Του Διονύση Καλαματιανού
Η κυβέρνηση ακόμα μια φορά έδειξε το αντεργατικό πρόσωπό της, κατεδαφίζοντας ό,τι απέμεινε από τη συντριπτική για την εργασία προηγουμένη θητεία της, κατά την περίοδο 2012-2014. Στο νομοσχέδιο που ψηφίστηκε χθες στη Βουλή περιέλαβε διατάξεις, οι οποίες ενσωματώνουν την πιο ακραία, νεοφιλελεύθερη πολιτική, εμποτισμένη, από αδικαιολόγητες ιδεοληπτικές εμμονές.
Με το νομοσχέδιο, μεταξύ άλλων:
■ Πρώτη φορά θεσμοθετείται η απλήρωτη εργασία, καθώς θεσπίζονται απλήρωτες υπερωρίες για τους εργαζόμενους που τίθενται σε καραντίνα, σύμφωνα με τα υγειονομικά πρωτόκολλα και τις οδηγίες του ΕΟΔΥ (!) σε περίπτωση που δεν καθίσταται εφικτή η τηλεργασία.
■ Συνθλίβεται το ανώτατο όριο υπερωριών, καθώς θα μπορούν πλέον οι επιχειρήσεις, μονομερώς, να το υπερβαίνουν, δίχως την έγκριση του Ανωτάτου Συμβουλίου Εργασίας οδηγώντας στη σωματική και ψυχική εξόντωση χιλιάδες εργαζόμενους.
■ Αναβάλλεται η αύξηση του κατώτατου μισθού, στην καλύτερη περίπτωση για το 2021, παρά τις προεκλογικές της δεσμεύσεις για αύξηση εντός του έτους 2020.
■ Προάγεται η επιδότηση της ανεργίας, καθώς παρατείνεται η αναστολή συμβάσεων εργασίας για τους εργαζόμενους στην εστίαση, στον τουρισμό, στις μεταφορές, στον αθλητισμό και στον πολιτισμό και για τον Οκτώβριο.
■ Προβλέπεται μείωση του δώρου Χριστουγέννων για τους εργαζόμενους που η σύμβαση εργασίας τους τέθηκε σε αναστολή, καθώς το τμήμα αυτό του δώρου, δεν θα υπολογιστεί βάσει του κανονικού μισθού, αλλά με βάση την αποζημίωση ειδικού σκοπού, δηλαδή τα 534 ευρώ/μήνα.
■ Μειώνονται οι μισθοί έως και 20% και επεκτείνεται η μετατροπή της πλήρους σε μερική και εκ περιτροπής εργασία, καθώς παρατείνεται ο μηχανισμός «Συν-Εργασία» μέχρι το τέλος του έτους για όλες τις επιχειρήσεις.
■ Μεταφέρεται έως το τέλος του 2020 η δυνατότητα του εργοδότη να επιβάλει μονομερώς εξ αποστάσεως απασχόληση χωρίς να είναι απαραίτητη η συναίνεση του εργαζόμενου.
Ολα τα παραπάνω έρχονται να προστεθούν σε μια σειρά από αποτυχημένες αποφάσεις και μέτρα που έχει λάβει η κυβέρνηση την περίοδο της κρίσης, τα οποία όχι μόνο δεν βοηθούν, ως όφειλαν, τον κόσμο της εργασίας να αντεπεξέλθει στις πρωτόγνωρες καταστάσεις που βιώνουμε, αλλά υποθηκεύει ακόμα περισσότερο το εργασιακό του μέλλον.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η εμμονή της κυβέρνησης με την επιδότηση της αναστολής και εκ περιτροπής εργασίας. Αντί, λοιπόν, η κυβέρνηση να ενισχύσει τη ρευστότητα στην αγορά και να προασπίσει την πλήρη καταβολή των μισθών, για να ενισχύσει τη ζήτηση και την κατανάλωση, επέλεξε να επιδοτήσει την ανεργία και την εκ περιτροπής εργασία, μειώνοντας ραγδαία τις αποδοχές των εργαζομένων. Εμμένει, παράλληλα, στο παντελώς αποτυχημένο πρόγραμμα «Συν-Εργασία», στο οποίο έχουν ενταχθεί ελάχιστες επιχειρήσεις και εργαζόμενοι.
Η πολιτική που ασκεί η κυβέρνηση είναι συνέχεια των αποτυχημένων συνταγών του προσφάτου παρελθόντος, μια επανάληψη των «επιτευγμάτων» της συγκυβέρνησης Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ το 2012-2014, που έφεραν λουκέτα στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, έκρηξη της ανεργίας, μειώσεις μισθών και συντάξεων, ραγδαία φτωχοποίηση κ.α.
Η κυβέρνηση δεν μπορεί να απεγκλωβιστεί από το μνημονιακό της παρελθόν, καθώς, την ίδια καταστροφική συνταγή του ΔΝΤ εφαρμόζει για τη διαχείριση της νέας κρίσης. Αντί να προνοεί και να εντάσσει σε άμεση προτεραιότητα την προστασία των εργαζομένων, τη διατήρηση των εργασιακών δικαιωμάτων και την απαγόρευση των απολύσεων, όπως πράττουν άλλα ευρωπαϊκά κράτη, νομοθετεί τη διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων και εν τέλει προκαλεί τη διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής.
Αδιαφορεί πλήρως για τον κόσμο της εργασίας, αρνούμενη να λάβει όλα εκείνα τα απαραίτητα μέτρα που θα μπορούσαν να ανασχέσουν τη δυσχερέστατη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί. Παραμένει απλός θεατής των εξελίξεων, παρατηρεί την ύφεση να καλπάζει και, ενώ έχει τη δυνατότητα να παρέμβει αποφασιστικά στην τόνωση της αγοράς και την ενίσχυση των εργαζομένων, επιλέγει συνειδητά να μην το κάνει. Αρνείται να εκμεταλλευτεί τη χαλάρωση των δημοσιονομικών περιορισμών και την αξιοποίηση διαθέσιμων πόρων όπως το μαξιλάρι των 37 δισ. που άφησε στα κρατικά ταμεία η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς, προορίζει για άλλους την ενίσχυση με ρευστότητα και όχι για τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα και τους εργαζόμενους.
Ακόμη μια φορά, η κυβέρνηση βάζει τα εργασιακά δικαιώματα στην «κλίνη του Προκρούστη». Ο κόσμος της εργασίας παρακολουθεί την ιδεοληπτική εμμονή της και θα απαντήσει.
