«Ευρωατλαντικά διαζύγια»
Είναι εύλογο το ρίγος που διαπερνά το πολιτικό προσωπικό της Ε.Ε για την απόφαση του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ να προσπεράσει τη Γηραιά Ηπειρο και να προχωρήσει σε απευθείας παζάρια με τον πρόεδρο της Ρωσίας, Βλαντίμιρ Πούτιν, με στόχο την ειρήνη στην Ουκρανία.
Κακά τα ψέματα. Ως προς το άκρως ευαίσθητο θέμα της ασφάλειας, η Ευρώπη δεν είναι έτοιμη «να ζήσει μόνη της» χωρίς την αμερικανική ομπρέλα πυρηνικής προστασίας. Ομως ένα διαζύγιο, ακόμη και μια προσωρινή απομάκρυνση «από στέγης και κλίνης» που λέγανε οι παλιοί νομικοί, δεν επιβάλλεται σε λίγες μέρες.
Οι ΗΠΑ δεν μπορούν να στριμώξουν την Ευρώπη με μια τηλεφωνική συνομιλία Τραμπ-Πούτιν και με μια αγενέστατη ομιλία του αντιπροέδρου Τζέι Ντι Βανς σε διεθνή συνάντηση.
Μπορούν όμως να τη σοκάρουν και να την ταπεινώσουν σε ζητήματα-κλειδιά, όπως ο πόλεμος, οι δασμοί, η ενέργεια και η ενίσχυση του δολαρίου, ροκανίζοντας αργά μια πολυδιασπασμένη πολιτική ελίτ, ανίκανη να υπηρετήσει αποτελεσματικά όχι τους λαούς και τις ανάγκες τους, αλλά ούτε καν τα πάμπλουτα αφεντικά της.
