Του Γιώργου Μαρκόπουλου (olympianews.gr)
Ένα ολάκαιρο αιώνα συμπλήρωσε την Τρίτη 3.3.2020 η Βασιλική Τσουρούλα στο χωριό Αγία Άννα του δήμου Πύργου. Ασφαλώς η μέρα για την ίδια αλλά και τους οικείους της πολύ σημαντική. Κατάφερε, σε πείσμα των όσων βασάνων και καημών που πέρασε – και δεν ήταν λίγα– να κάνει πράξη εκείνο το πολυχρησιμοποιημένο στις ευχές των γενεθλίων …, «να τα εκατοστίσεις!». Και τα έκλεισε τα 100 της χρόνια!
Καθισμένη στην συνηθισμένη θέση της που βλέπει στον κεντρικό δρόμο του χωριού, έτσι για μην χάνει και την επαφή με τους συγχωριανούς της , δέχτηκε την επίσκεψη και τις εγκάρδιες ευχές των δικών της ανθρώπων. Η συγκίνηση όλων ήταν εμφανής. Τα εκατό χρόνια ως μαθηματικό μέγεθος και το όμορφο πράγμα της επίτευξης αυτού του πολυπόθητου στόχου της ανθρώπινης επιθυμίας και της αγάπης για ζωή, έρχονταν ως συνειρμός στην σκέψη. Το βλέπαμε σαν στοίχημα απέναντι στον πανδαμάτορα χρόνο και τον συνακόλουθο θάνατο…
Θάνατο… Αυτόν, που η ούτε χθες δεν ξέχασε να θυμηθεί η αιωνόβια Κυρά- Βασιλική. Θυμήθηκε που της πήρε τον γιόκα της , τον Γιάννη , Μάρτη σαν και τώρα το 1976… φανταράκι στην Μυτιλήνη …
Ένας αιώνας ζωής … Ναι η ζωή τα χωράει όλα. Και η κυρα –Βασιλική είδε και έζησε πολλά… Γεννημένη στο χωριό Λουκά. Έζησε ως κοπέλα τον πόλεμο και την κατοχή. Έζησε ακόμα καλύτερα, από πλευράς μνήμης το καλύτερα , τον εμφύλιο…
Παντρεύτηκε τον Μάρτιο του 1952 … Την Κυριακή των Αποκριών… θυμήθηκε και με γλαφυρό ύφος περιέγραψε τις συνθήκες εκείνης της εποχής που μάλλον η γυναίκα –νύφη περισσότερο με εμπόρευμα έμοιαζε παρά με ανθρώπινη ύπαρξη. Ήταν πολυτέλεια η αξιοπρέπεια. Η μετακίνηση της νύφης ειδικά από ένα άλλο χωριό, δεν διέφερε πολύ από την αγορά ενός ζώου και το «ρίξιμό του» στο άλλο κοπάδι…
Οι αναμνήσεις των «πέτρινων χρόνων», με την απόσταση και το κοίταγμα τους από άλλη πια οπτική γωνία μετουσιώνονταν από δράμα σε κωμωδία και … το βίωμα της προκαλούσε αυθεντικό γέλιο σε όλους , κυρίως στην ίδια…
Πολλά θυμήθηκε, αποδεικνύοντας μας ότι μπορεί το κοντέρ να έγραψε 100, το μυαλό παραμένει διαυγές …
Σήμερα στα εκατόχρονά της την θυμήθηκαν όλοι και οι ευχές τους έμοιαζαν με εκείνες που δίνουμε σε κάποιον που κάνει έναν άθλο…
Και όντως η ζωή της υπήρξε τέτοια… Έκανε παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα … δούλεψε πολύ , έκλαψε ακόμα περισσότερο… τα δάκρυα της στέρεψαν… εδώ και 43 χρόνια …
Και όμως παρ όλα αυτά κατόρθωσε να γράψει ένα άλλο άθλο… Τα εκατό χρόνια που έζησε και συνεχίζει να ζει , τα έζησε σαν κυρία με το Κ κεφαλαίο.
