Φίλε Γιώργη ΤάΚη Δόξα,

Ομολογώ πως με άφησε κατάπληκτο έως άναυδο το κείμενο του τελευταίου σου άρθρου «ΚΑΡΚΙΝΟΣ και ΣΚΑΤΟΨΥΧΟΙ: Οι Ύπουλοι και Αδυσώπητοι Εχθροί της Ζωής (μου)», που έχει την τόλμη να λέει «έξω από τα δόντια: τα σύκα – σύκα και τη σκάφη – σκάφη».

Eπίτρεψέ μου, Γιώργη, να σου πω πως σε θαυμάζω για τις ΩΜΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ, που αδίστακτα αποκαλύπτεις για τη ζωή σου, που σε πολλά σημεία μοιάζουν και με τη ζωή του καθενός μας, αλλά και για τον ιδιότυπο, αντικειμενικό, πλουσιότατο και με κυριολεξία λεξιλόγιο που χρησιμοποιείς στην γραπτή επικοινωνία σου (Άρθρα).

Αυτή, δυστυχώς, Γιώργη, ήταν, είναι και θα είναι η Κοινωνία μας, που δεν ευαισθητοποιείται ούτε και στις πιο κρίσιμες στιγμές της Ζωής  και του Θανάτου των συνανθρώπων μας.

Και ακόμη σε θαυμάζω και σε ζηλεύω, θα ΄λεγα, για την ικανότητά σου να βρίσκεις τις κατάλληλες λέξεις για να ζωντανεύεις τις Εικόνες, (θετικές ή αρνητικές), που χαρακτηρίζουν τις σχέσεις των ευαίσθητων / καλόψυχων Ανθρώπων και των άλλων που έχουν «την δορά του προβάτου, αλλά έσωθεν εισί λύκοι άρπαγες και άπονοι».

Το άρθρο σου, Γιώργη, δίκαια διαπνέεται από αγανάκτηση για τα συμβαίνοντα στον Κόσμο και κυρίως για τη συμπεριφορά κάποιων αγνωμόνων αχαρίστων κι ακόμη των μη εχόντων συνειδητοποιήσει το χρέος τους προς τον Συνάνθρωπο…. Κι όταν μάλιστα πρόκειται περί Ζωής και Θανάτου.

Σε δικαιολογώ απόλυτα, για τον τίτλο του άρθρου σου, που κάποιους μπορεί να τους «ενοχλήσει» ή σοκάρει, αλλά είναι αυτοί που έχουν μάθει να «κρύβονται σταθερά πίσω από το δάκτυλό τους».

Υγίαινε και Πολέμα Φίλτατε Γιώργη.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ

Εκπαιδευτικός