Dj Didibe: «Το Port Festival δίνει την ευκαιρία για νέα ακούσματα»

Ρυθμοί χωρίς σύνορα, με ρίζες από τον Πύργο

Συνέντευξη στην Ηρώ Ρήγα

Η DJ Didibe, aka Διονυσία Μπερτσάτου, επιστρέφει στον Πύργο, στον τόπο της, για να στήσει ένα set γεμάτο παλμό, ένταση και διαπολιτισμικούς ήχους. Με επιρροές από afro, house, techno και global bass σκηνές, η Didibe συνδυάζει ρυθμούς που κουβαλούν ιστορία, ενέργεια και πολιτισμική μνήμη. Η μουσική της δεν είναι απλώς για να χορεύεις· είναι για να αισθάνεσαι.

Στο πλαίσιο του 12ου Port Festival, λίγο πριν ανέβει στα decks την Παρασκευή 1η Αυγούστου, μας μιλά για το προσωπικό της μουσικό μονοπάτι, την ανάγκη για εκπροσώπηση και ελευθερία στην τέχνη, και φυσικά για το πώς είναι να επιστρέφεις «σπίτι» για να μοιραστείς αυτό που αγαπάς.

Didibe, πώς ξεκίνησε η σχέση σου με τη μουσική και πιο συγκεκριμένα με το DJing;
Από μικρή ηλικία έπαιζα πιάνο και είχα στενή σχέση με τη μουσική. Περίπου στην ηλικία των 15 ετών ανακάλυψα την ηλεκτρονική μουσική και τότε άρχισε το ενδιαφέρον μου για το djing.

Τι ήταν αυτό που σε τράβηξε στα decks – ο ρυθμός, η ενέργεια, η ελευθερία της μίξης;
Στα decks αυτό με τα τράβηξε κατά βάση είναι αυτή η ελευθερία της μίξης, το ότι μπορώ μέσα από δικές μου μουσικές επιλογές να δημιουργήσω κάτι καινούργιο, ένα ολοκληρωμένο σετ που κτίζω εκείνη την ώρα.

Θυμάσαι την πρώτη σου εμφάνιση; Πώς ένιωσες εκείνη τη στιγμή;
Η πρώτη μου εμφάνιση ήταν σε ένα πολύ μικρό πάρτι μεταξύ φίλων όταν ήμουν 15 και θυμάμαι ήταν το πρώτο πάρτι που είχα περάσει όντως ωραία. Ήμουν απλά αφοσιωμένη στη μουσική και δεν ήθελα τίποτα άλλο.

Είσαι από τον Πύργο, μια περιοχή που δεν έχει πολλή εκπροσώπηση στη σκηνή της ηλεκτρονικής μουσικής. Πώς σε διαμόρφωσε αυτό;
Είχα καταλάβει από μικρή ότι ο Πύργος και γενικά η επαρχία δεν θα μπορέσει να μου δώσει τα κατάλληλα ερεθίσματα πάνω στο κομμάτι της ηλεκτρονικής μουσικής, για αυτό και πραγματική επαφή με το djing άρχισα να έχω όταν πήγα στην Αθήνα.

Τι σημαίνει για σένα να επιστρέφεις με τη μουσική σου στον τόπο σου; Είναι λίγο σαν «homecoming»; Πώς νιώθεις που θα παίξεις στο Port Festival;
Είναι όντως λίγο σαν «homecoming”. Ωστόσο, ξέρω δυστυχώς ότι δεν αγγίζει και πολλούς αυτό το είδος μουσικής για αυτό και δεν επιλέγω να παίζω εδώ. Το Port festival δίνει την ευκαιρία για νέα ακούσματα (όχι μόνο ηλεκτρονικής) και πιστεύω ότι υπάρχουν και εδώ άτομα που θέλουν να ακούσουν κάτι διαφορετικό έστω κι αν είναι λίγα. Μου δίνει αρκετή χαρά που θα παίξω, ακόμη και αν καταλήξω μόνη μου πάνω από τα decks (ελπίζω όχι χαχα).

Πιστεύεις πως υπάρχουν ταλέντα στην επαρχία που μένουν στην αφάνεια λόγω έλλειψης σκηνής ή ευκαιριών;
Σίγουρα το πιστεύω αυτό, ακόμη και να έχει κάποιος ταλέντο είναι δύσκολο να το ανακαλύψει σε αυτόν τον τόπο, ωστόσο όπου και να βρίσκεσαι αν δεν προσπαθήσεις λίγο μόνος σου να βρεις ευκαιρίες δεν θα εμφανιστούν.

Πώς θα περιέγραφες τον ήχο σου; Σε ποια genres νιώθεις πιο ελεύθερη να εκφραστείς;
Το είδος που είμαι πιο ελεύθερη να εκφραστώ είναι η ambient. Παρόλα αυτά αυτό το είδος είναι περίπλοκο και αρκετά περιορισμένο στην Ελλάδα, για αυτό κινούμαι κατά βάση σε deep house, tech house, minimal house.

