ΘΕΜΑ Α

Α1. Στο κείμενο 1 ο συγγραφέας, Θεόδωρος Γρηγοριάδης, παραθέτει τους λόγους για τους οποίους η λογοτεχνική ανάγνωση συνιστά λυτρωτική απόλαυση για τον ίδιο. Αρχικά, επισημαίνει πως αποτελεί εφαλτήριο ενδοσκόπησης και δημιουργικής απασχόλησης από τα εφηβικά του χρόνια. Μέσα από την ανάγνωση νιώθει ελεύθερος και συνάμα ασφαλής, καθώς του παρέχεται η αίσθηση της επικοινωνίας με τους συγγραφείς. Τέλος, τονίζει το θεραπευτικό χαρακτήρα της λογοτεχνίας για τη ψυχή, αφού την εξοπλίζει με σθένος για την αντιμετώπιση δύσκολων καταστάσεων.

Β1.

α. Λάθος, «Προσωπικά το θεωρώ…εξωτερικά» 1^η παράγραφος

β. Λάθος, «Οι ώρες του διαβάσματος…χωροχρόνο» 5^η παράγραφος

γ. Λάθος, «Γράφει μες στη μνήμη του…», «Έχει γράψει μέσα στην κάρδια του…»1^η και 2^η παράγραφοι

δ. Λάθος, «Μέσα στην ιστορία…σπουδαίοι» 3^η παράφραφος

ε. Σωστό, «Και να η θαυματουργή…ψυχή»- κείμενο 1, 7^η παράγραφος και «Ίσως γιατί…παρηγοριά»- κείμενο 2, 5^η παράγραφος

Β2.

α. Ο συγγραφέας στο πρώτο κείμενο για να ευαισθητοποιήσει χρησιμοποιεί σημεία στίξης. Συγκεκριμένα, τα εισαγωγικά στο χωρίο «ανέβασα πυρετό» χρησιμοποιούνται μεταφορικά για να δηλωθεί ο διακαής πόθος του για την αξία του διαβάσματος. Επίσης, η χρήση του ενωτικού – παύλας « – Το θυμάμαι ακόμη» λειτουργεί ως σχόλιο που προσδίδει έμφαση.

Επιπλέον, είναι εμφανής η χρήση σχημάτων λόγου. Η μεταφορά «τα λογοτεχνικά αντισώματα…κουράγιο» χρησιμοποιείται για να τονιστεί ο θεραπευτικός χαρακτήρας της ποίησης στη ψυχή και παράλληλα επιτυγχάνεται η ευαισθητοποίηση του αναγνώστη. Ακόμα, με την  προσωποποίηση « η λογοτεχνία είναι αμόλυντη» παρουσιάζεται η λογοτεχνία ως ιερή, με θεραπευτικές ιδιότητες για τη ψυχή του ανθρώπου.

β. Το ερώτημα «Γιατί όλοι…εαυτό του;» που χρησιμοποιείται στην 5^η παράγραφο του κειμένου είναι ρητορικό. Ταυτόχρονα, προβληματίζει τον αναγνώστη, προσδίδει ζωντάνια, αμεσότητα, παραστατικότητα στο λόγο και διευκολύνει την επικοινωνία του συγγραφέα με τον αναγνώστη ανοίγοντας διάλογο μαζί του.

Β3)

Σύμφωνα με το συγγραφέα η γραφή είναι σύμφυτη με την ανθρώπινη φύση. Οι άνθρωποι για να μείνουν αλώβητοι στη φθορά του χρόνου και για να κερδίσουν την «πλασματική» αθανασία οφείλουν να αφήνουν το στίγμα τους και να διακρίνονται ως ενεργά υποκείμενα της ιστορίας. Μέσα από τα πρότυπα που προβάλλουν και τις αξίες που πρεσβεύουν, θα καταξιωθούν και θα συμβάλλουν στη διαιώνιση των γνώσεων αφήνοντας αναλλοίωτο το στίγμα τους στο χρόνο. Συνεπώς, η μάχη με τον χρόνο δύναται να κερδηθεί μέσω της αποτύπωσης της πνευματικής και ηθικής υπεροχής του ανθρώπου.

Γ)

Θέμα του ποιήματος είναι ο ιαματικός χαρακτήρας της ποίησης στη ζωή του ανθρώπου και η λειτουργία της ως παραμυθία και διέξοδο για κάθε στιγμή της ζωής, είτε ευχάριστη είτε δυσάρεστη. Ο άνθρωπος καταφεύγει σε αυτή, για να απαντήσει σε εσωτερικές αναζητήσεις, σε ανεξήγητες και απροσδόκητες καταστάσεις και να παρηγορηθεί στις απογοητεύσεις της ζωής του. Μέσα από την ποίηση ο ποιητής αυτοπροσδιορίζεται.

Δ)

Είδος: Διαδικτυακό άρθρο

Πομπός: Μαθητής

Αποδέκτες: Συμμαθητές, αναγνωστικό κοινό

Τίτλος:  «Νέοι και βιβλίο»

Α’ Ερώτημα:

• Σκέψεις βιωματικού περιεχομένου που αφορούν τους παράγοντες που ενισχύουν ή περιορίζουν την αναγνωστική ικανότητα των μαθητών, τον χρόνο που οι τελευταίοι διαθέτουν για την ανάγνωση βιβλίων, το είδος και τη θεματολογία που επιλέγουν καθώς, και τα συναισθήματα που συνοδεύουν την ενασχόλησή τους με τον γραπτό λόγο.

Β’ Ερώτημα:

• Η ανάγνωση βιβλίων αποβαίνει ιδιαίτερα σημαντική για τη διαχείριση του προσωπικού χρόνου ενός νέου.
• Βοηθά τον μαθητή να αξιοποιήσει δημιουργικά τον χρόνο του ή να τον συνδυάσει με πλήθος δραστηριοτήτων και συνηθειών άλλου περιεχομένου.
• Αποτελεί κίνητρο για ενδοσκόπηση και προβληματισμό.
• Λειτουργεί ως χώρος άντλησης προτύπων.
• Παρέχει κίνητρα για προσωπική συγγραφική δραστηριότητα και δημιουργική γραφή.
• Λειτουργεί αγχολυτικά στη σύγχρονη, απαιτητική καθημερινότητα του μαθητή.

Φιλολογική ομάδα «Άλμα»

Αξιώτη Χριστίνα

Βλάσση Ιωάννα

Βόλλαρη Ξακουστή

Δάβου Σοφία

Λούπη Βιβή

Παναγιωτοπούλου Όλγα

Πανοπούλου Ιωάννα

Παπαδόπουλος Σάκης

Τσουκαλά Αναστασία