Αν και οι ρομαντικές ψυχές υποστηρίζουν ότι ο Σεπτέμβρης είναι ο πιο ωραίος μήνας του χρόνου – ίσως αυτό να συμβαίνει για τους έχοντες άπλετο χρόνο και λίγες έγνοιες που κι αυτοί όμως είναι λίγοι- στην πραγματικότητα έχω την αίσθηση ότι ο πρώτος μήνας του φθινοπώρου σηματοδοτεί και την αρχή μιας μεταβατικής εποχής σε όλα τα επίπεδα. Η μετάβαση από την καλοκαιρινή ραστώνη σε μια περίοδο πλήρης υποχρεώσεων, σχολεία, δουλειές, προβλήματα, πολλά έξοδα, πόλεμος εμβολιασμένων και ανεμβολίαστων, συνέχεια της επέλασης του μεταλλαγμένου πλέον covid, κινητοποιήσεων και αγώνων κι όλα αυτά εν μέσω… εξαγγελιών ΔΕΘ για την… ιδανική Ελλάδα που δεν θα έχουμε ποτέ, συνθέτουν ένα περίεργο σκηνικό! Έτσι ο Σεπτέμβρης δεν είναι ο ποιητικός μήνας των αισθήσεων που θα θέλαμε, αλλά των… ψευδαισθήσεων!
Το καλοκαίρι λοιπόν μας άφησε, θυμίζοντας μόνο τις ζεστές μέρες του Αυγούστου αφού το φθινόπωρο ημερολογιακά δεν ήρθε ακόμα , εμείς όμως είμαστε πλέον έτοιμοι για όλα και… ετοιμοπόλεμοι! Ετοιμοπόλεμοι γιατί έχουμε μπροστά μας έναν δύσκολο χειμώνα, στα εργασιακά, στα οικονομικά, στην υγεία, με τους πυρόπληκτους να αγωνιούν για το πώς και πότε θα μπορέσουν να επιστρέψουν στις ζωές τους, για την στήριξη της Πολιτείας που ακόμα… ψάχνεται σχεδιάζοντας και νομοθετώντας και μέχρι στιγμής έχει δώσει τα ελάχιστα ενώ έχει υποσχεθεί τα μέγιστα!
Γι αυτό και οι πυρόπληκτοι ελπίζουν στην… «καλοσύνη των ξένων» και στην αλληλεγγύη που κι αυτή σύντομα θα ξεχαστεί! Και τι θα τους μείνει πίσω; Καμένα σπίτια, νοικοκυριά και λιοστάσια που θα κάνουν δέκα χρόνια να καρπίσουν ξανά, πεινασμένα ζώα γιατί οι ζωοτροφές από το κράτος έχουν καταντήσει… σίριαλ και φυσικά ο φόβος των πλημμυρών που ενδεχομένως θα ολοκληρώσει την καταστροφή της φωτιάς! Ευτυχώς έχει δοθεί βάρος στα αντιπλημμυρικά σε μια προσπάθεια να οχυρωθούν οι πυρόπληκτες περιοχές της Ηλείας και ας ελπίσουμε κάποτε και λέω κάποτε γιατί η εμπειρία του 2007 άλλα μας έδειξε, να προχωρήσει ένα σχέδιο ανασυγκρότησης που δεν θέλω να γίνω μάντης κακών, αλλά χλωμό το βλέπω! Απλά προς το παρόν, η κυβέρνηση κάνει ότι μας βλέπει με…. συμπάθεια! Τσάι και συμπάθεια λοιπόν που κανένα πρόβλημα δεν θα μας λύσουν…
Και σε όλα αυτά τα προβλήματα της καθημερινότητας, συνεχώς προστίθενται κι άλλα με την συνέχιση της πανδημίας, τον φόβο νόσησης και κυρίως της εξάπλωσης του κορονοϊού στα σχολεία, με νοσοκομεία υποστελεχωμένα που δεν έχουν την δυνατότητα να καλύψουν ακόμα και τις στοιχειώδεις ανάγκες των πολιτών, με την γ΄ δόση των εμβολίων να καταφτάνει και να δημιουργεί νέους προβληματισμούς και φυσικά με την αποτυχία της κυβέρνησης να διαχειριστεί το θέμα των ανεμβολίαστων που όσο θα μπαίνουμε στο χειμώνα και όλοι οι χώροι θα είναι πλέον κλειστοί, θα οξύνεται! Οι επιχειρηματίες της εστίασης που θα επωμιστούν ένα μεγάλο μέρος των συνεπειών, είναι ήδη στα… κάγκελα, αν και ακόμα βρίσκονται στην… πρόγευση του προβλήματα, η… γεύση έπεται!
Όσο για τα εργασιακά, δεν το συζητάμε! Μετά το σάλο για τους εκβιασμούς της efood στους εργαζόμενους και την ανάδειξη των συνεπειών του νέου αντεργατικού νόμου Χατζηδάκη από αντιπολίτευση και πολίτες, η κυβέρνηση σύρθηκε πίσω από τις εξελίξεις αποδεικνύοντας τη δυναμική του κύματος αλληλεγγύης που δημιουργήθηκε, ενώ η αναδίπλωση της εταιρίας με εξηγήσεις περί «λανθασμένης επικοινωνίας» μάλλον δεν πείθει! Αυτή θα είναι και η αρχή του παγόβουνου και τα φαινόμενα θα επεκταθούν από τη στιγμή που οι συλλογικές συμβάσεις έπαψαν να υφίστανται στην πραγματικότητα και οι εργαζόμενοι είναι απροστάτευτοι, γι αυτό σύντομα θα πρέπει να περιμένουμε ότι οι… freelancers θα γίνουν… «μόδα»!! Σημασία έχει τι θα επιτρέψουμε και τι όχι, γιατί εργοδοτικοί εκβιασμοί θα συνεχίσουν πάντα να υπάρχουν στις καπιταλιστικές κοινωνίες…
