Επιμέλεια Ελένη Παπαδοπούλου- φωτό Πουλχερία Γεωργιοπούλου

Την σπάνια ευκαιρία να βρεθούν το σούρουπο καθισμένοι άνετα κοντά στη μεγάλη δρυ, στο υποβλητικό τοπίο του αρχαιολογικού χώρου της Αρχαίας Ολυμπίας στη σκιά του Κρόνιου λόφου και να παρακολουθήσουν  έναν εκλεκτό θίασο σε μια πρωτότυπη προσέγγιση της περίφημης Παλατινής Ανθολογίας, είχαν όσοι θεατές αξιοποίησαν αυτήν την δυνατότητα Παρασκευή και Σάββατο, στις δύο παραστάσεις που δόθηκαν με πρωταγωνιστές την Ρένη Πιτακή και τον Περικλή Μουστάκη! Μια εξαίσια μουσικό-θεατρική σύνθεση βασισμένη στην ποίηση της Παλατινής Ανθολογίας, σε απόδοση Μίνου  Βολανάκη, σε μια παράσταση την ιδέα της οποίας υπέγραψε η Ελπίδα Σκούφαλου συνοδευόμενα από την πρωτότυπη μουσική του δεξιοτέχνη της λύρας Σωκράτη Σινόπουλου. Μια πρωτόγνωρη πραγματικά εμπειρία και για τους θεατές αλλά και για τους ίδιους τους ηθοποιούς και λοιπούς συντελεστές της παράστασης που δόθηκε στο πλαίσιο των πολιτιστικών εκδηλώσεων του ΥΠ.ΠΟ «Όλη η Ελλάδα  ένας Πολιτισμός». Η Παλατινή Ανθολογία, αυτή η σπουδαία και πλουσιότατη συλλογή ελληνικών επιγραμμάτων που καλύπτει τουλάχιστον 370 ποιητές και που συντάχτηκε στις αρχές του 10ου αιώνα από τον Βυζαντινό κληρικό Κωνσταντίνο Κεφαλά, αποτέλεσε και  τη βάση της  συγκεκριμένης μουσικό-θεατρικής παράστασης

Η κ. Ρένη Πιττακή λίγες ώρες πριν η ίδια μαζί με την υπόλοιπη ομάδα,  (ηθοποιοί, μουσικοί, τεχνικοί), καθώς και η  σκηνοθέτις Ελπίδα Σκούφαλου μπορέσουν να μπουν στον αρχαιολογικό χώρο της Ολυμπίας για τη μία και μοναδική πρόβα του έργου που ετοιμάζουν, μίλησε την «Καθημερινή» για την παράσταση:

«Ηρθα σε επαφή για πρώτη φορά με τα κείμενα της Παλατινής Ανθολογίας χάρη στην ανθολογία του Μίνου Βολανάκη που επέλεξε και απέδωσα στα νέα ελληνικά κάποια από τα ποιήματα της συλλογής, σε μια έκδοση που κυκλοφόρησε το 2011», λέει η ηθοποιός. «Διαβάζοντας αυτά τα επιγράμματα ήταν σαν να συναντούσα πρόσωπα και φωνές που έρχονταν από πολύ μακριά, από τα χρόνια της ελληνικής αρχαιότητας και του Βυζαντίου, ενώ ταυτόχρονα μού ήταν απόλυτα οικεία. Αισθάνθηκα τη δύναμή τους σαν ένα χτύπημα στο ηλιακό πλέγμα: μικρά “διαμάντια” επωνύμων και ανωνύμων συγγραφέων που με λιτότητα, πάθος και λυρισμό σχολιάζουν τον κύκλο της ζωής».

Η ιδέα όπως και η σκηνοθεσία του «Θνητοί θεοί» ανήκει στην Ελπίδα Σκούφαλου, και οι συντελεστές –ο συνθέτης και δεξιοτέχνης της λύρας Σωκράτης Σινόπουλος, ο Χάρης Λαμπράκης στα πλήκτρα και το νέι, ο Βασίλης Παπαβασιλείου που παίζει ακουστικό/ηλεκτρικό μπάσο, όπως επίσης ο ηθοποιός Περικλής Μουστάκης και η ΡένηΠιττακή– είναι γνώριμοι από παλιότερες συνεργασίες. «Με τη μουσική δημιουργούμε κόσμους τους οποίους οι δύο ηθοποιοί διασχίζουν ως περιπατητές», εξηγεί η σκηνοθέτις, και η κ. Πιττακή προσθέτει για τους ηθοποιούς: «Είμαστε δύο όντα που έρχονται από το ουδέν και βαδίζουν προς το μηδέν, ακριβώς όπως λέει το επίγραμμα. Στον δρόμο σταματάμε, από οπτασίες γινόμαστε πλάσμα με σάρκα και οστά, και ύστερα πάλι συνεχίζουμε το ταξίδι στον χρόνο».

Τα περίπου 15 ποιήματα που ακούστηκαν στην παράσταση ανήκουν στην ανθολόγηση που έκανε ο Μίνως Βολανάκης, και τα παραχώρησε το σωματείο «Φίλοι Μίνου Βολανάκη». «Η ποίηση της Παλατινής Ανθολογίας είναι τόσο ζωντανή –παρά το χάσμα των αιώνων που μας χωρίζει– που αναρωτιέται κανείς αν έχει αλλάξει κάτι στο πέρασμα του χρόνου», σχολιάζει η κ. Σκούφαλου. «Οι δύο ηθοποιοί, σαν ευαίσθητες χορδές, αυτοσχεδιάζουν με τον λόγο παράλληλα με τον αυτοσχεδιασμό των μουσικών και τελικά μετατρέπονται σε δύο ακόμη μουσικά όργανα». Ο χώρος της αρχαίας Ολυμπίας αποτελεί ένα ακόμη ισχυρό συστατικό της μέθεξης, υπογραμμίζοντας την ιερότητα και την πνευματικότητα του ταξιδιού που θα κάνει η ποίηση μέσα από τους αιώνες.

«Οταν βρίσκομαι μέσα σε έναν τέτοιο χώρο, με συνεπαίρνει η συγκίνηση», λέει η κ. Πιττακή. «Παίζει ρόλο το φυσικό περιβάλλον σίγουρα, αλλά και η μνήμη που φέρει ο τόπος. Για μένα αυτή η παράσταση, εδώ δίπλα στη σπαραγμένη κιονοστοιχία του Γυμνασίου, είναι ένα δώρο, παρά τις δύσκολες συνθήκες».