Με την ψήφιση του νομοσχεδίου για την τροποποίηση των ποινικών κωδίκων, η ασυλία των τραπεζικών στελεχών που διαπράττουν κακουργηματική απιστία έγινε νόμος του κράτους. Μάλιστα, με νομοτεχνική ρύθμιση που κατέθεσε ο υπουργός Δικαιοσύνης Κώστας Τσιάρας, η ασυλία επεκτείνεται και στα στελέχη κάθε ιδιωτικής επιχείρησης του χρηματοπιστωτικού τομέα.

Είναι αδύνατο αυτή τη στιγμή να προσδιορίσουμε τις επιπτώσεις που έχει η επέκταση της ρύθμισης σε όλο το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Ποια γραμμάτια και σε ποιους φρόντισε να εξοφλήσει η κυβέρνηση; Σε κάθε περίπτωση, η ρύθμιση είναι προκλητικά εξοργιστική.

Η ασυλία των τραπεζιτών είναι η πρώτη και βασική προϋπόθεση για να επανέλθουν οι όροι και οι συνθήκες που οδήγησαν στην κρίση που ζήσαμε, στα «κόκκινα» δάνεια και στην κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος.

Αυτοί που προκάλεσαν την καταστροφή παίρνουν άφεση αμαρτιών και την άδεια να ξανακάνουν τα ίδια. Με το αζημίωτο πάντα, καθώς το κόστος θα κληθούν πάλι να πληρώσουν οι… συνήθεις ύποπτοι.

Δέκα χρόνια μετά την κορύφωση της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης και τη μετάλλαξη σε κρίση χρέους, με ακραίο θύμα την Ελλάδα, έχουν ξεχαστεί οι κορόνες που εκστόμιζαν ακόμη και συντηρητικοί ηγέτες της Ε.Ε. εναντίον των «εκτροχιασμένων» τραπεζικών στελεχών.

Ξεχάστηκαν οι ηθικές αποδοκιμασίες για τις προκλητικές αμοιβές τους, οι υποσχέσεις «τιμωρίας» για τον ρόλο τους στην κρίση, αλλά κυρίως ξεχάστηκαν οι δεσμεύσεις για θέσπιση αυστηρών κανόνων ελέγχου του χρηματοπιστωτικού συστήματος και περιορισμού της δαιμόνιας ελευθερίας του να παράγει τα τοξικά προϊόντα που οδήγησαν στην κρίση.

Πρακτικά, το σύστημα που οδήγησε στη μεγαλύτερη παγκόσμια ύφεση μετά το 1929 έχει παλινορθωθεί στην εξουσία του. Οι πρωταγωνιστές εξασφάλισαν την ατιμωρησία τους, αν δεν έχουν επιβραβευτεί κιόλας. Με λίγες συμβολικές εξαιρέσεις…