Τις τελευταίες εβδομάδες και έπειτα από τη νέα κρίση που βίωσε το Κίνημα Αλλαγής λόγω των μαζικών αποχωρήσεων στελεχών του και των καταγγελιών για την τακτική της ηγεσίας, στη Χαριλάου Τρικούπη καταβάλλουν προσπάθεια επανασυσπείρωσης και εξόδου από την εσωστρέφεια. Το έκτακτο συνέδριο στα τέλη Μαρτίου αλλά και οι πολλαπλές εκλογικές αναμετρήσεις, που πλησιάζουν, ενεργοποιούν τα αντανακλαστικά της αυτοσυντήρησης λειτουργώντας θεωρητικά υπέρ της ενότητας.
Παρ’ όλα αυτά οι αντικρουόμενες προσεγγίσεις των κορυφαίων στελεχών για τη στρατηγική και την πολιτική κατεύθυνση του κεντροαριστερού φορέα παραμένουν ένα σοβαρότατο πρόβλημα που δεν μπορεί να κρυφτεί -ούτε και υπό αυτές τις συνθήκες- κάτω από το χαλί.
Απολύτως ενδεικτικές αυτής της κατάστασης που αναδεικνύει τη διχογνωμία στη φυσιογνωμία και τον προσανατολισμό του ΚΙΝ.ΑΛΛ. είναι οι πρόσφατες παρεμβάσεις των δύο ηγετικών προσωπικοτήτων του χώρου, Γιώργου Παπανδρέου και Ευάγγελου Βενιζέλου.
Μόλις προχθές ο πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, με συνέντευξή του, άφηνε ανοιχτό για το μέλλον το ενδεχόμενο διαλόγου και προγραμματικής συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, χαρακτηρίζοντας συμπαθή και χαρισματικό τον Αλέξη Τσίπρα.
Παράλληλα ο Γιώργος Παπανδρέου τραβούσε -όπως είχε κάνει και πριν από μερικές μέρες- διαχωριστική γραμμή με τη Ν.Δ., υπενθυμίζοντας ότι αποτελεί στρατηγικό αντίπαλο της Κεντροαριστεράς, ενώ σχολίασε ως αρνητική την εμπειρία της συνεργασίας του 2012.
Την ίδια ώρα στον αντίποδα ο Ευάγγελος Βενιζέλος, εμπνευστής και φανατικός υποστηρικτής της αντιΣΥΡΙΖΑ ρητορικής, με προσεκτικό αλλά μεθοδικό τρόπο, δείχνει να εργάζεται σε τροχιά μείωσης της απόστασης με τη Ν.Δ., έτσι ώστε μετεκλογικά και στο σενάριο που η κάλπη τη βγάλει πρώτο κόμμα, να καταστεί εφικτό να συμπράξει με το ΚΙΝ.ΑΛΛ.
Δεν είναι μόνο η φρασεολογία του περί στρατηγικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ και συγκρότησης κυβέρνησης των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων με συμμετοχή του ηττημένου ΣΥΡΙΖΑ και εφόσον το επιθυμεί (άρα αν αρνηθεί, θα συνεργαστούν η Ν.Δ. με το ΚΙΝ.ΑΛΛ.).
Μέσα σε αυτό το σκηνικό η επικεφαλής του ΚΙΝ.ΑΛΛ. Φώφη Γεννηματά επιχειρεί να ισορροπήσει, μιλώντας για αυτόνομη πορεία και εξισώνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ με τη Ν.Δ. ως τις δύο όψεις του ίδιου συντηρητικού νομίσματος, με τη φράση ότι τα δύο κόμματα συνιστούν; τη «νέα» και την «παλιά Δεξιά».
Πάντως η τακτική του πολέμου που έχει κηρύξει στην κυβέρνηση, σε αντίθεση με την ήπια κριτική που για τους τύπους ασκεί στην αξιωματική αντιπολίτευση, δίνει την εντύπωση ότι κρατά ορθάνοιχτη την πόρτα μιας πιθανής κυβερνητικής συμπόρευσής της με τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Προς το παρόν όμως ο πονοκέφαλος της κ. Γεννηματά για τις αντίρροπες απόψεις της επόμενης ημέρας ανάμεσα στον Γ. Παπανδρέου και τον Ευάγγ. Βενιζέλο μετριάζεται από την αναγκαιότητα αμφότερων να βρίσκονται στην επόμενη Βουλή.
Ο μεν πρώτος ως βουλευτής Αχαΐας και ο δεύτερος, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, μέσω του ψηφοδελτίου Επικρατείας. Από εκεί και μετά τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί…
