Η απαξία είναι ο δημιουργός της πραγματικότητας, η κοινωνία έχει διαποτιστεί από παραλογισμούς  και ανηθικότητες.

Το καθαρό πνεύμα έχει εξαφανιστεί, η ψυχή του ανθρωπισμού έχει συνθλιβεί, η αγάπη του ανθρώπου προς τον άνθρωπο έχει λεηλατηθεί.

Η ιδιοτέλεια έχει γίνει άκαμπτο  δόγμα, ενώ το αρπακτικό εγώ σηλύει αδιάκοπα το παθητικό εμείς.

Ο αρρωστημένος εγωκεντρισμός, η απληστία, η αλαζονεία, η μοχθηρία, έχουν λάβει τα χαρακτηριστικά της  επιδημικής νόσου.

Η αξιοπρέπεια βουλιάζει στους βάλτους της μικροψυχίας, της μικροπρέπειας, της κακομοιριάς.

Η ασέβεια προς τον άλλον γίνεται ο επιταχυντής και ο πολλαπλασιαστής του πολύτροπου και πολυδύναμου εγκλήματος.

Η βία κατά του περιβάλλοντος έχει οδηγήσει σε αιμορραγικό σοκ τη φύση, αλλά  η  φύση, ανταποδίδει τα επίχειρα, με τη συντέλεση ακραίων έως εσχατολογικών φαινομένων, και η κατάσταση φαίνεται μη αναστρέψιμη.

Οι άνθρωποι βλέπουν ατάραχοι τα φαινόμενα της ακραίας παρακμής.

Το κουτί όμως της Πανδώρας έχει ανοίξει, και άλλα δεινά ξεπηδούν ακατάπαυστα στο γίγνεσθαι.

Ουδείς γνωρίζει τι άλλο κρύβει μέσα του το φοβερό κουτί.

Προς το παρόν, έχουν αποδράσει από αυτό οχιές, πιράνχας και αρουραίοι, που  δηλητηριάζουν ή κατατρώγουν ή ροκανίζουν τα πάντα.

Κάθε ημέρα που περνά, ο κόσμος γίνεται πιο άνισος, πιο επιθετικός, πιο βίαιος , πιο εχθρικός από την προηγούμενη ημέρα.

Η νοσηρότητα της ανθρωπότητας, σαν χαλασμένος αυτόματος πιλότος, μοιραία οδηγεί το πλανητικό σκάφος στην πτώση του και στη συντριβή του.

Παρ΄όλα αυτά ο πολιτισμός του τρόμου, όσο εντείνει τους δείκτες του, άλλο τόσο, φέρνει πιο κοντά το τέλος του.

Αυτό άλλωστε, το τέλος, επήλθε στη διαδρομή  του ιστορικού χρόνου, σε φαινομενικά πανίσχυρους πολιτισμούς , που βρέθηκαν στο έσχατο στάδιο της αποσύνθεσής τους, όπως ο σημερινός.

Αυτό συνέβη με τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό, το ρωμαϊκό , το βυζαντινό, το μεσαιωνικό, το λουδοβίκειο, το τσαρικό.

Σύμφωνα όμως με τους νόμους της ιστορικής εξέλιξης, όταν κυριαρχεί ο πολιτισμός της βαρβαρότητας, τότε η ίδια η ιστορία γίνεται ο αμείλικτος τιμωρός του.

Και αυτό συμβαίνει όταν αποκαλύπτεται στα πράγματα, ο λόγος και η πράξη της οραματικής, ελεύθερης, δίκαιης συνείδησης.

Αυτή η υπερβατική της κατάπτωσης συνείδηση, γινεται το άγρυπνο μάτι, η φωνή και το κόσμημα της υπερηφάνειας και της γενναιοψυχίας των ανθρώπων και των λαών.

Αυτή η υπερβατική συνείδηση, γίνεται ο οδηγητής και η κινητήρια δύναμη του αγώνα για την έξοδο από την παράκρουση και την πορεία προς την πρόοδο.

Η Γαλλική Επανάσταση γκρέμισε τα κάστρα του μεσαίωνα.

Είναι η Επανάσταση, που ως αξιακός κληρονόμος του Διαφωτισμού, έθεσε, ως ακρογωνιαίο λίθο της, το λυτρωτικό νόημα και τον εμπράγματο ρεαλισμό, τριών λέξεων και εννοιών, «Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφότητα».

Κατ΄ανάγκη, στο μη περαιτέρω χρόνο της φρίκης, του ηγεμονεύοντος υπανθρωπικού πολιτισμού, θα επιστρέψουν στον κόσμο οι ιδέες, τα ιδανικά , τα ιδεώδη.

Κατ΄ανάγκη, στο μη περαιτέρω χρόνο της φρίκης, θα φανερωθούν οι σκεπτόμενοι και αποφασισμένοι να συγκρουστούν  με τους φυσικούς και τους  ηθικούς αυτουργούς του ανθρώπινου άγους και της σεισάχθειας των λαών, και θα τους κατατροπώσουν.

Τότε μόνο θα πραγματωθούν, με πυξίδα και φάρο τον ορθολογισμό, οι αξίες και οι αρχές, η πνευματική, ηθική, κοινωνική, πολιτική και οικονομική απελευθέρωση του ανθρώπου.

Τότε μόνο θα αναδημιουργηθεί, εκ του μηδενός του παλιού, ο νέος πολιτισμός του ανθρωπισμού και του δημοκρατικού, ανθρωπιστικού, πολιτικού δικαίου.