Φωτογραφία Xristos Koul

Γράφει μια πρώην και νυν έγκλειστη

Άκρα του τάφου σιωπή,  εκκωφαντική θα έλεγα σιωπή, βασιλεύει στον Πύργο μετά τις 9 το βράδυ…  Ησυχαστήριο ο τόπος μας! Παρατηρώ από το μπαλκόνι.. Δρόμοι σκοτεινοί και έρημοι,  μια πόλη που μοιάζει να μην κατοικείται και αυτήν την απόλυτη σιγή “σπάει” κάπου – κάπου  κανένα μηχανάκι με τον ντελιβερά να περιφέρεται ως μοναχικός καβαλάρης να χτυπά βιαστικά το κουδούνι και μετά να χάνεται ξανά στο σκοτάδι! Σε αυτό το 2ο lockdown ούτε καν τα κατοικίδια δεν έχουν την τιμητική τους, η τελευταία βραδινή έξοδος  για τα σκυλάκια ως επι το πλείστον γίνεται πριν σημάνει η ώρα εννιά! Συμμόρφωση στα περιοριστικά μέτρα, φόβος όσο τα νούμερα κρατιούνται σε επικίνδυνα υψηλά τετραψήφια επίπεδα, ή μήπως δεν έχω όρεξη ούτε το σκύλο μου να βγάλω βόλτα; Μάλλον όλα αυτά μαζί, με την ψυχολογία μας στο… πάτωμα!

Και τα κανάλια επιμένουν να μας βομβαρδίζουν συνέχεια με “έρευνες” του τύπου τι διαφέρει η πρώτη καραντίνα από την δεύτερη λες και δεν ζούμε στο πετσί μας τις συνέπειες κι ακόμα είναι νωρίς!! Βέβαια ο στόχος τους είναι να περάσουν το μήνυμα ότι δεν οδηγηθήκαμε στο 2ο lockdown γιατί απέτυχε το 1ο,  διαφορετικά πώς θα επιβραβεύσουμε τους χειρισμούς της κυβέρνησης;  Πώς αλλιώς αν δεν υπάρχει μια συνεχής πλύση εγκεφάλου, οι δημοσκοπήσεις που ωστόσο είχαν γίνει λίγο πριν πέσει το δεύτερο λουκέτο θα έδειχναν “εμπιστοσύνη” των πολιτών στην διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση σε ένα μεγάλο ποσοστό; Πως αυτό ερμηνεύεται; Είναι το αψυχολόγητο των πολιτών που βρίσκονται σε σύγχυση και πίεση  εν αναμονή του νέου εγκλεισμού;

Αν συνεχίσει η ίδια εικόνα  με τα νέα γκάλοπ που σίγουρα θα υπάρξουν, θα πρέπει να αρχίσουμε να ανησυχούμε σοβαρά ότι πολλοί από εμάς θα έχουμε πάθει το… Σύνδρομο της Στοκχόλμης που κατά την ψυχιατρική συνοδεύει τα θύματα εγκλεισμού ή απαγωγής! Είμαι λοιπόν πολύ περίεργη να δω πώς θα αντιδράσει ο κόσμος σε δεκαπέντε  μέρες όταν και θα έχει κουραστεί και θα ατενίζει τα Χριστούγεννα και τα φωτεινά λαμπιόνια, αλλά όσο θα πλησιάζει, τόσο η γιορτή θα ξεμακραίνει!  Και ήδη πολλοί έχουν στολίσει τα Χριστουγεννιάτικα δέντρα τους με… καλοκαιρινές θερμοκρασίες κι ούτε κι αυτό είναι τυχαίο, ο κόσμος προσπαθεί να φτιάξει ή μάλλον να ξεγελάσει την ψυχολογία του με την αυταπάτη της γιορτής! Δεν ξέρω όμως πόσο καιρό ακόμα θα αντέξουμε με… αυταπάτες!

