Ολωσδιόλου φανταστική ιστορία προτίθεμαι να αφηγηθώ. Συνέβη σε μακρινή, παραμυθένια χώρα, της οποίας ο πολιτικός, επιχειρηματικός και πνευματικός κόσμος βρίθουν εντιμότητος. Λάβροι και τυπολάτρες, τηρούν μέχρι κεραίας τους νόμους. Εφαρμόζουν απαρεγκλίτως ώς και τις ανθυπολεπτομέρειες των εδαφίων και των παραγράφων τους. Δεν διανοούνται να παραβούν ούτε την πιο αθώα διάταξη του ΚΟΚ.
Η υπερβολική σχολαστικότης όμως οδηγεί συχνά σε ακρότητες. Από καιρού εις καιρόν μέμφονται για ψύλλου πήδημα υπουργούς και ανώτατους κρατικούς αξιωματούχους, κατηγορώντας τους για διασπάθιση δημοσίου χρήματος. Διατάσσονται τότε ΕΔΕ, οι οποίες αποδίδουν πάντοτε και με συνοπτικές διαδικασίες άσπιλους στην αγορά τους εγκαλούμενους.
Όλα λειτουργούν στην εντέλεια. Οι οικονομικοί δείκτες ευημερούν. Περισσότερο ο πληθυσμός. Οι ηγέτες της αλλοδαπής επαινούν τον τόπο. Παράδειγμα προς μίμηση τον θεωρούν και τάζουν στους υπηκόους τους ότι θα κάνουν παρόμοιο και τον δικό τους. Τι τα θες, όμως. Ακόμα κι οι Εδέμ έχουν παθογένειες. Κατά τις προεκλογικές περιόδους η κυβέρνηση παρουσιάζει τη χώρα Παράδεισο και Κόλαση η αντιπολίτευση..
Την επαύριον της απομάκρυνσης από την κάλπη αθετούν τις παχυλές υποσχέσεις, θεσπίζοντας σταθεροποιητικά προγράμματα συγκρατημένης χλιδής. Γελασμένοι, αλλά γελαστοί, οι ψηφοφόροι ουδόλως δυσανασχετούν, αφού λεφτά υπάρχουν να φάνε κι οι κότες. Ώσπου να! Η κοινή γνώμη παρακολουθεί με ανείπωτη φρίκη τη σύλληψη απατεώνα που επί είκοσι συναπτά έτη, μετερχόμενος πλαστογραφία και δόλο, υπεξαιρούσε συστηματικά υπέρογκα ποσά από τα δημόσια ταμεία. Στυγνός εγκληματίας και μάλιστα γένους θηλυκού.
Τεράστιες παρτίδες χαρτονομισμάτων έκαναν φτερά απ’ τον κρατικό κορβανά με επαπειλούμενο κίνδυνο να χρεοκοπήσει η πατρίδα. Ένοχη χωρίς ελαφρυντικά απεφάνθη το δικαστήριο, αξιοποιώντας τα ατράνταχτα πειστήρια του εγκλήματος. Εμφανώς διεφθαρμένη η δράστις διαθέτει πλούσιο αμαρτωλό βιογραφικό:
Οι άμοιροι γονείς της, εκτός απ’ το προπατορικό αμάρτημα της ένδειας, γεννοβολούν σαν κουνέλια. Ανατρέφεται στο Χατζηκυριάκειο Ορφανοτροφείο και τα εννέα αδέλφια της σε παρεμφερή ιδρύματα. Σε ηλικία έντεκα ετών φθάνει στον Βόλο. Εγκαταλείπει ως εκ τούτου το Δημοτικό στην Έκτη τάξη. Δεν προλαβαίνει η δόλια να πάρει Απολυτήριο. Παντρεύεται μικρή, βιώνοντας πρώτη φορά τη θαλπωρή της οικογενειακής ζωής. Αφιερώνεται ολόψυχα στα δυο της παιδιά. Αργότερα ο σύζυγός της μένει ανάπηρος. Τη βγάζουν με περιστασιακά μεροκάματα της ίδιας, επιδόματα της Πρόνοιας και συσσίτια της Εκκλησίας. Το 1996 της τυχαίνει μόνιμη δουλειά.
Σχολική καθαρίστρια, όχι αστεία. Χρειάζεται, όμως, το χαρτί του Δημοτικού. Παραποιεί το Ενδεικτικό της Πέμπτης, εμφανίζοντάς το ως Απολυτήριο. Απολύεται το 2016, καθώς αποκαλύπτεται η λαθροχειρία. Στο διάστημα που μεσολαβεί ζημιώνει το Δημόσιο, ιδροκοπώντας πάνω απ’ τη σφουγγαρίστρα, με το αστρονομικό νούμερο των 150 χιλ. €. Επτάμισι χιλιάρικα ετησίως μεικτά· καθαρά σκάρτες έξι. «Έτρεμε η ψυχή μου μη μεγαλώσουν τα αγγελούδια μου σε ίδρυμα, όπως εγώ» κλαίγεται τώρα πίσω απ’ τα κάγκελα. Επιτέλους πιάστηκε στα πράσα ο μοναδικός κλέφτης του τόπου. Πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά. Συντάσσομαι αναφανδόν με τους εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες, οίτινες απαιτούν να μετατραπεί σε ισόβια η επιεικέστατη ποινή που της επιβλήθηκε. Είπαμε, η Δικαιοσύνη οφείλει να είναι τυφλή όχι όμως και θεόστραβη…
