Εμπόριο προσδοκίας

Είθισται-είναι κάτι σαν έθιμο πλέον – κάθε Σεπτέμβρη από το μπαλκόνι της  ΔΕΘ οι πρωθυπουργοί να  ανοίγουν το πουγκί της προσμονής και της προσδοκίας για να ανακουφίσουν υποτίθεται τους χειμαζόμενους πολίτες. Δεν υπάρχει τίποτα πρωτότυπο σε αυτό, το ίδιο κάνουν όλες οι κυβερνήσεις εδώ και δεκαετίες.

Ακόμη και οι κυβερνήσεις των μνημονίων, που στην πράξη δεν είχαν τίποτα ουσιώδες να εξαγγείλουν γιατί όλα περνούσαν από τον κόφτη της τρόικας, το βήμα της Θεσσαλονίκης χρησιμοποίησαν για να «πουλήσουν» μικρές ανάσες προσδοκίας στην καθημαγμένη από τη λιτότητα κοινωνία. Ωστόσο, δεν είναι όλοι οι Σεπτέμβριοι ίδιοι.

Η φετινή παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη στη ΔΕΘ είναι εντελώς προεκλογική. Ακόμη κι αν πράγματι οι εκλογές γίνουν το επόμενο καλοκαίρι, πράγμα εξαιρετικά απίθανο, η 11η Σεπτεμβρίου είναι το βήμα και η ευκαιρία της κυβέρνησης να πουλήσει ελπίδα και προσδοκία σε μια κοινωνία που πριν προλάβει να συνέλθει από τις αλλεπάλληλες κρίσεις των τελευταίων 12 ετών, πέφτει σε μια νέα, με άγνωστη ημερομηνία λήξης.