Γιατί η πραγματικότητα είναι εδώ και το μέλλον όσον αφορά και την εξέλιξη της πανδημίας και της διαχείρισης της κρίσης είναι εδώ και θα είναι και μπροστά μας. Οι λοιμωξιολόγοι αλλά και οι “άριστοι” της κυβέρνησης δεν κρύβουν ότι αν τα νούμερα συνεχίζουν να τραβούν την ανηφόρα, θα ισχύσει τους επόμενους μήνες,  το σύστημα “ακορντεόν”!  Ένα μήνα κλείνω, δέκα μέρες ανοίγω, δύο μήνες ξανακλείνω! Δηλαδή η απόλυτη καταστροφή! Κυρίως οικονομική, γιατί μετά την πανδημία του κορονοϊού, έρχεται η πανδημία της… πείνας! Η βόμβα στα θεμέλια της οικονομίας είναι έτοιμη να σκάσει και θα είναι… ατομική, να είστε σίγουροι!

Το γνωρίζουμε πως η κατάσταση είναι εξαιρετικά δύσκολη, δεν αποτελεί η χώρα μας την εξαίρεση του κανόνα όταν όλη η Ευρώπη και όχι μόνο βρίσκεται στα… κάγκελα και σε καραντίνα και επίσης γνωρίζουμε πως η κατάσταση αυτή χρειάζεται μέτρα περιορισμού. Αυτές όμως οι δύο παραδοχές δεν συγκλίνουν σε καμία περίπτωση και στην παραδοχή των όρων διαχείρισης που έχει επιβάλει η κυβέρνηση. Γιατί είναι διάχυτη η αίσθηση εδώ και μήνες, από την πρώτη καραντίνα και την πρώτη απελευθέρωση ελέω τουρισμού, ότι τα μέτρα παίρνονται σχεδόν… στην τύχη με μόνο στόχο να δείξουμε πως η κυβέρνηση παίρνει… μέτρα! Δεν θέλω να επαναλάβω τις αστοχίες και την προχειρότητα του τύπου πονάει κεφάλι, κόβω κεφάλι χωρίς να καταδικάζω τον αποκεφαλισμό, αλλά είναι πλέον ολοφάνερο ότι προχωράμε με… πειράματα!

Κλείνουμε την δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση, αφήνουμε ανοιχτά τα δημοτικά και τα νηπιαγωγεία! Μετά από μια βδομάδα, αποφασίζουμε ότι δεν… πέτυχε το πείραμα, κλείνουμε από σήμερα και τα δημοτικά! Γιατί δεν τα κλείσαμε από την αρχή; Όχι γιατί οι μαθητές, οι γονείς και οι δάσκαλοι δεν… κολλάνε ή δεν μπορούσαν να είναι φορείς του ιού, αλλά γιατί ΄ τουλάχιστον 6 μήνες – για να μην βάλω 9- δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα επιτυχημένο μοντέλο τηλεκπαίδευσης! Είδαμε την έγινε από την πρώτη μέρα της εφαρμογής του στην δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση και πάω στοίχημα ότι το ίδιο θα γίνει και με τα δημοτικά, αν και θα πειραματιστούν ξανά ένα διήμερο για να ξεκινήσει η εφαρμογή του την Τετάρτη!

Και εδώ βεβαίως υπάρχουν και πολλά πρακτικά ζητήματα που δεν είχε φροντίσει να λύσει η κυβέρνηση ούτε από το πρώτο lockdown. Γιατί πέρα από το αν θα αντέξει το φορτίο το ίδιο το σύστημα, δεν είχε φροντίσει να επιδοτήσει τις πιο αδύναμες έστω οικογένειες να αγοράσουν ένα τάμπλετ για να μπορούν τα παιδιά τους να κάνουν μάθημα! Υπάρχουν οικογένειες που έχουν δύο και τρία παιδιά που πάνε σχολείο! Αυτό σημαίνει ότι η οικογένεια χρειάζεται αντίστοιχο αριθμό από τάμπλετ κι αν εργάζονται και οι γονείς από το σπίτι με τηλεργασία, φανταστείτε τι αυτό θα σημαίνει, εκτός βέβαια από την  ίδια την  εικόνα!  Ένα σπίτι όπου 4-5 άτομα θα κάθονται όλη μέρα μπροστά σε έναν υπολογιστή! Αυτό ξεπερνά την σφαίρα της δικής μου φαντασίας! Κι αν έτσι όμως πρέπει να γίνει, ας γίνει τουλάχιστον σωστά!

Αυτό είναι λοιπόν το θέμα, ότι κάνετε εκεί στα επιτελεία, κάντε το σωστά, όχι μεσοβέζικα!