Ημερολόγιο καραντίνας β΄: Σπάνε τα δεσμά…
Σπάνε σήμερα και τα τελευταία σημαντικά δεσμά ( μένουν βέβαια κάποια… υπολείμματα) της πολύμηνης καραντίνας που μας κράτησε μακριά από τη ζωή μας ατέλειωτους καιρούς γιατί το μέτρημα δεν είναι πάντα… ημερολογιακό, με την πλήρη απελευθέρωση της κυκλοφορίας! Η χαρά των… νυκτόβιων επιστρέφει, τα… κορονοπάρτι δεν θα είναι πλέον παράνομα γιατί ουσιαστικά δεν θα έχουν λόγο ύπαρξης και το κυνήγι με την αστυνομία για την παράβαση του ωραρίου, μπαίνει στο περιθώριο, τουλάχιστον προς το παρόν, αφού για το μέλλον κανείς δεν μπορεί να υποσχεθεί τίποτα. Ο… εφιάλτης αλλάζει πρόσωπα και καραδοκεί με στόχο να μας βάλει σε νέες περιπέτειες!
Ήδη, εκεί που πάμε να χαρούμε ότι κερδίσαμε τη μεγάλη μάχη με τον κορονοϊό, εμφανίζεται απειλητικά η… μετάλλαξη ΔΕΛΤΑ που εφόσον δεν μπορέσει να ελεγχθεί άμεσα, γιατί το κακό πάντα χτυπιέται στη ρίζα του, μπορεί να μας φέρει ξανά πίσω στα ίδια και τα όμοια και χειρότερα! Κι όπως λένε οι επιστήμονες που μελετάνε το θέμα, από την Ινδική μετάλλαξη κινδυνεύουν περισσότερο οι ανεμβολίαστοι, γι αυτό και πρέπει να ενισχυθεί το τείχος ανοσίας με ακόμα περισσότερους εμβολιασμούς ακόμα και για τις νεαρές ηλικίες.
Ακόμα και αν κάποιοι από τους αρνητές υποστηρίζουν ότι κάτω από την νέα απειλή υποκρύπτεται ενδεχομένως και μια προπαγάνδα προώθησης των εμβολίων σε παγκόσμια κλίμακα, ο εμβολιασμός αποτελεί πλέον κατά την άποψή μου μονόδρομο! Γιατί αν βάλεις στο ζύγι την πιθανότητα να ασθενήσεις με την πιθανότητα μιας παρενέργειας του εμβολίου που είναι πολύ μικρότερο το ποσοστό, η επιλογή κλείνει προς τον εμβολιασμό. Από κει και πέρα, είναι προσωπική υπόθεση του καθενός η απόφαση, όμως στο μέτρο που επηρεάζει και τους γύρω του, νομίζω πως από ένα σημείο και μετά παύει να είναι προσωπικό το θέμα!
Άλλωστε σε λίγο καιρό, ήδη αυτό έχει αρχίσει να «περπατάει», οι πολίτες θα χωρίζονται σε εμβολιασμένους και μη, οι πρώτοι θα μπορούν να απολαμβάνουν κάποια περισσότερα προνόμια όχι μόνο στη χώρα μας αλλά παντού, οπότε το όλο σύστημα με τον τρόπο του θα σε υποχρεώνει να εμβολιαστείς. Το βλέπουμε και στην καθημερινότητά μας άλλωστε, νοιώθεις περισσότερο ασφαλής όταν βρίσκεσαι στον ίδιο χώρο με άτομα εμβολιασμένα, μπορείς πλέον να κάνεις μια αγκαλιά, να ανταλλάξεις ένα φιλί έστω και φευγαλέα, δώρο ανεκτίμητο μετά από τον πολύμηνο περιορισμό εκδήλωσης των συναισθημάτων σου! Και αυτό το κατάλαβα τις μέρες που ταξίδεψα στο νησί μου, όπου ένοιωθα ασφαλής, γιατί σχεδόν το σύνολο των κατοίκων είναι εμβολιασμένοι κι ήθελα πραγματικά να τους αγκαλιάσω όλους χωρίς φόβο!!
Γιατί τα συναισθήματα που δεν εκδηλώνονται επιστρέφουν και σε πνίγουν και σου καίνε τα σωθικά σαν την γαστρική παλινδρόμηση! Είναι τραγικό, πραγματικό βασανιστήριο, να αγαπάς, να χαίρεσαι και να μην μπορείς να το δείξεις! Μας στέρησε τόσα πολλά πράγματα ο covid, την ελευθερία μας, τις δουλειές μας, την ισορροπία μας, υποθήκευσε το μέλλον μας στην ουσία, αλλά το χειρότερο ήταν ότι μας άλλαξε, μας έκανε φτωχότερους συναισθηματικά! Και εμείς οι έλληνες μπορεί να έχουμε χίλια δύο ελαττώματα, όμως ξέρουμε να αγαπάμε και να το δείχνουμε. Ίσως γι αυτό να μας στοίχησε και περισσότερο…
