Γράφει ο Κώστας Διαμαντόπουλος
Σύσκεψη χθες στο Υπουργείο Παιδείας για την ίδρυση Πανεπιστημιακής Σχολής στην Ηλεία. Εκκωφαντική η απουσία της Περιφέρειας. Λες και η Ηλεία δεν ανήκει στη Δυτική Ελλάδα . Αν η σύσκεψη αφορούσε την Αχαΐα ή την Αιτωλοακαρνανία θα ήταν εκεί.
Πάμε τώρα στον πυρήνα της διεκδίκησης χωρίς να υποβαθμίζεται η σημασία της χθεσινής συνάντησης.
Το 80% της βιωσιμότητας ενός τμήματος πανεπιστημιακής εκπαίδευσης είναι η ελκυστικότητα του γνωστικού αντικειμένου, οι επαγγελματικοί του «ορίζοντες», οι «γέφυρες» που χτίζει με διαφορετικά επιστημονικά πεδία και οι προοπτικές διεθνών συνεργασιών. Ένα γνωστικό αντικείμενο με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά θα κινητοποιήσει ανθρώπινους, οικονομικούς και τεχνολογικούς πόρους ικανοποιώντας τη ζήτηση που θα υπάρξει.
Διεκδικήσεις με σημαία ευκαιρίας «σχολή να ναι κι ό,τι να ναι» ακόμα κι αν δικαιωθούν δε θα διασφαλίσουν τη σταθερότητα του εγχειρήματος στο μέλλον ιδιαίτερα σε συνθήκες ελάχιστης βάσης εισαγωγής, αύξησης του στεγαστικού και μεταφορικού κόστους, ανάπτυξης της ιδιωτικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και διαφαινόμενης αποσταθεροποίησης των περιφερειακών πανεπιστημίων .
Μια πραγματικά βιώσιμη Σχολή Ολυμπιακών Σπουδών στην Ηλεία θα είχε ως πυρήνα την επιστήμη του Αθλητισμού (ΤΕΦΑΑ) . Παράλληλα θα εμπλουτιζόταν στα πλαίσια μιας διεπιστημονικής – διατομεακής προσέγγισης με πεδία όπως η Διατροφολογία – Διαιτολογία ( περίπτωση Τρικάλων), η Διοίκηση Αθλητισμού και η Λειτουργική Διαχείριση Τραυματισμών σε Αθλητές και Ασκούμενους (πρόληψη και αποκατάσταση).
Η μελέτη βιωσιμότητας που υπάρχει σήμερα πάνω στο τραπέζι προβλέπει «Τμήμα Ολυμπιακών Σπουδών και Διοίκησης Βιώσιμων Διοργανώσεων» και «Τμήμα Ολυμπιακών και Ψηφιακών Ανθρωπιστικών Σπουδών». Για να είμαι ειλικρινής δε με πείθει.
Ο κίνδυνος να εγκλωβιστούμε σε μια διεκδίκηση αμφίβολης εφικτότητας και κυρίως βιωσιμότητας είναι υπαρκτός….
(η ανατολή … της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ηλεία απαιτεί όραμα, σχέδιο, ρεαλισμό και τεκμηρίωση).
