Σαν έτοιμοι από καιρό οι κυβερνώντες δείχνουν να αδημονούν για τη στιγμή που θα παύσει να ισχύει το ευεργετικό πλαίσιο, το οποίο προστάτευσε την πρώτη κατοικία πολλών οικονομικά ευάλωτων και αδύναμων δανειοληπτών.
Μετά τη μνημονιακή θύελλα που οι ίδιοι έσπειραν, καθιστώντας ευάλωτη και την πρώτη κατοικία, λόγω της δραματικής συρρίκνωσης του εισοδήματος των Ελλήνων πολιτών, βιάζονται να ολοκληρώσουν το καταστροφικό τους έργο. Ανυπομονούν να σπρώξουν στα χέρια των τραπεζών-διαχειριστών των κόκκινων δανείων, αυτό που για τους Έλληνες εκφράζει την εστία, τη στέγη, τη βάση της οικογενειακής ασφάλειας και θαλπωρής, το πολύτιμο σπίτι τους.
Η κυβέρνηση δεν φαίνεται να κατανοεί τις έννοιες αυτές. Στελέχη της δηλώνουν ότι η προστασία του σπιτιού όσων δυσκολεύονται να εξυπηρετήσουν τις δανειακές τους υποχρεώσεις αποτελεί ζημιογόνο παράγοντα για την οικονομία! Δεν έχουν την ευαισθησία να αναλογιστούν τι θα απογίνουν χιλιάδες οικογένειες που θα χάσουν τα σπίτια τους. Ο κυνισμός και η αναλγησία βρίσκουν την απόλυτη έκφραση στις διαθέσεις και στις πράξεις τους. Επιστρατεύουν κάθε σαθρό επιχείρημα για να στηρίξουν τις επιζήμιες επιλογές τους. Διατείνονται ότι πουθενά στον κόσμο δεν προστατεύεται η πρώτη κατοικία, όταν γνωρίζουν πολύ καλά ότι, ακόμη και σε εύρωστες οικονομικά χώρες υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο προστασίας.
Ποιοι, όμως, είναι εκείνοι οι πολίτες που μπαίνουν στο στόχαστρο της κυβέρνησης; Είναι τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα, ακόμα και η λεγόμενη μεσαία τάξη. Εκείνοι που βρίσκονται σε αδυναμία πληρωμής επειδή τα εισοδήματά τους κατέρρευσαν στα χρόνια της κρίσης, κατ’ απαίτηση των δανειστών. Τους ονομάζουν «κακοπληρωτές», όταν, σε άλλες περιπτώσεις, ανέχονται μεγαλοοφειλέτες δανειολήπτες, που απολαμβάνουν μια ιδιότυπη ασυλία και βρίσκονται στο απυρόβλητο για τα θαλασσοδάνεια που έχουν λάβει. Μεταξύ αυτών, βέβαια, είναι και τα κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που κυβερνούσαν τη χώρα για δεκαετίες.
Η προστασία της πρώτης κατοικίας είναι κοινωνικό δικαίωμα. Οι λεγόμενοι «στρατηγικοί κακοπληρωτές», που αποτελούν το άλλοθι της κυβέρνησης, μπορούν να ανευρεθούν πλέον, καθώς από το 2019 το νομοθετικό πλαίσιο έχει γίνει πιο αυστηρό και διευκολύνει τον εντοπισμό τους. Η προστασία της πρώτης κατοικίας είναι επιβεβλημένη όχι μόνο για λόγους κοινωνικούς, για την κοινωνική αλληλεγγύη και συνοχή, αλλά και για οικονομικούς λόγους. Η μαζική δημιουργία αστέγων και εξαθλιωμένων πολιτών και οικογενειών προκαλεί νέο σοκ στην κοινωνία και στην οικονομία, αντίστοιχο των μνημονιακών χρόνων. Τώρα, όμως, δεν υπάρχει το άλλοθι των μνημονίων.
Είναι απαραίτητο, λοιπόν, για να αποφευχθούν τέτοια φαινόμενα, να δοθεί η δυνατότητα προσφυγής στο δικαστήριο σε αυτούς που είναι σε πραγματική αδυναμία πληρωμής. Να προβλεφθεί δηλαδή, έστω και στο πέρας της εξωδικαστικής διαδικασίας, η δυνατότητα του πολίτη- οφειλέτη να προσφύγει στον φυσικό δικαστή για δίκαιη κρίση. Είναι κατανοητό ότι ξεπερνά κάθε έννοια δικαίου ο δανειστής ν΄ αποφασίζει αποκλειστικά ποιος και με ποια ρύθμιση θα προστατεύεται και ποιος όχι.
Είναι αναγκαίο μέσα από το διάλογο και τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, να εξεταστούν όλα τα περιθώρια βελτίωσης του νομοθετικού πλαισίου, ώστε να αποκλειστεί η απώλεια αυτού του κοινωνικού δικαιώματος για όσους βρίσκονται σε πραγματική αδυναμία πληρωμής. Οι προοδευτικές δυνάμεις του Ελληνικού Κοινοβουλίου οφείλουν να ορθώσουν τείχος προστασίας κατά των πλειστηριασμών και των εξώσεων που επαπειλούνται για την πρώτη κατοικία μετά την 30η Απριλίου και τη λήξη της προστασίας του ισχύοντος νομοθετικού πλαισίου. Οφείλουμε να τονίζουμε ότι οι τράπεζες ανακεφαλαιοποιήθηκαν και διασώθηκαν με τις θυσίες του Ελληνικού λαού. Τώρα είναι χρέος της πολιτείας να προστατεύσει όσους βρίσκονται σε πραγματική αδυναμία πληρωμής.
