Γράφει ο Θεόδωρος Κόλλιας διαχειριστής του yannitsochori.blogspot.com
Αν και πιστεύω ότι τα γραφτά μου είναι αρκετά ανήσυχα και υποψιασμένα, σήμερα νά ‘μαι για την Κτηνοτροφία στην οποία μάλιστα θα αφιερώσω τρία συνεχή άρθρα και έτσι θα ευχαριστήσω και τον Δ/ντή και φίλο μου Ρήγα. Κι αυτό γιατί τελευταία μου έχει γίνει τσιμπούρι γιατί δεν γράφω κάτι σχετικό με την κτηνοτροφία ως κτηνίατρος και γράφω άλλα θέματα εντελώς άσχετα.
Πάμε λοιπόν στο πρώτο.
Η Κτηνοτροφία αποτελεί φύσει και θέσει τον πιο υποδεέστερο τομέα της Οικονομίας. Διαχρονικά είναι ο ασθενής με βαρύ χρόνιο νόσημα με πολυσυστηματικά συμπτώματα και πολλές μεταστάσεις.[1]
Ενώ στα άλλα κράτη η κτηνοτροφία είναι ισχυρός τομέας, στη χώρα μας είναι πού αδύνατος, ο τελευταίος κρίκος στην όλη οικονομία. Όταν δε υπάρχει σχετική ανάπτυξη του δευτερογενή και τριτογενή τομέα (εμπόριο, μεταποιήσεις και υπηρεσίες) τότε η αντίστοιχη ανάπτυξη του πρωτογενή είναι δυσανάλογα μικρή, ενώ όταν υπάρχει γενική ύφεση το μάρμαρο το πληρώνει η Κτηνοτροφία.
Από τη δεκαετία του ’80 πολλά κονδύλια και μάλιστα σε μορφή επιδοτήσεων έρεαν από την Ε.Ε εντούτοις δεν χρησιμοποιήθηκαν καθόλου για τον εκσυγχρονισμό της, που είναι στοιχείο πρώτο και αναγκαίο για την αντιμετώπιση της ανταγωνιστικότητας αλλά και της προσέλκυσης νεότερων.
Οι λόγοι αυτής της κάκιστης κατάστασης είναι πολλοί και διάφοροι, είναι εγγενείς του ιδίου του κτηνοτροφικού κλάδου, όπως η ηλιακή γήρανση και το χαμηλό ποσοστό μόρφωσης και όλες οι άλλες που είναι αποκλειστικά του κράτους, όπως:
α]Η μη κανονική σχέση της Κτηνοτροφίας με τη Γεωργία.
Η σχέση της παραγωγής της πρώτης με τη δεύτερη (το ισοζύγιο ας πούμε) είναι 30% με 70%, όταν στις αναπτυγμένες χώρες είναι ακριβώς το αντίθετο. {Αυτό το θέμα θα είναι αντικείμενο την επόμενη φορά}
β] Η σοβαρή έλλειψη της συνεταιριστικής οργάνωσης και η ανοργανωσιά
Βεβαίως μικρή ευθύνη έχουν και οι ίδιοι οι κτηνοτρόφοι που δεν επιδεικνύουν ίχνος συνεργατικής αλληλεγγύης [θυμηθείτε την οργάνωση των Βλάχων και των Σαρακατσάνων στην Πίνδο].
Δείγμα της ανοργανωσιάς είναι ότι το 80-90% την κτηνοτροφικών εκμεταλλεύσεων (στάνες και ενσταυλισμένες εγκαταστάσεις) στερούνται παντελώς οποιασδήποτε περιβαλλοντικής ή πολεοδομικής άδειας.
Εκτός των άλλων σημαντικών επιπτώσεων (κόστος, ανταγωνιστικότητα, εμπόριο κτ.λ είναι και η δυσκολία ή η παντελής αδυναμία του ελέγχου για την αντιμετώπιση ενδημικών, λοιμωδών νοσημάτων ακόμα και ζωονόσων (νοσήματα που μεταδίδονται από τα ζώα στον άνθρωπο), με πρώτο τον Μελιταίος πυρετό, που κάνει θραύση στην Ηλεία. [2]
Στη χώρα μας υπάρχει πλήθος συνεταιριστικών νόμων για κάθε κλάδο χωριστά όταν στα δυτικά κράτη υπάρχει ένας και ενιαίος για πάσης φύσεως συνεταιρισμούς. Συνέπεια είναι να υπάρχει κατακερματισμένο νομικό τοπίο και τελικά να γίνονται συνεχείς αλλαγές του συν. νόμου.
