Η ρωγμή
Στην τραγωδία των Τεμπών υπάρχουν μια βολική και μια άβολη πολιτική ανάγνωση.
Η βολική, όσο και κυνική, ανάγνωση λέει πως η πολιτική ευθύνη κρίθηκε -και διαγράφηκε- στις εκλογές του 2023. Λέει επίσης πως για τους 57 νεκρούς φταίει το «ανθρώπινο λάθος», φταίνε οι «χρόνιες παθογένειες» του ελληνικού κράτους κι ένας σταθμάρχης που βρέθηκε στον λάθος τόπο τον λάθος χρόνο.
Η άβολη αλήθεια λέει πως οι εκλογές δεν είναι καθαρτήριο. Και λέει ακόμη πως η κυβέρνηση εγκαλείται γιατί επέτρεψε -ή συνέβαλε στο- να γίνει συλλογική πεποίθηση η αίσθηση της συγκάλυψης.
Για τις αποδείξεις που χάθηκαν ή καταστράφηκαν, για τα στοιχεία που δεν έφθασαν στα ανακριτικά γραφεία, για τα μονταρισμένα ηχητικά ντοκουμέντα, για μια εξεταστική επιτροπή που φάνηκε (με επιδεικτικό τρόπο) να έχει ως στόχο τη διασφάλιση της ατιμωρησίας.
Όλα αυτά άφησαν πίσω τους πολύ περισσότερες σκιές απ’ όσες μπορεί να ανεχθεί ακόμη και μια κοινωνία σε βαθιά κόπωση και παραίτηση. Και μέσα από αυτή την άβολη αλήθεια γεννήθηκε η μαζική συμμετοχή του κόσμου στα συλλαλητήρια της περασμένης Κυριακής.
