Η ευρωπαϊκή κρίση χρέους των αρχών της δεκαετίας του 2010 δημιούργησε μια εικόνα ηπείρου χωρισμένης στα δύο: τον «υπεύθυνο» δημοσιονομικά πυρήνα, με επικεφαλής τη Γερμανία, απέναντι στη «σπάταλη» περιφέρεια του Νότου, δηλαδή Πορτογαλία, Ιταλία, Ελλάδα και Ισπανία – που αποκαλούνταν υποτιμητικά PIGS.
Σήμερα, όμως, οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί. Οι τρεις μεγαλύτερες οικονομίες της Ευρώπης βρίσκονται παγιδευμένες σε κύκλο αναιμικής ανάπτυξης και διευρυνόμενων ελλειμμάτων. Η Γαλλία αποτελεί το επίκεντρο αυτής της μεταστροφής, βυθισμένη σε δημοσιονομική και πολιτική κρίση. Το Ηνωμένο Βασίλειο εξετάζει αυξήσεις φόρων για να περιορίσει το έλλειμμα και να μην προκαλέσουν ανησυχία στις αγορές. Ακόμη και οι παραδοσιακά φειδωλές Γερμανία και Ολλανδία καταφεύγουν σε δανεισμό, αν και από χαμηλότερα επίπεδα.
Αντιθέτως, οι χώρες του Νότου, όπως η Ισπανία, ξεχωρίζουν ως ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις στην ευρωπαϊκή ανάπτυξη, ενώ κυβερνήσεις που πριν από 15 χρόνια βρίσκονταν στα πρόθυρα χρεοκοπίας, όπως της Ελλάδας, σήμερα διατηρούν σχεδόν ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς.
