Η Διοικητική Επιτροπή του Επιμελητηρίου Ηλείας, μετά την απόφαση της Υπουργού Παιδείας & Θρησκευμάτων, κας Κεραμέως για την εξαίρεση των Ηλειακών Τμημάτων Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης από το μηχανογραφικό δελτίο, εκφράζει την αγανάκτηση και την οργή της για τις παραπάνω ενέργειες σημειώνοντας ακόμα:
«Η Δ.Ε του Επιμελητηρίου Ηλείας διαπιστώνει, επιπροσθέτως, την αποστέρηση της Ηλείας από κάθε αναπτυξιακή δυνατότητα καθώς και την κατασυκοφάντηση των συγκεκριμένων τμημάτων ως προϊόντα ρουσφετολογικών παρεμβάσεων.
Αναρωτιόμαστε αν με την ίδια λογική αντιμετωπίζονται τα θέματα υγείας και υποδομών (Πύργος – Πάτρα). Αναρωτιόμαστε επίσης μήπως αυτές οι «παραλείψεις» υπονομεύουν συστηματικά το μέλλον της Ηλείας και την οδηγούν σε αποδυνάμωση και «σαλαμοποίηση», υπηρετώντας σχεδιασμούς του μητροπολιτικού κέντρου των Πατρών, που επέβαλε εκτός των άλλων και την εξαφάνιση των σιδηροδρομικών μεταφορών, καθότι η υποθαλάσσια διέλευση θα έχει ορίζοντα το 2050.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, ο ρόλος των αιρετών εκπροσώπων έχει να αντιμετωπίσει την απαξίωση του ιστορικού του μέλλοντος, που θα τους κρίνει αυστηρά.
Οι προτάσεις που θα αναπτυχθούν για τεχνική εκπαίδευση, επαγγελματικές σχολές, καλοκαιρινά τμήματα (summer camps) δεν αίρουν την καταλυτική ζημία που θα υποστεί ο τόπος.
Σε αυτή την προσπάθεια το καθήκον μας είναι να συστρατευτούμε ως απλοί συμπατριώτες, χωρίς πρωτοκαθεδρίες και αποσπασματικές μεμονωμένες ενέργειες και να καθορίσουμε τις συλλογικές μας ενέργειες με παλμό και ζέση.
Σχεδιασμοί του κέντρου των Πατρών, που μας αποστερούν πανεπιστήμιο, σιδηρόδρομο και υγεία, αποδεικνύουν ότι ο δρόμος μας είναι μοναχικός και οφείλουμε να εφεύρουμε άλλες ατραπούς.
Με ρυθμούς απομείωσης του πληθυσμού της τάξης του 17%, το τέλος της αυτοτέλειας της Ηλείας είναι κοντά και επιβεβαιώνει με τον χειρότερο τρόπο τους απώτερους στόχους (για την περιφέρεια Πατρών) που μας ενέταξαν με το ζόρι.
Οι προσπάθειες μας απαιτούν διάρκεια και εγρήγορση. Οι βουλευτές της Ηλείας και η Κυβέρνηση να αναλάβουν πρωτοβουλίες για να αρθεί η κατάφωρη αδικία!
Για όλα υπάρχει ένα όριο…»
