«Αν θέλεις να χάσεις τους ανεπιθύμητους θεατές, ζήσε δημόσια. Άλλον τρόπο πιο κρυπτικό να ζει κανείς δεν ξέρω».

Είμαστε σταθερά υπέρ της αρχής «τα του  Καίσαρος τω  Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ». Συνεπώς, όταν ανοίγει ένα ζήτημα, οφείλουμε να τα λέμε όλα. Και σε αυτή τη χώρα δεν το συνηθίζουμε, καθώς κανόνας είναι όπου υπάρχει πρόβλημα εκείνοι που είναι μέρος του προβλήματος να σηκώνουν σκόνη για να το κρύψουν.

Ενας δεύτερος κανόνας αφορά τον τρόπο που ασκείται η πολιτική. Η καμήλα, λέει ο λαός, βλέπει την καμπούρα των άλλων. Αυτό ακριβώς συμβαίνει εδώ. Τα κόμματα συνήθως βλέπουν τα ελαττώματα των αντιπάλων τους. Μερικές φορές τα κατασκευάζουν κιόλας. Ας συζητήσουμε επομένως, έστω μία φορά, με τα πραγματικά δεδομένα και για το πραγματικό πρόβλημα.

Εδώ στον Νότο, όπου όλα κάνουν κρότο, περνάει στο βρόντο η αναφορά ότι «το 2000 (σ.σ.: εκλογική χρονιά) οι χρηματοδοτήσεις του ΠΑΣΟΚ από εταιρείες έφθασαν τα 16 δισ. δραχμές. Δεν ήταν μόνο η Siemens, ήταν και άλλες εταιρείες. Αυτές οι εταιρείες συνεχίζουν να υπάρχουν και συνεχίζουν να χρηματοδοτούν κόμματα».

Χρειάστηκε να περάσουν 10 χρόνια από την αποκάλυψη της υπόθεσης με τις «μίζες» του ενός εκατομμυρίου μάρκων που πήρε ο κατηγορούμενος και τις κατέβαλε στο «πράσινο» ταμείο, για να το παραδεχτεί ένα από τα τότε κομματικά στελέχη.

Άραγε ποια λογική πρυτάνευσε; Περασμένα ξεχασμένα; Αμαρτία εξομολογουμένη, αμαρτία δεν λογάται; Άλλωστε, αν δεχθούμε την παγκάλειο λογική «τι αδίκημα είναι αυτό; (…) παίρνω από μια ιδιωτική εταιρεία λεφτά και τα πάω σε ένα κόμμα…

«Η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια, πρέπει και να φαίνεται». Αν αυτή η πασίγνωστη ρήση και βασική αρχή αφορά μία φορά τους πολίτες, αφορά χίλιες φορές τους πολιτικούς και όσους κατέχουν όποια εξουσία. Συνεπώς, ορθώς εφαρμόστηκε στην περίπτωση του δανείου του Παύλου Πολάκη με τον έλεγχο που άσκησε η Τράπεζα της Ελλάδος και ο διοικητής της Γιάννης Στουρνάρας. Μόνο που αυτή η αρχή ισχύει και για τους ελέγχοντες. Πόσους άλλους παρόμοιους ελέγχους έχουν ασκήσει ο κ. διοικητής και η ΤτΕ;

Με βάση την αρχή για τη γυναίκα του Καίσαρα είναι λογικό ότι κόμματα και μέσα ενημέρωσης σήκωσαν θόρυβο για το δάνειο του αναπληρωτή υπουργού. Όμως αυτή η αρχή ισχύει και για τους θορυβούντες. Με τα δικά τους δάνεια τι ακριβώς γίνεται; Και ακόμη περισσότερο τι σκέφτονται να κάνουν με εκείνα τα κομματικά ή άλλα δάνεια που έχουν γίνει δανεικά και αγύριστα και τα οποία στο τέλος θα κληθεί να τα πληρώσει ο ελληνικός λαός;

Υπάρχει άραγε ζήτημα με τον δανεισμό κομμάτων και πολιτικών από τις τράπεζες; Στο παρελθόν υπήρξε. Η κρίση το ανέδειξε και το αποκάλυψε πλήρως. Συνεχίζει να υπάρχει πρόβλημα; Να το εξετάσουμε. Να μη μείνουμε στον Π. Πολάκη που ελέγχθηκε από την ΤτΕ. Να βγουν τα στοιχεία των τραπεζών στο φως για όλους: κόμματα, πολιτικούς, μέσα ενημέρωσης και να ελεγχθούν. Ήρθε η ώρα λοιπόν να μιλήσουμε, όχι μόνο για δάνεια, αλλά και για τα… θαλασσοδάνεια.