Εδώ και μία 10ετια οι συνταξιούχοι έχουν έναν διαρκή αγώνα αντιπαράθεσης σχετικά με τις περικοπές και τις επιβαρύνσεις των εισοδημάτων τους.
Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι, όσα κατόρθωσαν να διατηρήσουν ως κεκτημένα, ή να λάβουν αναδρομικά από περικοπές, αυτό έγινε μόνον μετά από πραγματικά ιστορικές δικαστικές αποφάσεις, ανάμεσα στο δίκαιο του κράτους δικαιου και το δίκαιο της ανάγκης.
Όλες οι κυβερνήσεις ακολούθησαν τις ίδιες πολιτικές περικοπών στα εισοδήματα της ευρύτερης κοινωνικής κατηγορίας της σύγχρονης Ελλάδας (2750εκ) και οι αλλαγές στους κανόνες του ασφαλιστικού συστήματος, αλλάζουν από την μια μέρα στην άλλη. Και συνεχίζουν να αλλάζουν και από υπουργό σε υπουργό στην ίδια κυβέρνηση. Τι είδους εμπιστοσύνη να έχει ο ασφαλισμένος στο κράτος υπό αυτές τις συνθήκες;
Όλες οι κυβερνήσεις διαβεβαιώνουν τους ασφαλισμένους, σε κάθε νέο ασφαλιστικό νόμο ότι λύνουν το πρόβλημα της βιωσιμότητας του συστήματος.
Όλες οι κυβερνήσεις αρκέστηκαν στις διαπιστώσεις και τις υποσχέσεις.
Διαπιστώσεις όπως:
• Το δημογραφικό απειλεί το ασφαλιστικό σύστημα
• Η ανεργία φτωχαίνει το ασφαλιστικό σύστημα
• Οι απλήρωτες εισφορές ξεπερνούν τα 16δις. ευρώ.
• Η ακίνητη περιουσία των Ταμείων που ξεπερνάει τα 7 με 8 δις μένει αναξιοποίητη για πολλά χρόνια.
• Η εκποίηση και συγκεντροποίηση του ΕΦΚΑ ανέδειξε νέα γραφειοκρατία σε βαθμό που ο αρμόδιος υπουργός να δηλώνει, βρήκα ένα σύστημα στα μαύρα – χάλια και θα καθαρίσω τον «κόπρο του Αυγεία» με λογιστές και δικηγόρους που θα αναλάβουν καθήκοντα δημοσίων υπαλλήλων.
Υποσχέσεις όπως:
• Λύνουμε τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος μέχρι το 2070, με το ασφαλιστικό νομοσχέδιο του 2020 και το πρόσφατο νέο ταμείο της Επικουρικής Ασφάλισης, που θα κάνει πλούσιους τους ασφαλισμένους.
Χορτάσαμε από λόγια, διαπιστώσεις και υποσχέσεις μουρμουράνε και διαμαρτύρονται οι συνταξιούχοι.
Η προσφυγή στη Δικαιοσύνη είναι πλέον μονόδρομος τα τελευταία χρόνια . Αλλά ακόμη και οι δικαστικές αποφάσεις που με πολύ αγώνα δικαιώνουν τις αξιώσεις των ασφαλισμένων, δεν γίνονται σεβαστές από το κράτος και ο θυμός της τρίτης ηλικίας πάει στα ύψη.
Αποφάσεις του 2015, της Ολομέλειας του ΣτΕ, όπως και άλλες που ακολούθησαν, (2019, 2020), όπως και η τελευταία του 2021 που αναμένουμε την δημοσίευσή της, γίνονται σεβαστές εν μέρει και τα χρήματα – αναδρομικά με το σταγονόμετρο.
Νέο μέτωπο δικαστικό στο Ελεγκτικό Συνέδριο έχει ανοίξει με την απόφαση του τέταρτου τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Καλείται η Ολομέλεια να κρίνει:
α. Αν αναδρομικά στους συνταξιούχους του δημοσίου πρέπει να αποδοθούν για μια τριετία (2015-2018) και όχι για ένα 11μηνο όπως αποφάσισε στον ιδιωτικό χώρο το ΣτΕ.
β. Αν η απόφαση του 2017 του Ελεγκτικού Συνεδρίου που έκρινε ως αντισυνταγματική τη ρύθμιση του ΕΑΣ, θα γίνει σεβαστή και θα εφαρμοσθεί από το κράτος.
γ. Ζητήματα παραγραφής των αξιώσεων των συνταξιούχων διετής ή πενταετής. Σημειωτέον το Τμήμα, όπως και σχετική γνωμοδοτική παραγραφή των αξιώσεων είναι 5ετης και όχι 2ετης.
Αυτός ο δικαστικός αγώνας, αφορά όλους τους συνταξιούχους του δημοσίου και αν ευδοκιμήσει νομικά η υπόθεση, το κόστος για το δημόσιο μπορεί να υπερβεί τα 2 δις. ευρώ. Σχετικά με την ΕΑΣ ακούγεται ότι η κυβέρνηση θα αποφασίσει την αναστολή εφαρμογής του μέτρου για το 2022. Στη δίκη όμως που έχει ανοίξει κρίνεται εκ νέου η κατάργησή της και όχι η αναστολή του μέτρου. Για αυτή την απόφαση περί κατάργησης ΕΑΣ, έχει ήδη αποφανθεί από το 2017, η Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Ο διαρκής συναγερμός της Δικαιοσύνης, για τις αξιώσεις του συνταξιουχικού κόσμου έχει πολύ δρόμο μπροστά του.
Αν η Πολιτεία δεν ανταποκριθεί, να σεβαστεί και να εφαρμόσει τις δικαστικές αποφάσεις των ανωτάτων δικαστηρίων, θα βρίσκει πάντα μπροστά της, αγωνιστικά, «τα περήφανα γηρατειά».
Πηγή: tovima.gr
