Γιάννης Τζογάνης – ΓΕΛ Ζαχάρως-19.100 μόρια Ιατρική Αθηνών
Γράφει η Ελένη Παπαδοπούλου
Μεταξύ των τριών πρώτων στην Ηλεία, με μια από τις υψηλότερες βαθμολογίες, με 19.100 μόρια – και 19280 εφόσον επέλεγε άλλη σχολή – πέτυχε στην Ιατρική Αθήνας ο Γιάννης Τζογάνης από το ΓΕΛ Ζαχάρως και δεν μπορεί παρά να νοιώθει ευτυχισμένος, αν και τον σημάδεψε κατά την διάρκεια της προετοιμασίας του η απώλεια του παππού του στον οποίο αφιερώνει την επιτυχία του.
«Είμαι πολύ ευχαριστημένος που κατάφερα να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα – αναφέρει μιλώντας στην Πρωινή- γιατί πράγματι η χρονιά που πέρασε της Γ. Λυκείου ήταν δύσκολη και καθοριστική για να επιτύχω το στόχο μου. Βέβαια να πω ότι διάβασα μεθοδικά χωρίς ακρότητες, δεν ξενύχτησα ποτέ, όμως μελετούσα καθημερινά και με σύστημα, εκτός από την περίοδο που έχασα τον παππού μου κατά την διάρκεια της χρονιάς και ήταν μεγάλη η στενοχώρια μου, γιατί ήταν ένας πολύ σημαντικός και αγαπημένος άνθρωπος της ζωής μου. Γι αυτό και αφιερώνω στον παππού μου την επιτυχία μου, όπως το έκανα κι όταν βγήκαν οι βαθμολογίες και εύχομαι από εκεί που βρίσκεται να είναι περήφανος για μένα.
Οι πρωτιές δεν ήταν ο στόχος μου και το ζητούμενό μου, όμως θεωρώ ότι είχα γερές βάσεις γιατί και στο γυμνάσιο και στο λύκειο πάντα τα πήγαινα πολύ καλά. Περισσότερο βέβαια είχα εντείνει τις προσπάθειες μου από την β΄ Λυκείου γιατί η Ιατρική δεν ήταν μια εύκολη απόφαση. Όμως όπως σας είπα δεν θυσίασα τα πάντα για να πετύχω το στόχο μου, κάθε Παρασκευή έβγαινα με τους φίλους μου, έκανα στίβο ερασιτεχνικά, βόλτες με το ποδήλατο μου γιατί με ξεκούραζε πολύ αυτό, άδειαζε το μυαλό μου και όταν συνεχίζεις να έχεις χόμπι η ζωή είναι πιο όμορφη! Βέβαια από τότε που μπήκα στο Λύκειο αναγκάστηκα να σταματήσω την κιθάρα, λατρεύω τη μουσική, αλλά δεν μπορούσα να τα προλάβω όλα στην διάρκεια της τελικής μου προετοιμασίας.»
Ρωτάμε τον Γιάννη αν το όνειρο της Ιατρικής έχει και μια συγκεκριμένη ειδικότητα στην πορεία των σπουδών του αλλά όπως μας λέει «ακόμα είναι πολύ νωρίς για να το σκεφτώ αυτό, πρέπει πρώτα να γνωρίσω το αντικείμενό μου και στη συνέχεια θα αποφασίσω. Στόχος μου είναι να μπορώ να βοηθάω τον κόσμο, γιατί η Ιατρική δεν είναι επάγγελμα, είναι λειτούργημα και θέλω πολύ να αφιερωθώ σε αυτό και να μπορέσω να ανακουφίσω τον ανθρώπινο πόνο.»
Καταλήγοντας ο Γιάννης θέλησε να ευχαριστήσει την οικογένεια του γιατί όπως μας λέει «λειτουργήσαμε σαν ομάδα» , αλλά και τους καθηγητές του στο σχολείο και το φροντιστήριο και αδημονεί να φτάσει ο Σεπτέμβρης.
«Χαίρομαι που θα γνωρίσω μια μεγάλη πόλη σαν την Αθήνα και θα ζήσω σε αυτήν φεύγοντας από τη Ζαχάρω , που θα γνωρίσω την Ιατρική και θα έχω μια νέα ζωή…»
