Όταν τέσσερις μήνες πριν ζητούσαμε την επίσπευση των εμβολιασμών και τον κατά προτεραιότητα εμβολιασμό των επαγγελματιών του τουρισμού και της εστίασης, η κυβέρνηση μας κατηγορούσε ότι κινδυνολογούμε.

Η Νέα Δημοκρατία τότε προωθούσε το αφήγημα του success story…

Όταν δυο μήνες πριν ζητούσαμε φειδώ στις εξαγγελίες «ανοίγματος» και την καλλιέργεια κλίματος υπεραισιοδοξίας, η κυβέρνηση μας κατηγορούσε για αναίτια αντιπολίτευση.

Η Νέα Δημοκρατία τότε προωθούσε το μήνυμα ότι «νικήσαμε»…

Όταν τώρα τονίζουμε τα λάθη που έγιναν και ζητάμε πολιτική συναίνεση για την αντιμετώπιση της νέας έξαρσης του κορονοϊού, η κυβέρνηση μας κατηγορεί για πολιτική εκμετάλλευση της νέας πανδημικής κρίσης.

Η Νέα Δημοκρατία τώρα προωθεί το διχασμό και αναζητά αποδιοπομπαίους τράγους…

Ούτε μια φορά, καθ’ όλη τη διάρκεια της πανδημίας, η κυβέρνηση δεν έχει παραδεχτεί λάθη και αστοχίες της. Πάντοτε κάποιος άλλος ευθύνεται για οτιδήποτε συμβαίνει. Οι νέοι που δεν τηρούν τα μέτρα, οι ηλικιωμένοι που δεν έχουν εμβολιαστεί, η αντιπολίτευση που «τολμά» να είναι… αντιπολίτευση! Ποτέ όμως η ίδια.

Φυσικά αυτό συμβαίνει, όχι μόνο στην αντιμετώπιση της πανδημίας, αλλά σε όλες τις κυβερνητικές αποφάσεις και νομοσχέδια που έχουν κατατεθεί.

Στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής, είχαμε επισημάνει πολλές φορές ότι η πολιτική του κατευνασμού πρέπει να έχει διακριτές κόκκινες γραμμές. Πάλι είχαμε κατηγορηθεί για υπονόμευση των εθνικών συμφερόντων, τα οποία μάλλον μόνο η Νέα Δημοκρατία προασπίζεται. Η πρόσφατη επίσκεψη του κου Ερντογάν στην Κύπρο προσγείωσε ανώμαλα στην πραγματικότητα τον πρωθυπουργό και τους συμβούλους του.

Ακόμα και στο πρόσφατο παράδειγμα, με το αλαλούμ στις βάσεις για τα πανεπιστημιακά ιδρύματα, με πολλούς αριστούχους μαθητές εκτός ΑΕΙ, η υπουργός, αντί να σκύψει πάνω από το πρόβλημα και να αναζητήσει λύση, μίλησε για fake news! Όταν όμως σύσσωμη η αντιπολίτευση προειδοποιούσε για τα πιθανά προβλήματα, η κυβέρνηση διατυμπάνιζε ότι πρόκειται για μεταρρυθμιστική τομή στο χώρο της παιδείας.

Το ίδιο διατυμπάνιζε και για το εργασιακό νομοσχέδιο, το οποίο «εκμοντερνίζει» τις εργασιακές σχέσεις, επιστρέφοντας στην πραγματικότητα τη χώρα πενήντα χρόνια πίσω. The good old days που ονειρεύονται στη Νέα Δημοκρατία, τότε που οι εργαζόμενοι δεν είχαν επι της ουσίας κανένα δικαίωμα και ο μισθός των εργατών επαρκούσε για κρέας, μια φορά την εβδομάδα.

Το νομοσχέδιο για το οικογενειακό δίκαιο υποσχόταν μείωση των δικαστικών αγώνων, αλλά ήδη παρατηρούμε προαναγγελίες για χιλιάδες δικαστικές επιλύσεις, από τον Σεπτέμβριο που θα τεθεί σε ισχύ. Η κυβέρνηση επιδεικτικά αγνόησε τις παρατηρήσεις της επιστημονικής επιτροπής της Βουλής, τις προτάσεις του Κινήματος Αλλαγής για δημιουργία οικογενειακών δικαστηρίων και τις επίμονες ενστάσεις νομικών κύκλων για επερχόμενο «χάος» στην ερμηνεία πολλών διατάξεων.

Το κομμάτι της οικονομίας, πολυδιαφημισμένο ως το μεγάλο ατού της κυβέρνησης, είναι ένα case study από μόνο του για το πως το μαύρο παρουσιάζεται ως άσπρο. Επί δυο χρόνια οι υπουργοί πανηγυρίζουν και θριαμβολογούν. Και αναρωτιέμαι γιατί; Για τα κόκκινα δάνεια, τη διάλυση της προστασίας της πρώτης κατοικίας, τα χιλιάδες λουκέτα σε επιχειρήσεις, την ανεργία, την καθίζηση της αγοράς;

Το ανησυχητικότερο όλων είναι η αυταρέσκεια της κυβέρνησης και το πομπώδες ύφος των στελεχών της, οι οποίοι αποζητούν το αλάθητο και μεταφράζουν ως καθολική αποδοχή το όποιο δημοσκοπικό προβάδισμα έχουν, απέναντι στην αξιωματική αντιπολίτευση.

Δυστυχώς για όλους μας, ο ναρκισσισμός τους έχει πραγματικές συνέπειες στην υγεία, την οικονομία και την κοινωνική συνοχή. Συνέπειες που έχουν ήδη γίνει αντιληπτές και θα επιταθούν στους επόμενους μήνες.