Όταν ο Τραμπ περηφανεύτηκε ότι χάρη σε δικό του «τελεσίγραφο» στον Νετανιάχου επιτεύχθηκε η εκεχειρία στη Γάζα ή όταν φέρθηκε περιφρονητικά και προσβλητικά στον Ζελένσκι στη μεταξύ τους συνάντηση και ισχυρίστηκε ότι θα λύσει το Ουκρανικό σε συνεργασία με τον Πούτιν, όταν υποστήριξε τη «μαγκιά» του Ερντογάν στη Συρία, κάποιοι σκέφτηκαν ότι ίσως «αυτός ο τρελός» με τη μονομανία του με τις μπίζνες φανεί χρήσιμος για την ειρήνη. Καλύτερα μπίζνες, έστω και άδικες εις βάρος κάποιων, παρά πόλεμοι…
Πέρασε μικρό διάστημα από τότε και ο κόσμος όχι μόνο δεν έγινε πιο ειρηνικός. Στην Ουκρανία, φτάσαμε στο σημείο να απειλεί ο Ζελένσκι την ασφάλεια των ξένων ηγετών που θα μετέβαιναν στη Μόσχα για τους εορτασμούς της 9ης Μάη και τη Ρωσία να απαντάει ότι αν συμβεί κάτι τέτοιο, την επόμενη μέρα δεν θα υπάρχει Κίεβο.
Και όλα αυτά ενώ δεν έχει ξεκαθαρίσει το τοπίο με τον πόλεμο των δασμών, που έχει ρευστοποιήσει κάθε είδους συμμαχία και εμπιστοσύνη μεταξύ ακόμη και έως πρόσφατα συμμάχων.
Πόλεμος και μπίζνες σε ένα αιματηρό τάνγκο…
