“Πετύχαμε πολλά, φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,/τα πάντα κι όλα πολύ! Εύκολα , μόνο με το “Σώπα”./ Μεγάλη τέχνη αυτό το “Σώπα”!
Στους στίχους αυτούς από το περίφημο ποίημά του, με τίτλο “Σώπα, μη μιλάς…”, ο συγγραφέας, πολιτικός και δημοσιογράφος Αζίζ Νεσίν περιγράφει πώς καταφέρνει το πολιτικό και κοινωνικό κατεστημένο να επιβάλλει την εξουσία του, μέσω της «Σιωπής». Στην «Απόφαση Δημιουργίας» εκείνο που επιχειρούμε από την αρχή της προεκλογικής περιόδου, είναι ακριβώς, να σπάσουμε τη «Σιωπή»: του λαού του Δήμου Ανδραβίδας-Κυλλήνης, και μαζί, και τη σκόπιμη «Σιωπή» των λοιπών υποψηφίων για τη Δημαρχία.
Την Τρίτη, στις 30 του Απρίλη, στα Εγκαίνια του Εκλογικού μας Κέντρου στα Λεχαινά, ο Γιώργος Παναγιωτόπουλος, «Μίλησε» σε περισσότερους από 300 συντοπίτες μας, που μας τίμησαν με την παρουσία τους, κι έδωσε πρώτα, το «Δικό του λόγο Τιμής» με στεντόρεια και απόλυτα τεκμηριωμένη φωνή, για την εφαρμογή του προγράμματος δράσης της ομάδας μας.
Έδωσε και το «Λόγο» στην τοπική κοινωνία, για να σκεφτεί, να μιλήσει και ν’ αποφασίσει με ΠΟΙΟΥΣ και ΓΙΑΤΙ θα Συν-δημιουργήσει το Μέλλον της! Μαζί όμως, έδωσε και το «Λόγο» στους εκλογικούς μας αντιπάλους-Υποψήφιους Δημάρχους: να μας κρίνουν, και κυρίως, να σπάσουν επιτέλους την «Σιωπή τους» και να Συμμετάσχουν στο εξής, σε Δημόσιο Διάλογο! Γιατί τα «Αξιώματα» και τα «Παράσημα», πρέπει επιτέλους, να κερδίζονται, ΌΧΙ με τη «μεγάλη τέχνη του ‘Σώπα’», αλλά με την Τέχνη του Λόγου και του Αντίλογου!
Μένει λοιπόν, μέχρι να «ακούσουμε» το λόγο (κι όχι τις κραυγές και τα συνθήματα ή τις «σιωπές» σε επιχειρήματα), των λοιπών συν-υποψηφίων, να απαντήσουμε σε δύο καίρια ερωτήματα:
1ο. Μέχρι πότε, αγαπητοί Συμπολίτες, και Συντοπίτες μου, θα αναγκάζεστε στη «Σιωπή» και στην «αφάνεια», δηλαδή στην «εξαφάνισή σας» (και φυσική=Απουσία και λογική=Αφωνία) από κάθε δημόσιο λόγο, επειδή έτσι το επέβαλαν και το επιβάλουν ακόμα, όσοι νομίζουν ότι έχουν το δικαίωμα να σας κρατούν «αιχμάλωτους», κλεισμένους στον εαυτό σας και στα δήθεν «προσωπικά σας συμφέροντα», για το «καλό σας», για να μην «ακούσετε» και να μη «μιλήσετε»; Να μην έχετε το «δικό σας λόγο», άρα τη δική σας «λογική» και το δικό σας κριτήριο, για το ποιος και γιατί αντιπροσωπεύει εσάς και το μέλλον σας, και το μέλλον του τόπου και των παιδιών σας; Για σκεφτείτε, μήπως έχει δίκιο ο Αζίζ Νεσίν που λέει στο ίδιο ποίημα: “Σώπα ο ένας, σώπα ο άλλος, σώπα οι επάνω, σώπα οι κάτω/….Κατάπιαμε τη γλώσσα μας./…Φτιάξαμε το σύλλογο του “Σώπα” και μαζευτήκαμε πολλοί: μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη, αλλά μουγκή!” ;
2ο. Μέχρι πότε, αγαπητοί Συν-Υποψήφιοι, πάλι κατά τον ποιητή, θα ισχύει στην αντίληψή σας ότι : «Ο λόγος του μεγάλου, η σιωπή του μικρού»; Και θα τολμήσω να ρωτήσω και το αντίστροφο, διότι ζούμε σε καιρούς όπου, ας το καταλάβουμε, ΌΛΟΙ ΜΑΣ επιτέλους, το έγραψα επανειλημμένα, ο κόσμος ΔΕΝ είναι «Μάζα», «Ψηφοδέλτιο», «κοτόπουλο», «άλαλο και άπραγο» ον: γιατί ακόμα για κάποιους ισχύει ότι «ο Λόγος του ‘Μικρού’, η Σιωπή του ‘Μεγάλου’»; Μήπως ήρθε ή ώρα του Διαλόγου, της Αντιπαράθεσης των ιδεών αντί, της Αντιδικίας μεταξύ προσώπων; Τι λέτε, αγαπητοί Συν-Υποψήφιοι, θα Συν-Ομιλήσετε;
«…γιατί νομίζω πως θα’ ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο,
με έναν ψίθυρο, με ένα τραύλισμα, με μια κραυγή που θα μου λέει:
ΜΙΛΑ!…» [και πάλι από το ίδιο ποίημα του Νεσίν]
Δρ. Γεωργία (Ζέτα) Ρωτίδη,
Καθηγήτρια-Σύμβουλος ΕΑΠ, Μεταδιδακτορική ερευνήτρια ΔΠΘ
Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος Δήμου Ανδραβίδας Κυλλήνης με την «Απόφαση Δημιουργίας» του Γιώργου Παναγιωτόπουλου
