Πάμε και τούτη τη Δευτέρα με τον θρυλικό Παπαλέξη. Βέβαια είναι ανεξάντλητη η παρακαταθήκη που μας έχει αφήσει.

Αμέτρητα τα ωραία και οι ατάκες του.

#Το 1944 και ενώ κόντευε να τελειώσει η μαύρη κατοχή, για τους γνωστούς λόγους τον Παπαλέξη τον πήγαν στο Λυγουριό της Αργολίδας, όπου έμεινε 3-4 χρόνια και γεννήθηκε το στερνοπούλι του από τα 6 παιδιά.. Εκεί λοιπόν στο Λυγουριό, κοντά στην παλιά Επίδαυρο και στην ενορία του ήταν ένα γυναικείο μοναστήρι. Μετά από μήνες προέκυψε μέγα σκάνδαλο,  μια καλόγρια γκαστρώθηκε, όχι πολύ , ολίγον..κι αυτό έγινε βούκινο. Ο Δεσπότης του Ναυπλίου καλούσε τους παπάδες της περιοχής και τους ανέκρινε. Πρώτο και καλύτερο βέβαια τον Παπαλέξη. Μετά την ανάκριση λέει ο παπάς στον νεωκόρο:

<<Τι κάνει κι ο Δεσπότης, θέλει να μας ρίξει στάχτη στα μάτια,

αφού αυτός την πήδαγε, άλλος τη γκάστρωσε;>>

Δεν άργησε να το μάθει ο Δεσπότης, μια και τότε και τώρα οι νεωκόροι και καντηλανάφτες είναι τα πρώτα μπουμπούκια… και του δίνει άλλη μια του Παπαλέξηκαι βρέθηκε στούςΑρμενιούς της Μεσσηνίας. Πάντως ήρθε πιο κοντά στο χωριό.

ΠΑΠΑΛΕΞΗΣ. ΦΩΤΟ ΤΟΥ 1958 ΕΤΣΙ ΠΟΤΙΖΩ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ ΜΟΥ

#Αμέσως δε μετά την ανακάλυψη της πενικιλίνης από τον Φλέμιγκ ο Παπαλέξης μια και δυο κατεβάζει τα εικονίσματα από ψηλά στο σπίτι του και τα τοποθετεί χαμηλά στα αγκωνάρια. Όποιος λοιπόν τον ρωτούσε  γιατί το έκανε αυτό τον πήγαινε στο εικονοστάσι του σπιτιού και του έλεγε:

<<Τόσα χρόνια αυτοί που είχα κρεμάσει και τους άναβα το

καντήλι κάθε βράδυ δεν έκαναν τίποτα και κόσμος πέθαινε

σαν τις μύγες από την ελονοσία. Για αυτό κι εγώ τους

ξεκρέμασα και στη θέση τους έβαλα τον

Φλέμιγκ που έσωσε τον κοσμάκη.>>

#Ο Παπαλέξης αν και  κομμουνιστής με πατέντα[1], εκεί γύρω στην τελευταία του δεκαετία – εύρωστος και ακμαίος πάντα, αλλά και φλεγματικός-  είχε γίνει κολλητός με έναν τύπο στο χωριό, ακραιφνή  υπερεθνικόφρωνα, ταγματασφαλίτη [2] Ο ένας ήταν κληρικός και ο άλλος αντίθρησκος, αντιθεϊστής. Όμως είχαν αρκετά κοινά χαρακτηριστικά, για αυτό και τα τελευταία χρόνια έγιναν κολέγηδες και κουμπάροι υπερβαίνοντας τα ειωθότα. Ήταν και δυο εντιμότατοι, ασυμβίβαστοι και αντικομφορμιστές. Στην κηδεία της μάνας του …φίλου του Χίτη ο Παπαλέξης εκφώνησε τον επικήδειο επιστρατεύοντας όλη του τη ρητορική για την οποία ήταν πασίγνωστος. Που λέτε, είχε σημειώσει επάνω σε ψηφοδέλτια του ΚΚΕ και κάθε χαρτί που τελείωνες το πέταγε στο εκκλησίασμα επιδεικτικά. Στο τέλος λέει με στόμφο:

Εγώ ο παπάς που σου διαβάζω την εξόδιο ακολουθία σε συγχωρώ

που  έφερες στον κόσμο έναν γιο ταγματασφαλίτη που για να

γλυτώσω μπήκα μέσα στον φούρνο..[2]

Όπως προείπαμε η παρακαταθήκη του Παπαλέξη είναι μεγάλη, αστείρευτη. Την άλλη φορά θα σας περιγράψω την απίθανη  ιστορία του, όταν επί χούντας έκανε χοιροστάσιο με έναν κουμπάρο του  κοντά στο Πρασιδάκι. Το απίθανο είναι ότι όλη αυτή την περιπέτεια την έχει καταγράψει με τον χαρακτηριστικό λόγο του Ευαγγελίουο παπάς στο ημερολόγιο που έχει αφήσει. Ανεπανάληπτη η περιγραφή του για τη γουρούνα που ζητάει – είναι σε οργασμό – αλλά και την οχεία με τον κάπρο.

[1] Τα μαυρο-άσπρα χρόνια μετά τον εμφύλιο μόνιμος υποψήφιος της ΕΔΑ στην Ηλεία ήταν ο αδελφός του παπά ο Δημητράκης Παπαλεξόπουλος, δικηγόρος στην Αθήνα, οπότε όλη η οικογένεια ήταν μόνιμοι ψηφοφόροι. Και δεν ήταν και μικρή γιατί ο παπάς ήταν …, έκανε δυο κόρες και τέσσερες γιούς.

[2] Πράγματι μια κρύα βραδιά του Χειμώνα λίγο μετά την  κατοχή, τότε που όλη η επαρχία βόγκαγε από την άσπρη τρομοκρατία μια ομάδα από χίτες της κακιάς συφοράς εισέβαλε στο σπίτι του παπά. Οι γνωστοί τσιγαριδάδες. Τους είχε πάρει όμως πρέφα ο παπάς και χώθηκε μέσα στο φούρνο. Ανάμεσα σε αυτό το τσούρμο ήταν και ο λεγάμενος.

Θεόδωρος Κόλλιας

διαχειριστής του yiannitsochori.blogspot.com