FOLLOW US: facebook twitter

Ήταν μόλις 2,5 χρονών

Ημερομηνία: 08-10-2019 | Συντάκτης:
Κατηγορίες: Κοινωνία, Νέα
Χρονικό (σύντομο) ενός προαναγγελθέντος θανάτου

Για σκεφτείτε το: Να είσαι βρέφος, όταν σου καίνε το σπίτι. Όταν ο πόλεμος ρημάζει την χώρα, την πόλη και τελικά την ζωή σου. Όταν το μέλλον της τελευταίας καθορίζεται από την προσφυγιά και κρέμεται κυριολεκτικά από μία κλωστή.

Παρόλα αυτά, είσαι τυχερό βρέφος. Πρωτίστως γιατί οι γονείς σου είναι ζωντανοί και σε αγαπάνε όσο τίποτα στον κόσμο. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο είναι αποφασισμένοι να κάνουν το παν προκειμένου να σε προστατεύσουν, να σε οδηγήσουν στην ασφάλεια, και αν τα καταφέρουν, να σου εξασφαλίσουν μία καλύτερη ζωή. Θα τα καταφέρουν ή θα πεθάνουν προσπαθώντας και πιθανώς να πεθάνεις και εσύ μαζί τους. Δεν έχουν άλλωστε τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο να χάσουν.

Πράγματι, εγκαταλείπουν άρον άρον την χώρα, διαφεύγοντας με επιτυχία χίλιους δυο κινδύνους. Ωστόσο, ο μεγαλύτερος βρίσκεται εμπρός τους. Είναι η παραμονή στην Τουρκία, είναι οι δουλέμποροι και φυσικά το μεγάλο πέλαγος που τους χωρίζει από μία σχετικά πολιτισμένη χώρα, όπου τις περισσότερες φορές οι διεθνείς συνθήκες και τα ανθρώπινα δικαιώματα τυγχάνουν στοιχειώδους σεβασμού. Να όμως που τα αντιπαρέρχονται όλα αυτά και διασχίζουν το Αιγαίο, φτάνοντας στην στεριά, που μπορεί να μην είναι και να μην γίνει ποτέ η Ιθάκη τους, αλλά τουλάχιστον είναι στεριά.

Ακολουθούν άλλοι μικρότεροι και ενίοτε μεγαλύτεροι κίνδυνοι, τους οποίους τους αντιμετωπίζουν πάντα με κουράγιο και στωικότητα, κρατώντας σφιχτά απάνω τους το σπλάχνο τους, γιατί γι’ αυτό γίνονται όλα. Τελικά, όχι μόνο βρίσκουν υποτυπώδες καταφύγιο στην ηπειρωτική χώρα, αλλά προωθούνται σε ακόμη περισσότερο ασφαλές, θεωρητικά, έδαφος, όπου θα περιμένουν για όσο χρειαστεί, μέχρι η Κίρκη να τους απελευθερώσει και να συνεχίσουν το μακρύ ταξίδι τους προς Βορρά.

Δεν είναι εύκολη η αναμονή. Ούτε οι συνθήκες είναι οι καλύτερες, μα αυτό δεν έχει την μεγαλύτερη σημασία γιατί το μωράκι τους είναι καλά και παίζει ανέμελο. Μέχρι που ξαφνικά πνίγεται. Γιατί; Ίσως γιατί έτσι ήταν γραφτό του να φύγει. Ίσως γιατί ούτε οι ίδιοι θα μπορούσαν να πιστέψουν πως είναι δυνατόν να πραγματοποιήσει ένα τόσο επικίνδυνο ταξίδι και να καταλήξει να ξεψυχήσει στη Μυρσίνη. Κι όμως πρόλαβε και έζησε τόσα πολλά στην δραματικά σύντομη ζωή του. Και πολύ φοβάμαι πως αυτό ήταν το χρονικό του παραδόξως προαναγγελθέντος θανάτου του. Και ας ήταν μόλις 2,5 χρονών…


Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Καιρός Πύργος