Ήτοι Λόγος Περί Ελευθερίας είναι ο τίτλος πολιτικής πραγματείας του ελληνικού προεπαναστατικού διαφωτισμού. Αναφέρεται ότι το συνέγραψε «Ανώνυμος ο Έλλην» και εξέδωσε ο ίδιος στην Ιταλία, χωρίς να αποκαλύπτεται το πραγματικό όνομά του. Το κείμενο φέρει όλα τα χαρακτηριστικά του ευρωπαϊκού ριζοσπαστικού ρεπουμπλικανισμού, αντιμοναρχικού, και κριτικού έναντι των υπαρχόντων κοινωνικών δομών και συνθηκών. Εκτυπώθηκε ως έντυπο μικρών διαστάσεων πιθανώς για συνωμοτικούς λόγους.

 Ανώνυμος ο Έλλην

Ελληνική Νομαρχία: ήτοι Λόγος περί ελευθερίας

Δι’ οὗ ἀποδεικνύεται, πόσον εἶναι καλλιωτέρα ἡ Νομαρχικὴ Διοίκησις ἀπὸ τὰς λοιπάς, ὅτι εἰς αὐτὴν μόνον φυλάττεται ἡ Ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου, τί ἐστὶ Ἐλευθερία, ὁπόσων μεγάλων κατορθωμάτων εἶναι πρόξενος, ὅτι τάχιστα ἡ Ἑλλὰς πρέπει νὰ συντρίψῃ τὰς ἁλύσους της, ποῖαι ἐστάθησαν αἱ αἰτίαι ὁποὺ μέχρι τῆς σήμερον τὴν ἐφύλαξαν δούλην, καὶ ὁποῖαι εἶναι ἐκεῖναι, ὁποὺ μέλλει νὰ τὴν ἐλευθερώσωσι.

—————

Συντεθείς τε καὶ Τύποις ἐκδωθεὶς ἰδίοις

ἀναλώμασι πρὸς ὠφέλειαν τῶν Ἑλλήνων

ΠΑΡΑ ΑΝΟΝΙΜΟΥ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΣ.

Ἐν Ἰταλίᾳ, 1806.

Ο συγγραφέας του έργου αφιερώνει αυτό στον Ρήγα Βελεστινλή με την ακόλουθη επιτύμβια μορφή:

ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΥΜΒΟΝ

Τοῦ μεγάλου καὶ ἀειμνήστου Ἕλληνος ΡΗΓΑ

τοῦ ὑπὲρ τῆς σωτηρίας τῆς Ἑλλάδος ἐσφαγιασθέντος

χάριν εὐγνωμοσύνης ὁ συγγραφεὺς τὸ

πονημάτιον τόδε ὡς δῶρον ἀνατίθησι.

Exoriare aliquis nostris ex ossibus ultor

Η τελευταία φράση είναι στίχος του Βιργιλίου (IV. 625) που ο ίδιος ο συγγραφέας μεταφράζει στην καθαρεύουσα: «Ἀναφανῆναι τις ἐκ τῶν ὀστέων ἡμῶν ἔκδικος» (=Μέσα από τα οστά μας θα ξεπηδήσει ο εκδικητής).

Το 1806 ήδη ο όρος «Ελλάς» κυριαρχεί στη βαλκανική περιφέρεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Μόλις επτά χρόνια από τον θάνατο του Ρήγα στο φρούριο Neboisa και το όνομά του όχι μόνο έχει περάσει στη συνείδηση των υπόδουλων Ελλήνων, αλλά και έχει καταστεί σύμβολο ελληνικής εθνεγερσίας.

Ο συγγραφέας παρουσιάζεται με πάθος ως συνεχιστής του έργου του Ρήγα και έχει μεγάλη πεποίθηση ότι ο ξεσηκωμός των Ελλήνων είναι εφικτός πολύ σύντομα.

Αμέσως μετά, την αφιέρωση του συγγραφέα, ακολουθεί μία σελίδα με μόνο τρεις λέξεις «ΣΤΟΧΑΣΟΥ, ΚΑΙ ΑΡΚΕΙ». Με τη φράση αυτή, καταφανής είναι η προσπάθεια του συγγραφέα να κάνει τον αναγνώστη συνειδητό άτομο που να αναζητά και να κρίνει.

Στη συνέχεια αυτού, αρχίζει το πρώτο κεφάλαιο της Νομαρχίας αφιερωμένο στην Ελευθερία, θυμίζοντας επίκληση Ομήρου ή Ησιόδου:

«Ἐσεῖς, ὦ ἀθάνατοι ψυχαὶ τῶν ἐλευθέρων προγόνων μου! ἐνδυναμώσατε τώρα τὸν ζῆλον μου μὲ τὰ ἡρωϊκά σας ἐντάλματα, διὰ νὰ ἐκφράσω, καθὼς πρέπει, τὰ τῆς ἐλευθερίας κάλλη εἰς τοὺς ἀπογόνους σας.»

 Μετά την επίκληση αυτή, ακολουθεί ένας χείμαρρος υπενθυμίσεων και νουθεσιών περικλείοντας σχεδόν όλη την μέχρι τότε ιστορία των Ελλήνων. Απευθυνόμενος δε σε σκλαβωμένους Έλληνες, ο συγγραφέας καταφέρνει να συνδέσει το εθνικό με το πανανθρώπινο.

 To έργο παρέμεινε στην αφάνεια για μισόν περίπου αιώνα και για πρώτη φορά μνημονεύθηκε από τον Παπαδόπουλο-Βρετό το 1857.[7]

Κληρικοί και μοναχοί χαρακτηρίζονται με σκληρούς όρους ενώ με υπερβολική γλώσσα εκφράζεται και εναντίον των Ελλήνων που βρίσκονταν εκείνη την εποχή στη Δύση. 

