-Η Χαρά Αλτούνη, η Εύη Βεργοπούλου και η Δήμητρα Ζαφειροπούλου μοιράζονται τις σκέψεις τους για την αείμνηση πολιτικό
Του Παναγιώτη Φωτεινόπουλου
Η απώλεια της Φώφης Γεννηματά αναμφίβολα σημάδεψε το 2021, καθώς έφυγε από τη ζωή ως ενεργεία αρχηγός του Κινήματος Αλλαγής, εντός κι εκτός Βουλής, και ήταν μόλις η δεύτερη γυναίκα που ηγήθηκε κοινοβουλευτικού κόμματος στην Ελλάδα, μετά την Αλέκα Παπαρήγα.
Στο πλαίσιο της αποτίμησης της πολιτικής της κληρονομιάς, η «Πρωινή» ζήτησε από τρεις γυναίκες-στελέχη του Κινήματος Αλλαγής στην Ηλεία να καταθέσουν την άποψή τους για την παρακαταθήκη της Φώφης Γεννηματά.
Χαρά Αλτούνη
«Ο καιρός περνάει, μα το κενό μένει. Μένει και γίνεται όλο ένα και πιο αισθητό. Ένα κενό αξιών, ιδανικών και αγώνων. Ένα κενό που καθημερινά το διαπιστώνουμε πιο έντονα. Διανύουμε μέρες εορτών με τα κρούσματα της πανδημίας να εκτοξεύονται στα ύψη, η έμφυλη βία να οξύνεται καθημερινά, τα κυβερνητικά στελέχη με περίσσιο θράσος να κοροϊδεύουν τους πολίτες, κοινώς να είναι ανήμποροι και ανάξιοι των προσδοκιών μας. Προσπαθούμε να βρούμε την ανάσα μας στην άλλη όχθη του ποταμού μα και εκεί βλέπουμε αμάθεια, ασυνέπεια, λαϊκισμό.
Είδαμε πρόσφατα -για ακόμα μία φορά- τη Βουλή ως αρένα για ταυρομαχίες ή γήπεδο για χουλιγκανισμό. Σε όλα αυτά το κενό γίνεται πιο βαρύ.
Γιατί λείπει η Φώφη Γεννηματά, που κρατούσε τις ισορροπίες, που χτυπούσε το χέρι στο τραπέζι όταν έπρεπε να παρθούν αποφάσεις, που η αντιπολίτευσή της ήταν ουσιαστική και αν την ακούγαμε όταν έλεγε τις προτάσεις της, σήμερα πιθανώς δε θα μιλάγαμε για 20.000 κρούσματα ή μάλλον για 20.000 θύματα της πανδημίας. Σήμερα δε θα μιλούσαμε για “θηλιές” στον λαιμό των αγροτών, των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, της μεσαίας τάξης ευρύτερα. Λείπει η γυναίκα που είχε στόχο τον άνθρωπο, που τον προστάτευε με το ήθος και τις αρχές της. Η παρακαταθήκη της βαριά και εμείς οφείλουμε να αναθεωρούμε καθημερινά, να βελτιωνόμαστε προς το καλύτερο, να έχουμε αντανακλαστικά για τα προβλήματα της κοινωνίας, όπως εκείνη. Ναι, όπως η Φώφη, που τελικά δεν ήταν απόλυτα ακούραστη αλλά πίστευε στην αλλαγή, για αυτό και η επίμονη, σκληρή δουλειά της. Στην παρακαταθήκη της ενσωματώνεται χωρίς αμφιβολία το μεγαλείο της ψυχής της, η δύναμη του μυαλού και της καρδιάς της. Είναι η παρακαταθήκη που έγινε βιβλίο, κάθε κεφάλαιο ένας χρόνος στη πολιτική, κάθε παράγραφος ένας αγώνας της. Ένα βιβλίο γραμμένο με ήθος και ανθρωπιά.»
Εύη Βεργοπούλου
«Ποια είναι άραγε η πρώτη σκέψη που κάνει κάποιος στο όνομα της Φώφης Γεννηματά; Για όσους ασχολούνται με την πολιτική, η Φώφη Γεννηματά ήταν αυτή που κράτησε το ΠΑΣΟΚ ζωντανό, από το 2015 και μετά, όταν κατέρρεε διχασμένο. Κανείς μας δεν ξεχνά τις εκλογικές μάχες του 20215, όταν ακούγαμε πως το ΠΑΣΟΚ πια δεν μπορεί να εκφράσει τη σοσιαλδημοκρατία που θα αλλάξει τον κόσμο, θα ανακουφίσει τους αδύναμους και δώσει ίσες ευκαιρίες σε όλους. Όμως Εκείνη κατάφερε με μεγάλη προσπάθεια και υπομονή, να δώσει νέα δυναμική στην παράταξη και τελικά να αποτελεί την πιο λυσιτελή αντιπολίτευση στη χώρα. Με υγιή διάλογο μαχόταν για τα συμφέροντα του λαού, όπως οφείλει ένα σύγχρονο, σοβαρό κόμμα αντιπολίτευσης, που δεν θα λαϊκίζει και δεν θα καλλιεργεί τον διχαστικό λόγο, μόνο και μόνο για προσωρινό δημοσκοπικό όφελος. Ωστόσο, η δική μου σκέψη στο όνομα Φώφη Γεννηματά, είναι η λέξη ΔΥΝΑΜΗ. Πόση δύναμη να χρειάζεται άραγε να είσαι γυναίκα πολιτικός (σε έναν χώρο όπου οι γυναίκες χρειάζονται τη διπλάσια προσπάθεια για να πετύχουν το ίδιο αποτέλεσμα σε σχέση με έναν άνδρα), και ταυτόχρονα να μάχεσαι με το ίδιο πάθος για την ίδια τη ζωή σου. Η πιο σοκαριστική σκέψη αλλά και θαυμασμού ταυτόχρονα, είναι η τελευταία της εικόνα που έχω στην Κεντρική Επιτροπή της 3ης Οκτωβρίου του 2021. Φανερά αδυνατισμένη, μαχόταν με το ίδιο πάθος για την παράταξη και τη χώρα. Πώς είναι άραγε να πονάς, να φοβάσαι πως ίσως να μην τα καταφέρεις, να είσαι μητέρα και ταυτόχρονα να ταξιδεύεις σε όλη τη χώρα για να δεις από κοντά τα προβλήματα και να πολεμήσεις με τα επιχειρήματά σου για τις λύσεις αυτών; Η Φώφη Γεννηματά για όλους ήταν μια γενναία γυναίκα που έδωσε με αξιοπρέπεια όλες τις μάχες και χωρίς να πάψει να χαμογελά ποτέ… ούτε στο Τέλος. Ένα παράδειγμα προς μίμηση… και για εμάς που είχαμε την τύχη να τη γνωρίσουμε, Αθάνατη.»
