Ο Δημήτρης Κιντής, Ακτινολόγος του Νοσοκομείου Πύργου, ήταν ο πρώτος γιατρός που νόσησε από κορονοϊό στην Ελλάδα, στις αρχές Μαρτίου, όταν ο ιός εμφανίστηκε στην περιοχή, με την επιστροφή των ταξιδιωτών από τους Αγίους Τόπους. Ο ίδιος, μετά την γενναία μάχη που έδωσε, μίλησε στο Έθνος για την περιπέτεια του και συνέστησε σε όλους να είναι προσεκτικοί και να τηρούν ευλαβικά τα μέτρα προφύλαξης και περιορισμού. Η «Πρωινή» αναδημοσιεύει τη συνέντευξη του.
Ο γνωστός στους περισσότερους ακτινολόγος καθώς έχει διατελέσει πρόεδρος της Ένωσης Νοσοκομειακών Γιατρών Πύργου επί σειρά ετών και έχει αγωνιστεί για την βελτίωση του ΕΣΥ, νοσηλεύτηκε για 15 ημέρες σε ειδικό απομονωμένο θάλαμο του νοσοκομείου. Οι συνάδελφοι του αγωνιούσαν από την πρώτη στιγμή για την πορεία της υγείας του, δεδομένου ότι για χρόνια πάλευαν μαζί στο ΕΣΥ παρέχοντας υπηρεσίες υγείας στους πολίτες. Σήμερα βρίσκεται στο σπίτι του και περιμένει να διεξαχθεί το ειδικό εργαστηριακό τεστ για να διαπιστωθεί εάν είναι αρνητικός στον ιό, έστω κι αν έχει πάρει εξιτήριο. Άλλωστε οι ειδικοί μετρούν τα αντισώματα στους ασθενείς που νόσησαν από covid-19. Παρά του ότι η ζωή του κινδύνεψε, δεν το βάζει κάτω και δηλώνει στο «Έθνος της Κυριακής», ότι είναι έτοιμος να επιστρέψει στη δουλειά του στο Νοσοκομείο.
Ο Δημήτρης Κιντής μάχιμος γιατρός του ΕΣΥ περιγράφει για πρώτη φορά την περιπέτεια που έζησε: «Ξεκίνησα με έναν πυρετό 37,5 για 1,5 μέρα. Μετά ήμουν απύρετος. Και μετά ήρθε το 38αρι. Πήγα στο Νοσοκομείο όπου και νοσηλεύτηκα για 15 ημέρες αμφοτερόπλευρη πνευμονία. Ως γιατρός και μάλιστα ακτινολόγος γνώριζα πολύ καλά τι σημαίνει αυτό. Παρότι δεν είχα δει τις εικόνες κατάλαβα ότι η κατάσταση μου ήταν πολύ βαριά και μάλιστα είναι από τις περιπτώσεις που αργεί πολύ να επανέλθεις εάν αποθεραπευτείς»
Ο Δημήτρης Κιντής μιλά για τους φόβους που είχε όταν βρισκόταν μόνος μέσα σε ένα δωμάτιο: «Φυσικά και κάνεις σκέψεις. Φοβάσαι. Είχα όμως και το άγχος μην κόλλησα κανέναν στη δουλειά, αλλά και για τη μητέρα μου που είναι 93 ετών» λέει σήμερα απαλλαγμένος από τη μεγάλη ανησυχία για τη ζωή του. Αυτό πάντως που έχει να θυμάται από την περιπέτειά του είναι πως δεν τον εγκατέλειψαν οι δικοί του άνθρωποι. Οι φίλοι του τηλεφωνούσαν, ενημερώνονταν όπως φυσικά και η οικογένειά του.
«Δεν συνήλθα ακόμη. Νοιώθω κόπωση. Περιμένω όμως πότε θα κάνω το τεστ στην Πάτρα για να βγω αρνητικός και να επιστρέψω στη δουλειά. Είναι σίγουρα μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Εγώ τηρώ την καραντίνα με ευλάβεια. Ούτε στα 8 μέτρα δεν έρχομαι σε επαφή με άνθρωπο μέχρι να κάνω το τεστ στην Πάτρα. Έτσι πρέπει να σκεφτόμαστε. Τους άλλους πρώτα, πόσο μάλλον εγώ που είμαι και γιατρός».
«Σε λίγο θα έπαιρνα σύνταξη αλλά έχω ακόμη 120 ημέρες κανονικής άδειας τις οποίες φυσικά δεν θα πάρω για να γυρίσω στο νοσοκομείο για όσους μήνες μου έχουν μείνει στο ΕΣΥ. Έχω μάθει να δουλεύω. Πως θα μπορούσα να λείψω σε μια τέτοια εποχή…». Πιθανώς και γι αυτό οι συνάδελφοι του να περιγράφουν στο «Εθνος της Κυριακής» ότι ξεπέρασε παλικαρίσια την προσωπική του μάχη με τον κορωνοϊό.