Κατά τον Κρεμμυδά, το κείμενο είναι «αμφιλεγόμενο» ως προς τους επαναστατικούς στόχους του, καθώς ναι μεν «καταγγέλλει τους προεστούς, τους πλούσιους κ.λπ. και τον ανώτερο κλήρο ως διεφθαρμένους και είναι αφιερωμένο στον Ρήγα Βελεστινλή, αλλά δεν ασχολείται με το πώς θα επιτευχθεί η ελευθερία της Ελλάδας.

Το κείμενο βρίθει ανορθογραφιών εσκεμμένων και συστηματικών, καθώς ο συγγραφέας προειδοποιεί τον αναγνώστη: «ὅσοι μὲ τὸ συντακτικὸν τοῦ Γαζῆ εἰς τὸ χέρι ἤθελαν κατακρίνει τοῦτο τὸ ἐγχειρίδιον, εἰς οὐδὲν μὲ βλάπτουσι».

Κατά τον Ασδραχά, «ο Ανώνυμος έχει την εκφραστική δυνατότητα να μεταφέρει στα ελληνικά λέξεις που εκφράζουν έννοιες: έχει με δύο λόγια ελληνομάθεια που δεν συμπίπτει με τους ισχύοντες τρόπους ελληνικής σπουδής, μια σπουδή που βασίζεται στο αρχαιοελληνικό κείμενο και στην ελληνικά διατυπωμένη Γραμματική».

Ο συγγραφέας του έργου παρά τις συστηματικές και επίμονες έρευνες μελετητών δεν έγινε ποτέ γνωστός και το πρόβλημα αυτό συνεχίζει μέχρι σήμερα να απασχολεί την ελληνική γραμματεία.

Για τον Κορδάτο, ο συντάκτης του ήταν μαθητής του Παμπλέκη, και αυτό διότι το έργο συνδέεται με την απάντηση του Παμπλέκη σε βάρος των πολέμιών του  και με άλλο ανέκδοτο έργο του Ακαρνάνα λογίου. Ο συγγραφέας του έργου παρά τις συστηματικές και επίμονες έρευνες μελετητών δεν έγινε ποτέ γνωστός και το πρόβλημα αυτό συνεχίζει μέχρι σήμερα να απασχολεί την ελληνική γραμματεία. Για το ποιος μπορεί να κρύβεται πίσω από την «Ανωνυμία του Έλληνα» έχουν προταθεί κατά καιρούς πολλά ονόματα όπως οι εξ Ιωαννίνων Αθανάσιος Ψαλίδας, Σπυρίδων Σπάχος, και Ιωάννης Κωλέττης, ο Κορίνθιος ιατρός Γεώργιος Καλαράς, ο Γεώργιος Γεννάδιος, ο Ιωάννης Δονάς, ο Διονύσιος Ταγιαπέρας, ο Δημήτριος Γουζέλης, ο Κωνσταντίνος Οικονόμος, ο Χριστόφορος Περραιβός κ.ά.

Το 1978 με κάποια ανακοίνωση στην Ακαδημία Αθηνών υποστηρίχθηκε ως συγγραφέας του έργου ο Αδαμάντιος Κοραής. Η άποψη όμως αυτή δεν φάνηκε να ευσταθεί, επειδή στο αρχέτυπο κείμενο υφίστανται ορθογραφικά λάθη και πολλές αδόκιμες λέξεις χωρίς φιλολογικό ύφος σε αντίθεση με τα έργα του Κοραή. Βασικό επίσης σημείο είναι ότι ο «Ανώνυμος» ζητά την άμεση έναρξη του Αγώνα, σε αντίθεση με τον Κοραή που υποστηρίζει ότι πρώτα το έθνος πρέπει να μορφωθεί και στη συνέχεια να διεκδικήσει την ελευθερία του. Πάντως από το ίδιο το κείμενο διαφαίνεται ότι ο «Ανώνυμος» ήταν εγγράμματος, είχε διαβάσει αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, καθώς και εγκυκλοπαιδιστές της εποχής του γαλλικού διαφωτισμού, βαθιά επηρεασμένος από τον Ρήγα, γνώριζε πολύ καλά την Αυλή του Αλή Πασά, συνεπώς τα Ιωάννινα και μιλούσε επίσης γαλλικά και ιταλικά. Σύμφωνα με τον Καραμπερόπουλο, ο συγγραφέας είναι Ηπειρώτης ή έχει ζήσει στην Ήπειρο και ήταν γιατρός ή σπούδασε ιατρική, και εάν έχει γράψει άλλο βιβλίο θα είναι δυνατόν να ταυτιστεί. Ερευνητές της Ακαδημίας Αθηνών εξακολουθούν να αναζητούν τον συγγραφέα στα αρχεία του τυπογράφου Τομάζο Μάζι στο Λιβόρνο της Ιταλίας, όπου τυπώθηκε η Ελληνική Νομαρχία. Το 2021, δημοσιεύτηκε επίσης μία μελέτη περί της πιθανότητας να είναι ο 30χρονος Ιωάννης Καποδίστριας ο συγγραφέας της Ελληνικής Νομαρχίας.

Άλλοι ερευνητές βλέπουν στο ριζοσπαστικό κείμενο της Ελληνικής Νομαρχίας το εγχειρίδιο των Φιλικών.

Πηγές:Wikipedia

           Menandros.gr

           Politeianet.gr