Ξεκίνησε χθες, μετά από δυο χρόνια, (για να διακοπεί για τις 6 Νοεμβρίου) η δίκη για τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου στις 21 Σεπτεμβρίου 2018 στην Γλάδστωνος, κοντά στην Ομόνοια. Είναι μια ενδιαφέρουσα σύμπτωση ότι ο κοσμηματοπώλης και ο μεσίτης που τον λύντσαραν μέχρι θανάτου μαζί με τους τέσσερις αστυνομικούς που τον αντιμετώπισαν, ξέπνοο, σαν επικίνδυνο κακοποιό θα καθίσουν στο εδώλιο ενώ γράφεται ο επίλογος στη δίκη της Χρυσής Αυγής.
Από την καταδίκη της νεοναζιστικής ομάδας ως εγκληματικής οργάνωσης θα περάσουμε στον φασισμό της διπλανής πόρτας: Στο μίσος του εμποράκου που δεινοπαθεί από την παρακμή στο κέντρο της Αθήνας απέναντι στον διαφορετικό, στην εμπάθεια των νοικοκυραίων για τους αποκλίνοντες, τους παράταιρους, τους μη κανονικούς, στην ετοιμότητα ενστόλων να τσακίσουν τους περιθωριακούς, τους εκτός συστήματος, τους απειλητικούς για το μικροαστικό στερεότυπο.
Και ενώ θα περιμένουμε να μάθουμε πόσοι και ποιοι από τους Χρυσαυγίτες, επιτέλους, θα φυλακιστούν, θα αναμετριόμαστε με τη σιωπή των πολλών που δεν αντιδρούν όταν ποδοπατιέται ένας μόνος του, όπως τόσοι αυτόπτες μάρτυρες της δολοφονίας της “Ζάκι 0” δεν πήγαν ποτέ να καταθέσουν.
Στη διάρκεια της ανάκρισης υπήρξαν καθυστερήσεις, κενά, αμέλεια, ολιγωρίες, αμφιλεγόμενες καταθέσεις, όπως έχει καταγγελθεί από την πολιτική αγωγή. Και η περίφημη ΕΔΕ που πραγματοποιούταν στην ΕΛ.ΑΣ. για τις ευθύνες των αστυνομικών δεν μάθαμε ποτέ πού κατέληξε.
Η κατηγορία που έχει αποδοθεί στον κοσμηματοπώλη και τον μεσίτη, θανατηφόρα σωματική βλάβη, έτσι κι αλλιώς θα τους ρίξει στα μαλακά. Γλίτωσαν την κατηγορία της ανθρωποκτονίας με ενδεχόμενο δόλο παρόλο που δύο ιατροδικαστικές εκθέσεις έχουν πιστοποιήσει ότι ο θάνατος επήλθε από τα χτυπήματα. Δηλαδή, τον σκότωσαν στο ξύλο.
Η δίκη για τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου έχει σημασία γιατί θα θυμηθούμε στη λεπτομέρειά της τη φρίκη της βίας από καθημερινούς ανθρώπους που, ενθαρρυμένοι από την απάθεια των παρατηρητών, βγάζουν το άχτι τους σε ένα αδύναμο σώμα που γι αυτούς εκπροσωπούσε κάτι ανοίκειο και εχθρικό.
Σαν αυτούς είναι πολλοί και δεν θεωρούνται ακραίοι από τους θεωρητικούς των άκρων. Ο κοσμηματοπώλης βρήκε έναν ξένο στο μαγαζί του και πήρε το νόμο στα χέρια του κλωτσώντας τον στα μούτρα, ενώ ο μεσίτης προσφέρθηκε να βοηθήσει στον αφανισμό του θύματος κι ας μην ήταν δική του η ιδιοκτησία – από αλληλεγγύη και μέθεξη στο μίσος.
Εκτός κάδρου θα μείνουν τα ΜΜΕ που μετέδιδαν την είδηση για τον “θανάσιμο αυτοτραυματισμό του ληστή” και μετά, όταν είδε το φως της δημοσιότητας το έγκλημα, “γραμμένο” σε κινητό από την αρχή μέχρι το τέλος, φιλοτεχνούσαν το προφίλ του τοξικομανούς, του παραβατικού, του ψυχικά διαταραγμένου. Οταν τα fake news κατέρρευσαν, κανείς δεν ζήτησε συγγνώμη – η ζωή συνεχίστηκε.
Εκτός από τη ζωή του Ζακ Κωστόπουλου που κόπηκε εκείνο το φοβερό μεσημέρι.
Πηγή: tvxs.gr
