Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι
Πενήντα δύο ολόκληρα χρόνια πέρασαν από εκείνο το εφιαλτικό πρωινό της 21ης Απριλίου, όπου τα τανκς βγήκαν στους δρόμους και το δημοκρατικό πολίτευμα καταλύθηκε. Ήταν η αρχή μιας μαύρης περιόδου για τον λαό και την χώρα, το υπέρμετρο κόστος της οποίας πληρώνουμε ακόμη μέχρι σήμερα. Ταυτόχρονα όμως, αναδείχθηκαν σχεδόν αμέσως αναρίθμητες προσωπικότητες, οι οποίες με τον αγώνα και την θυσία τους οδήγησαν την συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού στην αντίσταση κατά των τυράννων και τελικά στην απελευθέρωσή του. Αυτή είναι η μεγαλύτερη πρόκληση για όλους τους κατοπινούς: Αφενός να διατηρήσουμε και ει δυνατόν να επαυξήσουμε τα δημοκρατικά κεκτημένα και αφετέρου να διατηρήσουμε ζωντανή τη μνήμη όλων εκείνων οι οποίοι και οι οποίες έδωσαν τη μάχη για την ελευθερία.
Τις τελευταίες δεκαετίες έχουν γίνει πολλά ντοκιμαντέρ, εκπομπές και ραδιοφωνικά αφιερώματα, και έχει επίσης γραφτεί μεγάλος αριθμός βιβλίων και άρθρων. Επιπλέον, έχει δημοσιευτεί πια πλειάδα αποχαρακτηρισμένων απόρρητων κυβερνητικών εγγράφων των Η.Π.Α καθώς και άλλων εκθέσεων διαφόρων μυστικών υπηρεσιών, με αποτέλεσμα να γνωρίζουμε πολύ καλά τι έχει συμβεί. Παρόλα αυτά, παρακολουθώντας αρκετές από τις εκπομπές που έπαιξαν το περασμένο σαββατοκύριακο, διαπιστώνεις ότι ξαναθυμάσαι σημαντικές λεπτομέρειες που είχες ξεχάσει, ενώ όλο και κάποιο καινούργιο στοιχείο προκύπτει από διαρκές «χτένισμα» της ιστορίας. Αυτά για τους «παλιούς», γιατί για τις νεότερες γενιές όλα είναι σχετικά καινούργια και σε μεγάλο βαθμό άγνωστα. Για παράδειγμα, μόνο αν παρατηρήσεις την αντίδραση των νέων παιδιών την ώρα που εμβαθύνουν για πρώτη φορά στα γεγονότα της επταετίας, αντιλαμβάνεσαι πλήρως το μέγεθος του διακυβεύματος και το συνεπακόλουθο χρέος. Για εκείνους που έδωσαν τα πάντα, γι’ αυτούς που είναι τώρα, αλλά κυρίως γι’ αυτά τα ίδια τα παιδιά και το μέλλον που θα χτίσουν αύριο.
Υγ. Το πρωινό της Κυριακής με βρίσκει να οδηγώ αγουροξυπνημένος, δίχως να έχω ακόμη συναίσθηση της ημερομηνίας, άρα και της χουντικής επετείου. Μου το θύμισε ο αξεπέραστος Γιώργος Μαρίνος με τον καλύτερο τρόπο: «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών, άνευ Βουλής και εκλογών, έτσι τα έθνη μόνο ζουν, ταρατατζούμ, ταρατατζούμ!».