Δήμητρα Ζαφειροπούλου
«Στο άκουσμα της είδησης του θανάτου της Φώφης Γεννηματά, στις 25 Οκτωβρίου 2021, όλοι παγώσαμε. Το συναίσθημα αυτό σε κυρίευε είτε ήσουν μαζί της, είτε ήσουν απέναντί της. Παγώσαμε όχι μόνο γιατί μπροστά στο θάνατο είμαστε όλοι τόσο μικροί, αλλά κυρίως γιατί έφυγε ένας νέος άνθρωπος τόσο πρόωρα, μια μητέρα, μια σπουδαία πολιτικός που αναμφίβολα είχε ακόμη να προσφέρει πολλά στην παράταξη και στην πατρίδα. Σε έναν ανδροκρατούμενο κατά βάση χώρο, όπως αυτός της πολιτικής, η Φώφη Γεννηματά ήταν μία από τις ελάχιστες γυναίκες που έγιναν αρχηγοί στο κόμμα τους (θυμίζουμε αντίστοιχες περιπτώσεις μόνο δύο, την Αλέκα Παπαρήγα και τη Μαρία Δαμανάκη). Δεν είναι εύκολο λοιπόν να είσαι γυναίκα στην πολιτική, η Φώφη Γεννηματά όμως κέρδισε όλα τα αξιώματα με το σπαθί της (βουλευτής, υπερνομάρχης, αρχηγός του Κινήματος Αλλαγής), δίχως να εφησυχάζει, δίχως να σταματά να δίνει τις μάχες της. Ναι, ήταν κόρη του αείμνηστου Γεωργίου Γεννηματά, αλλά όχι, δεν έμεινε εκεί. Έχοντας ως φάρο τις αξίες του και τα πιστεύω του, χάραξε την δική της αξιοσέβαστη πολιτική πορεία. Έδειξε τον δρόμο σε νέα τότε παιδιά, που δεν είχαν ακόμη την πολιτική εμπειρία βγάζοντάς τα μπροστά, ίδρυσε το Κίνημα Αλλαγής σε μια περίοδο που το ΠΑΣΟΚ είχε πολύ χαμηλά ποσοστά και κατάφερε να το φέρει τρίτο κόμμα. Η Φώφη Γεννηματά, αν και γυναίκα, ήξερε και να χτυπά το χέρι στο τραπέζι, όπως με τόσο γλαφυρό και πονεμένο τρόπο μάς περιέγραψε η μεγάλη της κόρη στον επικήδειο που εκφώνησε. Ναι, ήξερε να χτυπά το χέρι στο τραπέζι εκεί που έπρεπε και όταν έπρεπε. Και αν το πεπερασμένο της ανθρώπινης μοίρας, δυστυχώς, την “συνάντησε” τόσο γρήγορα, η παρακαταθήκη της είναι τελικά τόσο τεράστια, τόσο ανυπέρβλητη και σημαντική. Το γεγονός ότι προσήλθαν στις κάλπες για την ανάδειξη του νέου αρχηγού 270.000 άνθρωποι, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην ίδια, ο πολιτικός πολιτισμός που τηρήθηκε στην εκλογική διαδικασία οφείλεται επίσης στην ίδια, η ενότητα, η ομόνοια, η πολιτική αξιοπρέπεια οφείλεται αδιαμφισβήτητα στην Φώφη Γεννηματά, που “κράτησε Θερμοπύλες” αυτά τα δύσκολα χρόνια του ΠΑΣΟΚ. Η πολιτική της παρακαταθήκη συνεπώς αποτελεί τον καλύτερο γεφυροποιό ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον της παράταξης. Οι αγώνες της και οι μάχες της θα αποτελέσουν τα θεμέλια για ένα καινούργιο αύριο για την Δημοκρατική Παράταξη, για ένα αύριο πιο αγωνιστικό, πιο γενναίο και κυρίως πιο ελπιδοφόρο γιατί όπως λέει και ο ποιητής: “Τιμή σ’ εκείνους όπου στη ζωή των όρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες…”»
