Διαβάζοντας την ιστορία αυτού του τόπου, δύο πράγματα παθαίνεις: Μορφώνεσαι και οργίζεσαι. Οργίζεσαι γιατί σε κάθε, μα σε κάθε εποχή, δεν λείπουν ποτέ οι υποκριτές και οι γελοίοι. Παντού ένα ψέμα, μία κοροϊδία και μία αδικία, στέκονται με υπέρμετρες αξιώσεις δίπλα στην αλήθεια, στην ειλικρίνεια και στο άδικο. Πραγματικά σε κάνει να αναρωτιέσαι αν έχει νόημα να ασχολείσαι με όλα αυτά, ως πολιτικό ζώον, ή αν πρέπει να αποτραβήξεις την προσοχή σου από τους δημοσιολόγους της επικαιρότητας, βυθίζοντας το βλέμμα σου στην ευκρίνεια του αρχαίου παρελθόντος.

Από την άλλη, όσα κι αν έχει να σου διδάξει η «Αθηναίων Πολιτεία», το ζήτημα είναι τι κάνουμε τώρα… Πως προχωράμε και ειδικότερα πώς θεραπεύουμε καταστάσεις. Υπό την ευρύτερη δυνατή της έννοια, η πολιτική δεν είναι η τέχνη του εφικτού, όπως συχνά λέγεται, αλλά η ατέρμονη προσπάθεια να διορθώσεις τα λάθη του παρελθόντος με καινούργια (!), με την ελπίδα ότι θα βελτιωθεί η κατάσταση. Μερικές φορές λειτουργεί. Άλλες πάλι όχι. Εξάλλου κατά κανόνα, όταν η πολιτική δεν είναι μόνο παιχνίδι εντυπώσεων, υποκρύπτει απίθανες και ασύλληπτες σκοπιμότητες.

Τα λόγια λένε είναι έπεα πτερόεντα, τα ακούς την ώρα που λέγονται και πριν λαλήσει πετεινός γίνονται καπνός . Ιδιαίτερα σε τούτο τον τόπο που ως γνωστόν δεν φημίζεται για την μνήμη του. Αντίθετα τα γραπτά μένουν κι αν δεν προσέξεις την ώρα που τα γράφεις, διατρέχεις τον κίνδυνο να τα βρεις κάποια στιγμή μπροστά σου και να γίνεις ρεζίλι των σκυλιών.

Χθες λοιπον  κάθισα να διαβάσω το πρόγραµµα της Ν∆ (Καλό θα ήταν να το διαβάσει και η ηγεσία της). Στο εναρκτήριο κεφάλαιο έλυσα την απορία µου πόσα δικαιολογητικά θα χρειαστώ προκειµένου να χάσω το σπίτι µου αν η Ν∆ πάρει την εξουσία.

«Σε πρώτη φάση τα 23 δικαιολογητικά που απαιτούνται για τη µμεταβίβαση», αναφέρει αυτολεξεί το πρόγραµµα, «θα περιοριστούν κατά ένα τρίτο». Αναστέναξα µε ανακούφιση. Θα χρειαστώ µόνο 16 δικαιολογητικά, σκέφτηκα, για να πουλήσω το σπίτι µου, πριν προλάβουν να µου το πάρουν η τράπεζα, η Εφορία και ο ΕΦΚΑ.

Ακολουθεί άλλη υπόσχεση: «Μείωση στο µισό του ειδικού τέλους της ΕΡΤ. Κάθε νοικοκυριό θα εξοικονομήσει 18 από τα 36 ευρώ που πληρώνει µέσω των λογαριασμών της ∆ΕΗ».

Ανέπνευσα, διότι µε τα 18 ευρώ θα μπορέσω να ανακτήσω την οικογενειακή µου στέγη. Απλώς θα έχω να συγκεντρώσω 16 δικαιολογητικά. Ελπίζω µόνο -μειώνοντας το ειδικό τέλος στο µισό- τα κανάλια της ΕΡΤ να δείχνουν τουλάχιστον τη µισή οθόνη· διότι επί Σαμαρά τη μαύρισαν ολόκληρη.

Στη συνέχεια το πρόγραµµα περιλαμβάνει δύο υποσχέσεις που κάτι µου θύμιζαν: την κατάργηση του υποκατώτατου µισθού και τις 120 δόσεις για την Εφορία. Μένει να μας υποσχεθούν  ότι τα νομίσματα θα γίνουν στρογγυλά, και η ευτυχία θα επικρατήσει στον ταλαίπωρο αυτόν τόπο…

ΥΣ Ρητορικό ερώτημα: Για χρόνια ψυχική οδύνη θα μας αποζημιώσει κανείς;