Του Γιώργου Διβριτσιώτη* 

Επειδή από ότι διαπίστωσα αρχίζουν διάφοροι λεφτάδες «ευεργέτες του έθνους»  μαζί με νέους τραχανοπλαγιάδες επίδοξους πολιτικούς ταγούς της επαρχίας και περιχώρων, τις δεσμεύσεις για φυτεύσεις δένδρων 1+1 αναδασώσεις κλπ παρακαλώ μη βιάζεστε.

ΑΡΧΙΚΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΝΑ ΣΒΗΣΟΥΝ ΟΙ ΦΩΤΙΕΣ. Η ΑΡΧΑΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑ ΚΑΙΓΕΤΑΙ ΑΚΟΜΑ. ΕΠΕΙΔΗ ΣΩΘΗΚΕ Ο ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΟΙ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ.

Ευχαριστούμε για τη διάθεση να βοηθήσετε τον τόπο μας αλλά αρχικώς ρωτήστε πως μπορείτε να το κάνετε αυτό.

Συνοπτικά:

1) Το βασικότερο πρόβλημα των περιοχών που κάηκαν και αυτό που θα πρέπει να αντιμετωπιστεί πρώτο είναι η διάβρωση και δομική σταθερότητα των εδαφών. Χωρίς ζωντανές ρίζες το νερό δεν συγκρατείται. Θα υπάρξουν προβλήματα καθιζήσεων, βυθισμάτων και κατολισθήσεων ανάλογα με τη σύσταση των κατά τόπους εδαφών. θα πρέπει τοπικά να γίνουν αναβαθμίδες (πεζούλες), κατασκευές  κορμοδεμάτων και αποστραγγιστικά δίκτυα για τη διοχέτευση των χειμερινών βρόχινων υδάτων. Καθαρισμός των ρεμάτων από την καμμένη ύλη και διάνοιξή τους. Το χειμώνα σε μεγάλες μπόρες θα υπάρξουν πλημμύρες με λάσπες ειδικά στην Αθήνα. ( Δείτε ενδεικτικά στη φωτό την ΤΚ Πλατάνου. Που θα πάει το νερό που μαζεύει ο βράχος πίσω?)

2) Τα παρθένα πευκοδάση που κάηκαν πρώτη φορά θα

αναγεννηθούν από μόνα τους και θα ανακάμψουν χωρίς καμία απολύτως παρέμβαση σε φυτικά είδη. Δεν χρειάζεται να σπαταληθούν χρήματα και εργατοώρες για αυτά. Κρατήστε τα χρήματα για τώρα και εμπλακείτε εθελοντικά σαν φορέας ελέγχου και διαχείρισης στο μέλλον βοηθώντας στην μεταπυρική διαχείριση, όπως συγκεκριμένο πλάνο αποψιλώσεων, έργα συγκράτησης της διαβρωσης, στράγγισης και εγγειοβελτιωτικά με στοχευμένες παρεμβάσεις.

3) Τα αναγεννημένα δάση που ξανακάηκαν, όπως κάποια της ευρύτερης περιοχής της Αρχ. Ολυμπίας πρέπει να επιτηρηθούν ως προς την ανάκαμψη μέχρι την άνοιξη του 2022 με μόνη παρέμβαση την προστασία και διαχείριση των εδαφών από τη διάβρωση. Κάποια σημεία ίσως να μην μπορέσουν να ανακάμψουν γιατί η χαλέπιος πεύκη ως υποχρεωτικά σπερματοαναγεννητικό φυτό δεν είχε γίνει ακόμα αναπαραγωγικά έτοιμη από τις φωτιές του 2007. Δεν είχε κάνει παντού κουκουνάρια δηλαδή. Σημαίνει πως ίσως έχουμε μονάχα φρύγανα (χαμηλή βλάστηση) και όχι δάσος. Αν επιθυμούμε να έχουμε πάλι δάσος τότε σε αυτή την περίπτωση ίσως θα ήταν καλύτερα να σκεφτούμε την δάσωση κάποιων περιοχών με διαφορετικά είδη όπως η δρυς και η αριά. Μεγαλεπήβολο σχέδιο με πολλά θετικά αλλά με ανάγκη διαχείρισης σε ορίζοντα 5 ετίας +. Χρειάζεται μελέτη από δασολόγους και σίγουρα θα αργήσει να γίνει. Και πολύ χρήμα. Θα πρέπει να γίνει μέριμνα για το πότισμα των δένδρων αυτών τα επόμενα 3-4 χρόνια τουλάχιστον, κίνητρα για αποφυγή βόσκησης, συγκεκριμένο πλάνο αποψιλώσεων και καθαρισμών κλπ.

ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ και ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ να σας δούμε με σκαρπίνια και γραβάτες κρατώντας φτυαράκια παραλίας να φυτεύετε δενδρύλλια πεύκης στις πληρωμένες κάμερες των καναλιών που θα ξεραθούν σε 20 μέρες από την δίψα. Όποιος είναι μάγκας και νοιάζεται έρχεται και φοράει παραλλαγή και γαλότσα. Πιάνει αξίνα, φτυάρι, πένσα, σύρμα, σκεπάρνι και αλυσοπρίονο και δουλεύει εθελοντικά όσο μπορεί και όπου χρειαστεί.

Η ζημιά είναι ασύλληπτη. Οπότε αφήστε τις δηλώσεις και τις αναδασώσεις για πιο μετά και φροντίστε τον αγροτικό κόσμο που είναι η βάση της τοπικής οικονομίας, εργαζόμενοι σε ένα σύγχρονο πλάνο ανασυγκρότησης ολόκληρης της περιοχής. Αν θέλετε.

*Ο Γιώργος Διβριτσιώτης είναι γεωπόνος-έχει σπουδάσει στο Γεωπονικό Παν/μιο της Αθήνας (Παραγωγική Παθολογία Εντόμων) κατάγεται και διαμένει στην Αρχαία Ολυμπία