Ρίχνοντας μια γρήγορη ματιά σε δηλώσεις – τοποθετήσεις για συγκεκριμένα θέματα που απασχολούν τον τόπο μας και επηρεάζουν την ζωή μας, είναι εύκολο να διαπιστώσει κανείς ένα «στρογγύλεμα» στις δηλώσεις όλων των πολιτικών – κομματικών φορέων και των εκπροσώπων τους.

Ποτέ δεν θα δείτε κάποιον/-α να βάζει το δάχτυλο «επί τον τύπο των ήλων», αλλά θα βλέπετε ένα «αγκάλιασμα» των θεμάτων με όλα τα δάχτυλά τους, δείχνοντας συνάμα και τον αποχαιρετισμό τους στα συγκεκριμένα θέματα, επιθυμώντας το προσπέρασμα τους με στόχο να βρεθούμε στα επόμενα που θα είναι πιο ευχάριστα, πιο φωτεινά, χωρίς οχλήσεις για το εκλογικό τους μέλλον. Θα διαπιστώνετε λοιπόν, αποφυγή σε απαντήσεις θεμάτων που έχουν πολλές «γωνίες» γιατί οι «γωνίες» αυτές προκαλούν πολιτικά ατυχήματα (θίγεται η τάδε περιοχή, ενοχλείται η τάδε κοινωνική τάξη, κουράζεται το συγκεκριμένο εκλογικό ακροατήριο κλπ.).

Επίσης, οι «γωνίες» προκαλούν δε και «πολιτικό αίμα» (όπως παραιτήσεις, διαγραφές, μη υπουργοποιήσεις κλπ.).

Γι’ αυτό, παρατηρούμε ότι ο κόσμος έχει αρχίσει να αποστασιοποιείται και να  παρακολουθεί τις εξελίξεις από πολύ μακριά.

Έχει ήδη βαρεθεί, λοιπόν, τα «καλά παιδιά» της πολιτικής με:

– τις πομπώδεις εκφράσεις τους,

– την υποκριτική στάση τους,

– την διαφήμιση του τρόπου ζωής τους,

– την παρουσία τους μόνο σε κοινωνικές τελετές με το κατάλληλο προσωπείο κάθε φορά (λυπημένο ή χαρούμενο),

με απώτερο σκοπό την αυτοπροβολή τους.

Έχει έρθει η ώρα να βρει καταφύγιο σε ανθρώπους που είναι αληθινοί, που έχουν μπέσα, που έχουν το θάρρος της γνώμη τους, που δεν σύρονται από τον κομματικό μηχανισμό και πάνω από όλα έχουν δείξει δείγματα γραφής με την έως τώρα πορεία τους (ανεξαρτήτως των ανυπέρβλητων δυσκολιών που συναντούσαν κατά καιρούς)

Με λίγα λόγια μήπως να εμπιστευτούμε τα «κακά παιδιά» της πολιτικής;;;

Αλέξης Αθ. Καστρινός