Γράφει η Ελένη Παπαδοπούλου
Το μεγαλύτερο πρόβλημα σε τούτον τον τόπο, θαρρώ πως είναι η… λήθη! Ναι, ξεχνάμε εύκολα! γι αυτό και γιατρειά δεν θα βρούμε ποτέ για τα προβλήματά μας. Υπάρχουν γεγονότα, τραγικά κυρίως γεγονότα, θάνατοι, καταστροφές που μας συγκλονίζουν, αλλά και γεγονότα λιγότερα τραγικά ίσως που όμως που αλλάζουν την καθημερινότητά μας δραματικά οδηγώντας την σε τέλμα και που όσο διατηρούνται στην επικαιρότητα και συντηρούνται κυρίως μέσα από την δημοσιότητα, μας κρατάνε σε εγρήγορση. Όταν όμως πάψουν να συζητιούνται, πάνε, ξεχάστηκαν και… πάμε γι άλλα κρύβοντάς τα κάτω από το χαλί χωρίς να έχουμε δώσει λύση σε κανένα, μέχρι ένα πανομοιότυπο γεγονός να μας χτυπήσει ξανά την πόρτα και να μας κάνει να… συγκλονιστούμε, να σκίζουμε τα ιμάτιά μας, να χύνονται ποτάμια τα κροκοδείλια δάκρυα!
Ναι θα μου πείτε, καλή η θεωρία, καλή και η γενικολογία, αλλά αν κοιτάξουμε λίγο γύρω μας, σιγά- σιγά όλα τα γεγονότα αποκτούν τελικά ένα όνομα! Γυναικοκτονία, τεράστιο οδυνηρό κεφάλαιο στη κορυφή της λίστας, 13 γυναίκες, με όνομα και επώνυμο που δεν είναι μόνο αριθμοί, έχασαν τη ζωή τους σε 10 μήνες, θύματα ενός άντρα συντρόφου! Μια πληγή που κανείς δεν θέλει να την σκαλίσει βαθύτερα και περισσότερο απ ‘ όσο συντηρείται το θέμα στη δημοσιότητα, γιατί το κράτος είναι ανεπαρκές, γιατί η κοινωνία έχει συμβιβαστεί με την ανοχή και κλείνει τα μάτια, γιατί πάντα θα υπάρχουν “δικαιολογίες” και πάντα θα “ψυχιατρικοποείται” το κίνητρο του δράστη και το “θολωμένο” του μυαλό σε λίγα χρόνια θα τον βγάλει έξω από τα κάγκελα! Και έτσι, χωρίς… ενοχές, πάμε για το επόμενο θύμα γιατί σε λίγο, θα έχουμε… ξεχάσει, ίσως γιατί η λήθη είναι… βολική για κάποιους!
Θάνατοι από τροχαία στην Πατρών- Πύργου και το συγκεκριμενοποιώ γιατί η τραγωδία επαναλαμβάνετε κάθε τρεις και λίγο μέσα στο μεγάλο “σπίτι” της Ηλείας. Εκατοντάδες νεκροί σε 20 χρόνια, άλλες τόσες οι ορφανεμένες οικογένειες και τα εικονοστάσια διάσπαρτα στα 100 αιμοτοβαμμένα χιλιόμετρα του δρόμου! Δάκρυα, φωνές, μελάνι άφθονο μετά από κάθε τραγωδία και κοινός παρανομαστής η ανικανότητα του κράτους να φτιάξει τόσα χρόνια έναν δρόμο για να μην χάνονται ανθρώπινες ζωές! Και κάθε φορά που “ ξεθωριάζει” η τραγωδία όπως ακριβώς ξεθωριάζουν οι παλιές φωτογραφίες , έρχεται η λήθη! Και πάμε για τα επόμενα θύματα…
Πανδημία! Χιλιάδες θάνατοι, χιλιάδες ασθενείς στις ΜΕΘ και στα Νοσοκομεία και η κυβέρνηση ακόμα… ψάχνει τα τελευταία σχεδόν δύο χρόνια, να βρει “μέτρα” για να περιορίσει και να ελέγξει τη διασπορά, με πλήρη… αποτυχία, χωρίς πρωτίστως να ενισχύει το εθνικό σύστημα υγείας! Χωρίς να μπορεί με ένα πειστικό τρόπο και όχι με… sms να πείσει τους ανεμβολίαστους να εμβολιαστούν, χωρίς να πληρώνει κάθε φορά την “νύφη” μόνο η εστίαση τη στιγμή που για παράδειγμα στα μέσα μαζικής μεταφοράς γίνεται της… κολάσεως ή στα σχολεία συγχωνεύονται τμήματα με τους μαθητές να στοιβάζονται σε μια αίθουσα αντί τα τμήματα να αραιώνονται! Κι εδώ βεβαίως δεν παραγνωρίζω και την ατομική ευθύνη του καθενός γιατί είναι βεβαίως θεωρητικό κατ’ εμέ ατομικό δικαίωμα του καθενός να μην θέλει να εμβολιαστεί αλλά δεν είναι δικαίωμα του να θέτει σε κίνδυνο το διπλανό του που έχει αποφασίσει να εμβολιαστεί και να πάρει για τον εαυτό του όλα τα μέτρα προφύλαξης!
Και αφήνω για το τέλος ένα ακόμα πολύ σοβαρό κεφάλαιο, τα θύματα φυσικών καταστροφών. Πυρόπληκτοι, πλημμυρόπληκτοι, σεισμόπληκτοι, μεγάλη δυστυχώς εμπειρία κυρίως στην Ηλεία όπου δεν έχουμε εξαιρεθεί από καμία φυσική καταστροφή! Κι εδώ, ακριβώς το ίδιο συμβαίνει, όσο είναι ‘φρέσκο” το γεγονός, υπάρχει κινητοποίηση. Συμπαράσταση, κοινωνική αλληλεγγύη, ενδιαφέρον, το κράτος τρέχει τις πρώτες μέρες με… επισκέψεις, φωτογραφίες πολλές και… προκαταβολές οικονομικών ενισχύσεων αλλά με ένα πεντακοσάρικο ή ένα χιλιάρικο, τα ρημαγμένα νοικοκυριά επανεκκίνηση της ζωής τους δεν μπορούν να κάνουν! Ακόμα στα ορεινά οι κτηνοτρόφοι περιμένουν ζωοτροφές και τα ζώα πεινάνε, οι αγρότες περιμένουν να γίνουν οι εκτιμήσεις από τον ΕΛΓΑ, οι άνθρωποι που έμειναν χωρίς στέγη να φτιάξουν ξανά τα σπίτια τους και να βάλουν ένα κεραμίδι στο κεφάλι τους! Ήδη έχουν αρχίσει να παλεύουν μόνοι… Η λήθη, πάντα η λήθη…
Κατά τα άλλα τρέχουμε να γιορτάσουμε το … happy Halloween!!! Η ξενόφερτη γιορτή που γίνεται τώρα μόδα και στην Ελλάδα, μας ταιριάζει απόλυτα! Κούφια κολοκύθα, πορτοκαλί και μαύρο, το πορτοκαλί συμβολίζει τη φθινοπωρινή σοδειά και το μαύρο τον θάνατο και γενικά, τον «άλλο κόσμο»! Happy Hallloween λοιπόν!
