Δύσκολοι καιροί

Για να πω την μαύρη αλήθεια δεν μπήκε με τους καλύτερους οιωνούς ο Δεκέμβρης. Μπήκε κάπως βιαστικά. Η ειρωνεία είναι ότι μπήκε όπως μπαίνουν εκείνοι οι οποίοι…προσπαθούν να του ξεφύγουν. Εκείνοι που έρχονται από βροχή, αέρα και παγωνιά, και μπαίνουν στο σπίτι χωρίς σταθούν διόλου στο κατώφλι. Κλείνουν γρήγορα πίσω τους την πόρτα κι τρέχουν στο τζάκι να ζεσταθούν.

Διόλου τυχαία ο Χριστός γεννιέται σε μια φάτνη, την εποχή που το φως έχει λιγοστέψει σημαντικά και οι νύχτες είναι μεγάλες και παγωμένες. Αργότερα, στον θαυμαστό καινούργιο κόσμο μας, η προέκταση αυτής της αισιοδοξίας υπαγορεύτηκε κι από την ανάγκη της αγοράς να δουλέψει ώστε να κλείσει καλά η χρονιά.

Το χρήμα όμως φέτος δε φαίνεται να κυκλοφορεί. Οι ανάγκες είναι μεγάλες αλλά τα κουκιά λίγα. Την κατεξοχήν εποχή της κατανάλωσης, ο κόσμος περνά αδιάφορα έξω από τις βιτρίνες. Δεν υπάρχει λόγος να κοιτάζει. Άλλωστε φέτος για τα «δώρα», σύμφωνα με τους ανθρώπους της αγοράς, φροντίζει η Εφορία.