Τελευταία κρατική παρέμβαση έγινε προχτές με τη θέσπιση του νέου νόμου 4673/20 που κατάργησε τον αντίστοιχο του 2016. Για όλη την αγροτιά αυτός ο νόμος είναι η υλοποίηση της νεοφιλελεύθερης αντίληψης. Πολλά είναι τα προβληματικά σημεία, αλλά αυτό που βγάζει μάτια είναι η συμμετοχή στους συνεταιρισμούς ως κανονικά μέλη και των επενδυτών σε ποσοστό πολύ υψηλό, 35% των μελών. Μάλιστα ένας συνεταιρισμός μπορεί να μετατραπεί σε άλλη μορφή επιχειρήσεων με απόφαση της γενικής συνέλευσης με αυξημένη πλειοψηφία, πράγμα πανεύκολο όταν το 35% των ψήφων κατέχουν οι επενδυτές.
Είναι ακριβώς η εφαρμογή του γνωστού καπιταλιστικούνόμου, ενισχύουμε τους ισχυρούς και όχι τους αδύνατους για να μην καταρρεύσει του σύστημα (ανακεφαλαιώσεις των τραπεζών). Οι ισχυροί στην αγροτιά είναι οι επενδυτές ή αλλιώς οι επιχειρηματίες κάθε καρυδιάς καρύδι.
Φανταστείτε στον συνεταιρισμό μιας κτηνοτροφικής περιοχής θα συμμετέχουν και οι τυροκομικές επιχειρήσεις, διάφοροι έμποροι δήθεν επενδυτές, οι ιδιοκτήτες σφαγείων και άλλοι τέτοιοι επιτήδειοι.Έχει να γίνει της κακομοίρας…
Αν είναι δυνατόν αυτό το κατασκεύασμα να σχετίζεται με την μεγάλη συνεργατική ιστορία και παράδοση!
Ερχόμαστε τώρα στη πανδημία. Βεβαίως όλοι οι κλάδοι υφίστανται μεγάλες ζημιές, περισσότερο οι παραγωγικοί λόγω της ακρίβειας των πρώτων υλών. Οπωσδήποτε σε αυτή την αλυσίδα ο κατώτερος και πιο αδύνατος κρίκος είναι η κτηνοτροφία. Τα πρώτα μηνύματα τα ακούσαμε δυνατά στο νομό μας για την τεράστια πτώση της τιμής των αρνιών και του γάλακτος.
Κι όμως η κυβέρνηση δεν συμπεριέλαβε την κτηνοτροφία στους κλάδους στήριξης και ούτε πήρε ένα μέτρο για αυτούς, τώρα που τα πράγματα ζορίζουν, κομμένες εξαγωγές και έρχεται και το Πάσχα με τον οβελία του. Τουλάχιστον να επισπευσθούν οι διάφορες επιδοτήσεις π.χ το ΟΣΔΕ αντι να τρενάρουν μέχρι πέρα τα Χριστούγενα.
Τις προάλλες ο Βορίδης ανήγγειλε για τον πρωτογενή τομέα 150 εκατ. από τον κρατικό προϋπολογισμό, απ’ αυτά στην κτηνοτροφία ανήκουν 30% ήτοι 40 με 45 εκατ. Πιασ΄ το αυγό και κούρευτο!!!
Σημειωτέον μαζί με αυτές τις πολύ αρνητικές συνθήκες έχουμε και την κλιματική αλλαγή στην οποία ο πλέον εκτεθειμένος κλάδος είναι η κτηνοτροφία για όλους τους γνωστούς λόγους.
¨όχι ένας αλλά τρεις γάιδαροι το έφαγαν το κλήμα!!!
[1]Κι από όλους τους κτηνοτρόφους οι αιγοπροβατοτρόφοι αποτελούν του πιο αδικημένους, τους απόκληρους της κοινωνίας.Μουτζωμένοι κι από Θεό κι από ανθρώπους. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τι μου έλεγε ο μπάρμπα Αντώνης, πάνω ψηλά στα οροπέδια της ορεινής Ηλείας που είχε το γρέκι του και παραδίπλα το σπίτι του (τι σπίτι δυο κάμερες για οκτώ άτομα) μέσα σε λάσπες και κακομοιριά με πέντε παιδιά και έναν αδερφό σαλεμένο:
-Παλέυω ορέ γιατρέ για να διώξω τούτα τα κουτσούβελα από δω χάμου γιατί έχουν μάθει πια να μασουλάνε τις κακαράτζες και να βελάζουν.
[2]Για αυτό το θλιβερό φαινόμενο αλλά και την όλη κατάσταση στην κτηνοτροφία παίζει ρόλο και η μεγάλη, δραματικήελάττωση των κτηνιάτρων, που είναι μέρα νύχτα συμπαραστάτες και αρωγοί των κτηνοτρόφων. Μέχρι την προηγούμενη δεκαετία στον κάμπο, είμαστε 6 κτηνίατροι και τώρα είναι μόνο ένας ο φίλος μου ο Γιώργης, κι αυτός 37 χρόνια υπηρεσία.
