Εδώ και χρόνια η Ελλάδα ζει μια παρατεταμένη ιδιότυπη οικονομική ομηρία όπου οι αριθμοί των στατιστικών συγκρούονται βίαια με την ψυχρή αλήθεια της καθημερινότητας. Πρόκειται για ένα εκρηκτικό, κοινωνικά επικίνδυνο «πάντρεμα» χαμηλών μισθών και ανεξέλεγκτων αυξήσεων τιμών που απειλεί να τινάξει στον αέρα την κοινωνική συνοχή. Η ακρίβεια καλπάζει, τα νοικοκυριά και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις «γονατίζουν» και η κυβέρνηση προσπαθεί απεγνωσμένα να αντιστρέψει την κατάσταση για να ξεκολλήσει η… δημοσκοπική της βελόνα.
Η εξίσωση όμως δεν βγαίνει.
Η «σύγκρουση» των αριθμών είναι αναπόφευκτη. Ανατρέχοντας σε πρόσφατα στοιχεία κορυφαίων ευρωπαϊκών οργανισμών και έρευνες των μεγαλύτερων δημοσκοπικών εταιρειών στην Ελλάδα παρατηρούμε πως η ωραιοποιημένη εικόνα που επιχειρεί πολλές φορές να παρουσιάσει η κυβέρνηση… σκοντάφτει.
Τα πρόσφατα δεδομένα της Eurostat έρχονται να επιβεβαιώσουν του λόγου το αληθές. Ο μέσος μισθός στην Ελλάδα παραμένει καθηλωμένος στον πάτο της Ευρώπης.
Ο μέσος μισθός στην Ελλάδα ήταν 4,5 φορές χαμηλότερος από τον αντίστοιχο του Λουξεμβούργου, 3,4 φορές χαμηλότερος από της Ιρλανδίας και 2,2 φορές χαμηλότερος από τον μέσο ευρωπαϊκό μισθό.
Όταν το εισόδημα υστερεί αλλά το κόστος των βασικών αγαθών «χτυπάει» ευρωπαϊκές κορυφές τα πράγματα δεν πάνε καλά.
Η αγοραστική δύναμη των Ελλήνων πολιτών συρρικνώνεται, παρά την όποια αύξηση στους ονομαστικούς μισθούς και η πραγματική ευημερία των πολιτών παραμένει ζητούμενο πέρα από την «πραγματικότητα» των αριθμών.
