Η έννοια των «ίσων αποστάσεων» που μαζικά χρησιμοποιήθηκε από πολιτικούς, δημοσιογράφους και σχολιαστές του διαδικτύου είναι μια έννοια που-όπως οι περισσότερες στην εποχή των social media-παρεξηγήθηκε, λοιδορήθηκε, έχασε την αρχική της έννοια και εν τέλει εργαλειοποιήθηκε επικοινωνιακά από τα δυο κόμματα εξουσίας για να χτυπήσουν το ΠΑΣΟΚ!

Καλό το παραμύθι, αλλά δεν έχει δράκο…

Διότι η αρνητική χροιά στις «ίσες αποστάσεις», έχει πολύ σωστά να κάνει με ζητήματα, αλλά όχι με πολιτική στάση! Προφανώς δεν μπορείς να τηρείς ίσες αποστάσεις σε θέματα όπως η σεξουαλική παρενόχληση, η βία, τα κοινωνικά δικαιώματα, η υγεία. Μπορείς, όμως, αν θέλεις να προσδιορίζεσαι ως κεντρώος, να τηρείς ίσες αποστάσεις απέναντι στη διχαστική ρητορική και τις ακραίες τοποθετήσεις.

Όποτε «τολμήσαμε», ως Κίνημα Αλλαγής, να τοποθετηθούμε απέναντι στις ακρότητες του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Δημοκρατίας, σχεδόν ταυτόχρονα δεξιοί κι αριστεροί ‘’ιεροκήρυκες’’, με μια φωνή κραύγαζαν: «είστε ισαποστάκηδες»!

Γιατί είναι γνωστό, ότι πρέπει να είσαι είτε με την αστυνομοκρατία και την ακραία καταστολή, ή… με τον Κουφοντίνα και τους αναρχικούς!

Έγινε νόρμα ότι πρέπει να διαλέξεις στρατόπεδο: Είτε με την καταπίεση των ισχυρών ή με τη δικτατορία του προλεταριάτου. Είτε με το δογματισμό του συντηρητισμού ή με τον αφορισμό του στρεβλού προοδευτισμού!

Όμως, η «επαναστατική» πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ είχε ως αποτέλεσμα τα σκληρότερα μνημόνια στη χώρα και μαζί τους την κατάρρευση της μεσαίας τάξης. Εν συνεχεία, μαζί με τη ρητορική των «good old days» της Νέας Δημοκρατίας, ήρθε και το «νόμος και τάξη» να μας θυμίσει παλιές εποχές, ήρθε και η διαπλοκή των ισχυρών που μας κατατάσσει στον πάτο της λίστας, μια μόλις θέση πάνω από τη Βουλγαρία, ήρθε και η κατάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων, δρομολογείται και η αρχή του τέλους των μικρών επιχειρήσεων που ‘’προκαλούν πρόβλημα παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητες στην ελληνική οικονομία’’ σύμφωνα με  την κυβέρνηση.

Κατά τα άλλα, και οι δύο μιλούν για στροφή στο κέντρο. Στα λόγια μόνο, γιατί η εφαρμογή στην πράξη τους είναι δύσκολη. Γιατί οι επιλογές και των δύο, πλήττουν τη μεσαία τάξη, αδιαμφισβήτητο δημιούργημα των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ.

Διότι πρέπει να θέσεις εαυτόν απέναντι στις κραυγές των ακραίων, απέναντι στους αλγόριθμους των social media που ευνοούν την αντιπαράθεση, απέναντι σε πηχυαίους τίτλους κατά του ενός ή του άλλου, απέναντι στο μίσος για το αντίπαλο δέος! Γιατί πολεμάς ταυτόχρονα σε δυο μέτωπα, προτάσσοντας την ελπίδα, τη λογική και τη μετριοπάθεια. Και αυτό είναι σίγουρα πιο δύσκολο από το να φτιάχνεις μέτωπο.

Και όμως αυτή η πολιτική, με τα λάθη, τις αδικίες και τις παραλείψεις της, έφερε την κοινωνική ειρήνη και την οικονομική ευημερία στη χώρα για σχεδόν 3 δεκαετίες. Η χιουμοριστική διάσταση των «εποχών ΠΑΣΟΚ» είναι βγαλμένη από μια μεγάλη αλήθεια… τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα τότε!

Και μπορούν να ξαναγίνουν. Αρκεί να δείξουμε ότι μάθαμε από τα λάθη του παρελθόντος και κυρίως να αποβάλλουμε τη νοσηρότητα από την πολιτική σκηνή! Και ναι, να τηρήσουμε ίσες αποστάσεις από τις ακρότητες που μας οδήγησαν σε «μονόδρομους» και «αδιέξοδα». Για να μην έχουμε το ‘’μη χείρον βέλτιστον’’, αλλά να επιτύχουμε απλά… το βέλτιστον.