Είναι τόσο διαφορετική η κοσμοαντίληψη του επόμενου δημάρχου Νέας Υόρκης, Ζόχραν Μαμντάνι, από εκείνη τού, επίσης Νεοϋορκέζου, Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ.
Απέναντι στα τσουνάμι των fake news, στον ναρκισσισμό τού «φέρτε μου το Νόμπελ Ειρήνης», στη στήριξη του μεγάλου κεφαλαίου και στο μίσος για φτωχούς, ξένους και διαφορετικούς, ο Μαμντάνι έστησε μια πυροβολαρχία συγκεκριμένων μέτρων.
η στήριξη των εργαζόμενων γονέων, η προσιτή στέγη, οι δωρεάν μετακινήσεις για τους μη έχοντες, η αύξηση του κατώτατου ωρομισθίου στα 30 δολάρια την ώρα.
Χωρίς τα οράματα περασμένων εποχών, ο Μαμντάνι αναβίβασε τον σοσιαλδημοκρατικό δημόσιο λόγο στο επίπεδο της κοινής λογικής. Και μόνο γι’ αυτό, η εκλογική του νίκη συνιστά γεγονός πρώτου μεγέθους με διεθνή εμβέλεια.
Προσοχή όμως. Το παράδειγμα Μαμντάνι είναι ευάλωτο. Ο οικονομικός πόλεμος από την Ακροδεξιά που κυβερνάει τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι δεδομένος, και η επένδυση στην ελπίδα που γεννά κάθε άφθαρτος νέος άνθρωπος μπορεί να έχει σύντομη ημερομηνία λήξης.