Οι μίξεις σου έχουν έντονο προσωπικό στίγμα. Ποια είναι τα βασικά στοιχεία που κοιτάς όταν χτίζεις ένα σετ;
Για ένα σετ το πιο σημαντικό για μένα κομμάτι είναι η ροή. Να μπορείς να πεις κάτι μέσα από το σετ σου, να μπορείς να «διηγηθείς» την ιστορία σου χωρίς να κουράσεις το ακροατήριο.

Έχεις επιλέξει να κινείσαι συχνά σε non-commercial μονοπάτια. Είναι αυτό θέμα αισθητικής ή στάση ζωής;
Λόγω του ότι δυσκολεύτηκα πολύ να φτάσω στο σημείο όπου μπορώ επιτέλους να παίζω αυτά που με χαρακτηρίζουν, πλέον από θέμα και αισθητικής αλλά και στάση ζωής επιλέγω αυτό το μονοπάτι γιατί απλούστατα παίζω μουσική επειδή με ευχαριστεί και επειδή μέσα από αυτή μπορώ να εκφραστώ. Το να παίζω μουσική που δεν με εκφράζει αλλά σε αντίθεση με κάνει να νιώθω πως το κάνω από υποχρέωση δεν έχει απολύτως κανένα νόημα για μένα και σίγουρα φαίνεται και στο κοινό αυτό.

Πώς είναι να είσαι γυναίκα DJ σε μια σκηνή που για χρόνια ήταν – και ίσως ακόμη είναι – ανδροκρατούμενη;
Η αλήθεια είναι πως πλέον έχει γίνει πολύ «στη μόδα» το djing και στις γυναίκες, επομένως δεν έχω αντιμετωπίσει πρόβλημα σε αυτό το κομμάτι.

Έχεις βιώσει προκατάληψη ή απαξίωση στο χώρο λόγω φύλου; Πώς το αντιμετωπίζεις;
Κυρίως έχω βιώσει προκατάληψη λόγω της ηλικίας μου και της εμφάνισης μου (ένα μικρό κοριτσάκι που παίζει μουσική). Σίγουρα τέτοια σχόλια που σε μειώνουν σε βάζουν σε δεύτερες σκέψεις, ωστόσο μετά από συνεχόμενα εμπόδια μαθαίνεις να το διαχειρίζεσαι και να μην σε επηρεάζουν πια.

Ποια συμβουλή θα έδινες σε ένα κορίτσι που θέλει να ανέβει πίσω από τα decks;
Η συμβουλή μου θα ήταν να μην την φοβίσει αυτό, και κυρίως να μην αντιγράψει πρότυπα που αλλοιώνουν τον χαρακτήρα της. Το σημαντικότερο είναι να είσαι ο εαυτός σου και πάντα θα βρεθεί κάποιος που θα το εκτιμήσει.

Σε βρίσκουμε συχνά να “κουμπώνεις” ήχους διαφορετικών σκηνών. Σου αρέσει να εκπλήσσεις τον κόσμο με τις επιλογές σου;
Μου αρέσει να νιώθω ότι δημιουργώ κάτι καινούργιο και διαφορετικό, για αυτό και προσπαθώ να έχω ποικιλία ήχου στα σετ μου σαν να «παράγω» κάτι εκείνη την ώρα.

Τι σχεδιάζεις για το επόμενο διάστημα; Θα σε δούμε και σε παραγωγικό ρόλο, πέρα από τα decks;
Το διάστημα αυτό επικεντρώνομαι κυρίως στην παραγωγή, θα ήθελα να καταφέρω να φτάσω στο σημείο που θα παίζω δικές μου μουσικές παραγωγές χωρίς ταμπέλες είδους. Για την ώρα επιλέγω να παίζω σε events που ξέρω ότι θα περάσω κι εγώ καλά πέρα από το κοινό.

Πώς βλέπεις τη DJ σκηνή στην Ελλάδα σήμερα; Υπάρχει ανανέωση, χώρος για νέα πρόσωπα;
Πάντα υπάρχει χώρος για νέα πρόσωπα με την προϋπόθεση ότι θέλεις πραγματικά να ενταχθείς σε αυτή την σκηνή. Η Dj σκηνή στην Ελλάδα έχει σίγουρα αρκετά εμπορικό στοιχείο το οποίο κλείνει πόρτες σε πολλούς djs που θέλουν να «πειραματιστούν». Είναι βέβαια ένας χώρος που θέλει πολύ υπομονή και επιμονή, και μόνο με αυτά τα δύο ίσως καταφέρεις να βρεις την δική σου θέση σε αυτή τη σκηνή.

Αν μπορούσες να στήσεις το απόλυτο event, με εσένα στα decks, πού θα ήταν και ποιοι θα έπαιζαν δίπλα σου;
Το απόλυτο event για μένα θα ήταν σε έναν χώρο ανοιχτό, με κοινό και καθήμενο και όρθιο, ο κόσμος θα ήταν χαλαρός και ελεύθερος χωρίς προσδοκίες και απαιτήσεις, δίπλα μου θα έπαιζαν κοντινοί μου φίλοι του επαγγέλματος, χωρίς άγχος, μόνο να παίζουμε μουσική και να ξέρουμε ότι αυτό που παίζουμε προσφέρει κάτι διαφορετικό.