Ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε αναλυτικά στο προχθεσινό υπουργικό συμβούλιο την εφαρμογή της άμεσης στεγαστικής πολιτικής της κυβέρνησης, η οποία καλύπτει ανάγκες 1,1 εκατ. πολιτών. Η πολιτική αυτή καλύπτει δύο άξονες: την επιδότηση ενοικίου για νοικοκυριά χαμηλών εισοδημάτων και την επιδότηση δανείου γι’ αυτούς που θα ενταχθούν στο νέο πλαίσιο προστασίας της πρώτης κατοικίας.
Ουσιαστικά, πρόκειται για μέτρα στήριξης των λαϊκών στρωμάτων που έχουν πληγεί από την κρίση. Μέτρα τα οποία εντάσσονται στο ευρύτερο πακέτο που ανακοίνωσε ο Αλέξης Τσίπρας στη ΔΕΘ. Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως η κυβέρνηση αποδείχτηκε συνεπής σε αυτό το ζήτημα. Αυτά που υποσχέθηκε, τα πραγματοποίησε.
Οφείλουμε, επίσης, να παραδεχτούμε πως όσο σημαντικό και καλοδεχούμενο είναι αυτό το πακέτο, ωστόσο δεν επαρκεί για να καλύψει ασφυκτικές ανάγκες των δοκιμαζόμενων πολιτών. Αναφέρουμε ένα παράδειγμα. Μονογονεϊκή οικογένεια με δύο μέλη, στην οποία το παιδί ζει και σπουδάζει σε άλλη πόλη από τον τόπο διαμονής της μητέρας του, με μόνο εισόδημα τον μισθό της τελευταίας, δεν μπορεί να ενταχθεί στην επιδότηση ενοικίου. Δύο σπίτια, δύο ενοίκια, ένας μισθός, αλλά επιδότηση ενοικίου αυτή η οικογένεια δεν δικαιούται. Αυτό είναι άδικο.
Δεν είναι στις προθέσεις μας να μειώσουμε στο παραμικρό αυτά που γίνονται για την ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων. Έχουμε ξαναγράψει πως ό,τι επιστρέφει στην κοινωνία δεν είναι μόνο δίκαιο, αλλά και πληρωμένο ακριβά -και στο πολλαπλάσιο- στα χρόνια των μνημονίων. Με αυτή την έννοια, οφείλουμε να σημειώσουμε το γεγονός ότι η κυβέρνηση αναγνωρίζει πως η πολιτεία χρωστάει και οφείλει -πρώτα απ’ όλα, πάνω απ’ όλα και στο μέτρο των δυνατοτήτων που υπάρχουν- να επιστρέψει στους πολίτες.
Αυτή την πολιτική πρέπει να τη συνεχίσει. Είναι το δικό της κοινωνικό και πολιτικό αριστερό πρόσημο, στο οποίο η ίδια δηλώνει πως μένει πιστή. Και είναι ταυτόχρονα η έμπρακτη απάντησή της στους πολιτικούς αντιπάλους της, που απέναντι σε πολιτικές κοινωνικού κράτους προτάσσουν πολιτικές διευκόλυνσης των επιχειρήσεων.
Οφείλει, όμως, αυτή η κυβέρνηση να διερευνήσει βαθύτερα τις κοινωνικές ανάγκες και να διευρύνει τα κριτήρια, ώστε να μη μένουν έξω από την κάθε κοινωνική πολιτική κραυγαλέες περιπτώσεις δοκιμαζόμενων νοικοκυριών.
