασε και περνά μια τρομερή οικονομική κρίση αλλά τρέμει μήπως χάσει τα όποια κεκτημένα του απέμειναν, αδυνατεί να κατανοήσει ότι υπάρχει και άλλη ζωή πέρα από την Οικονομιστική θεώρηση των πάντων, κατάντησε να κρίνει τον συν – Άνθρωπο ανάλογα με τις πιστωτικές κάρτες και τον τραπεζικό του λογαριασμό, ανέθεσε τη Χαρά της Ζωής στον κάθε τυχάρπαστο ψυχοθεραπευτή, μη μπορώντας να διαχειριστεί έναν νευρικό κλονισμό διότι ήρθε λάθος η κρέμα προσώπου ή ό,τι άλλο «σκατολοίδι» παράγγειλε στο διαδίκτυο αντί να βγεί στην Αγορά, να συγχρωτιστεί, να γευτεί, να οσμιστεί, να χαρεί ή και να λυπηθεί με τα ωραία και τα άσχημα που συμβαίνουν, να πληγωθεί, να πληγώσει , και, εντέλει, να διώξει τους φόβους του όχι με εκείνη τη μαύρη μοναξιά που ναρκοθετεί κρίσεις πανικού, διπολικότητες και καταθλίψεις για «ψύλλου πήδημα».
Είμαστε αναλογικά με το μέγεθος πληθυσμού στις πρώτες θέσεις των χωρών του δυτικού κόσμου όσον αφορά στις ψυχικές ασθένειες. Οι συλλογικότητες και τα συνδικάτα της Ευρώπης δεν επιθυμούν την παραμικρή σχέση με «αδελφά» ελληνικά σωματεία. Στις Βρυξέλλες, πρίν λίγους μήνες, Ισπανοί, Γάλλοι, Άγγλοι, Πορτογάλοι, «τα κάψανε» μπροστά στο κοινοβούλιο. Πλην Λακεδαιμονίων…
Και βγαίνει, προψές, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, περιχαρής να ανακοινώσει ότι τσακώσαμε άλλη μια αξιολόγηση από τη Moody΄s.Και, αυτή τη φορά, τα οφέλη της αξιολόγησης θα διοχετευτούν στην κοινωνία. Έτσι, γενικά, όμορφα και ωραία, «τα κόπια του Χατζηδάκη» που πλέον πήγε να θωρακίσει την πρωθυπουργική φρουρά, θα επιστραφούν ως ακαθόριστο αντίδωρο στις τσέπες του κοσμάκη και όχι στην αγορά ομολόγων…
Είπαμε, αυτή ήταν η «αριστεία», η μοναδική, την οποία αδυνατούμε οι χαζοί να κατανοήσουμε…
Με τις υγείες σας, Κύριοι…
ΔΡ
