Γράφει η Ελένη Παπαδοπούλου
Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν και τα συναισθήματα κατακλύζουν τις ψυχές των ανθρώπων. Τα λαμπάκια, τα δώρα, οι μυρωδιές της μπαχαρικών από τις κουζίνες που ξυπνάνε μνήμες παιδικών χρονων, τα Χριστουγεννιάτικα δέντρα και οι στολισμένοι δρόμοι, δεν επιτρέπουν σε κανέναν να “ξεχάσει” των ερχομό της μεγάλης αυτής γιορτής αν και η χαρά με την θλίψη και τη μελαγχολία ισορροπούν περίεργα σε αυτήν την φάση! Γιατί για μια ακόμα χρονιά ο επιθετικός προσδιορισμός «δύσκολα» Χριστούγεννα, φρενάρει τις όποιες προσδοκίες μας «να περάσουμε καλά» και κυρίως ξένοιαστα! Η τρομολαγνεία και οι… αριθμοί του ΕΟΔΥ έχουν πλέον καθορίσει τη ζωή μας και έρχονται και ξανάρχονται ως «απειλή» για να μας θυμίσουν ότι το παρόν και το μέλλον είναι πλέον αβέβαιο κι έτσι με μιας, κόβουν κάθε μας χαμόγελο!
Απ΄την άλλη, το γιορτινό κλίμα των ημερών, σχεδόν… επιβάλλει πιεστικά «να περάσουμε καλά», ίσως γι αυτό και φέτος από το Νοέμβρη μήνα φέραμε πρόωρα τα Χριστούγεννα! Στολίσαμε τα σπίτια μας, τα μπαλκόνια και τις αυλές μας μερικοί μάλιστα αγγίζοντας το όριο της υπερβολής, ίσως σε μια προσπάθεια να μπούμε με τα μούτρα στο ¨πνεύμα» των Χριστουγέννων για να ξορκίσουμε το… κακό! Μα η θλίψη, χαρά δεν γίνεται πατώντας ένα μαγικό κουμπί, εκτός του ότι ο καθένας τις Γιορτές τις εισπράττει έτσι κι αλλιώς διαφορετικά! Όμως αυτή η περίεργη και αλλοπρόσαλλη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με τον κορονοϊό και η διάχυτη αγωνία μας να γιορτάσουμε είτε έτσι είτε αλλιώς, μου θυμίζει το γνωστό παραμύθι «το κοριτσάκι με τα σπίρτα»!
Γιατί πίσω από τις γιρλάντες και τα φώτα, υπάρχει μια διάχυτη θλίψη! Την Παρασκευή το βράδυ που χάλαγε ο θεός τον κόσμο από την κακοκαιρία, με την βροχή και τον θυελλώδη άνεμο να γκρεμίζει τα πάντα, με συνεχείς διακοπές ρεύματος και τους δρόμους χωρίς φώτα, πήχτρα στο σκοτάδι, μόνο τα λαμπιόνια από τα μπαλκόνια διέκρινες και τα δελτία ειδήσεων να απαριθμούν από τη μια τα κρούσματα και από την άλλη ποιες περιοχές πλημμύρισαν ξανά, δεν σας κρύβω ότι με είχε πιάσει μια απελπισία! Τα Χριστούγεννα ξαφνικά μου φάνηκαν τόσο μακρινή και τόσο παράταιρη ιστορία, λες και αφορούσαν άλλους ανθρώπους, άλλον λαό!
Ειδικά εδώ στην ξεχασμένη Ηλεία, με τα μυριάδες προβλήματα και με μια γιορτινή μεν, άδεια δε αγορά, όπου οι καταστηματάρχες κάνουν ευχέλαια για να σταυρώσουν πελάτη με την απειλή μάλιστα ενός νέου λοκ ντάουν, όσο ωραία και να στολίσουμε, τα Χριστούγεννα με το ζόρι χαρούμενους δεν θα μας κάνουν! Η ψυχολογία μας δεν φτιάχνει από μόνη της, τίποτα δεν μπαίνει στον αυτόματο! Και ειδικά αν δεν υπάρχει και μια σχετική ρευστότητα! Η μάνα μου έλεγε «έλλειψη χρημάτων, στάση εμπορίου»! Αλλά αυτό που να το καταλάβουν οι «μεγαλοσχήμονες» που ποτέ δεν μπήκαν στη θέση του μεροκαματιάρη ή του συνταξιούχου που θα του δώσει επιλεκτικά «δώρο» 200- 250 ευρώ τα Χριστούγεννα και του τα έχει πάρει πίσω προκαταβολικά με το λογαριασμό του ρεύματος, με τις ανατιμήσεις ή με το κατοστάρικο που θέλει να του βάλει πρόστιμο αν είναι ανεμβολίαστος για το «καλό» του και το «καλό» μας!
Όλα σε τούτον τον τόπο δήθεν για το «καλό» μας γίνονται και τα είδαμε τα χαϊρια μας!
