Ένας γλυκός μικρός Σεπτέμβρης στάζει το μέλι του
σωστό παλικαράκι τρυγάει τ αμπέλι του
στα Σπάτα λινοβατης στο Κορωπί γαμπρός
να τρέμουν τα κορίτσια στα βλέφαρά του μπρος
Καλοί μου φίλοι καλό μας μήνα
Ο Αύγουστος δεν παλεύεται
Τι μήνας κι αυτός. Να πάει και να μη γυρίσει. Ειδικά φέτος, που ‘χουμε και τον Κυριάκο γενικό δερβέναγα, έφτασα στο αμήν. Τι ανεμοστρόβιλοι στη Χαλκιδική, τι σεισμοί ολούθε, τι ένα τσούρμο τουριστομάνι να περιμένει πότε θα ξυπνήσει η κυβέρνηση να στείλει καράβι να τους πάρει (μόνο 15 μέρες τής πήρε για να συσκευθεί άνευ πρωθυπουργού, καθώς διακόπευε).
Αλλά και στην πόλη τα πράγματα ήταν τρισχειρότερα. Πέντε νοματαίοι έμειναν πίσω να φυλάν τα τείχη και οι πέντε να κάνουν ό,τι μπορούν για να σου χαλάσουν τη μέρα. Μουσική στη διαπασών (γιατί η γειτονιά άδειασε και δεν ενοχλούν), φωνές του γείτονα στη διαπασών (γιατί η γειτονιά άδειασε και τέτοιος αχαΐρευτος είναι που και φέτος την άφησε τη κυρά του στο δυαράκι να ψήνεται. Αλλά καλά τα ‘λεγε η μάνα της – δεν θα δεις προκοπή με δαύτον! Που τυφλώθηκε και τον πήρε κι έφαγε τα νιάτα της, κορίτσι σαν τα κρύα τα νερά… πού να ξεσπάσει και η δόλια μάνα.
Όσο για τις φωτιές, τι να πω… Έχει καταντήσει αηδία το ζήτημα. Στην Ελλάδα έχει γίνει εθνικό σπορ. Άσε και το άλλο που άκουγα συνεχώς φέτος: «Προτεραιότητά μας οι ανθρώπινες ζωές!». Τι ακριβώς σημαίνει αυτό, μήτε έχω καταλάβει. Λες και θα δει ο πυροσβέστης άνθρωπο να κινδυνεύει και θα πει «όχι, θα σώσω το δέντρο πρώτα». Μας κοροϊδεύουν μού φαίνεται, και ώς εδώ έχω έρθει!
Γι’ αυτό σου λέω. Ο Αύγουστος δεν παλεύεται. Και σαν να μην έφταναν όλα τα παραπάνω, ήρθε και το τελειωτικό χτύπημα: οι εκδρομείς επέστρεψαν και πρέπει και να τους παρηγορήσουμε από πάνω…
Νιώθω τρισευτυχισμένος
Ο Νίκος Φίλης μίλησε στη Βουλή κατά τη διάρκεια των προγραμματικών δηλώσεων και ήταν ο γνωστός Νίκος Φίλης: ήρεμος, πειστικός, με επιχειρήματα, γνώριζε το θέμα του και ήταν, το κυριότερο, αριστερός.
Κι εκεί καταλαβαίνεις -όχι πως δεν το ήξερες- ποιο ήταν το μεγάλο λάθος του ΣΥΡΙΖΑ όσο βρισκόταν στην εξουσία: ξέχασε σε πολλές περιπτώσεις την Αριστερά.
Ο Νίκος Φίλης ήταν ένας επιτυχημένος υπουργός Παιδείας. Όλοι το λένε. Αλλά αποπέμφθηκε. Ως εδώ καλά, έστω και αν δεν είναι και τόσο σοβαρό να «τρως» έναν επιτυχημένο υπουργό επειδή τα έβαλε με την εκκλησία. Αλλά έστω ότι ήθελε να κρατήσει τις ισορροπίες ο Αλέξης.
Πού τον εξαφάνισε όμως μετά τον Νίκο ο πρώην πρωθυπουργός; Τι και αν βγήκε από τους πρώτους στην ψηφοφορία για την Κεντρική Επιτροπή, τι κι αν ήταν ικανός και αγαπητός στον κόσμο της Αριστεράς, τι και αν αποτελούσε την αριστερή συνείδηση της κυβέρνησης, υπουργείο δεν ξαναείδε από τότε.
Θα μου πείτε τώρα τι σημασία έχουν όλα αυτά μια και στην εξουσία βρίσκεται πλέον ο Κυριάκος. Δεν έχετε δίκιο. Δεν ξέρουμε για πόσο διάστημα θα συνεχίσει να συμβαίνει αυτό. Ειδικά βλέποντας τα πρώτα, αστεία, δείγματα διακυβέρνησης. Θα φτάσει μέχρι το τέλος της τετραετίας λέτε; Το παιχνίδι απέκτησε άγριο ενδιαφέρον από την αρχή του. Ομολογώ, δεν το περίμενα. Νιώθω τρισευτυχισμένος…
Πάτε στοίχημα πως θα είναι ο Ζούλας;
Έληξε η προθεσμία υποβολής των υποψηφιοτήτων για τις θέσεις του προέδρου της ΕΡΤ και του διευθύνοντος συμβούλου.
Όσοι ενδιαφέρεστε για τη θέση θα έχετε προνοήσει προφανώς. Θα μαζέψατε τα απαραίτητα χαρτιά, θα καταθέσατε αίτηση κ.ο.κ. Όπως πρέπει να γίνονται οι δουλειές σε ένα ευρωπαϊκό -τρομάρα μας- κράτος.
Υπάρχει ωστόσο μια μικρή μεν αλλά καθοριστική λεπτομέρεια: η κυβέρνηση έχει ανακοινώσει ήδη ποιους θα βάλει στις δύο αυτές θέσεις. Τον Κωνσταντίνο Ζούλα και τον Γιώργο Γαμπρίτσο.
Και τους ανακοίνωσε μάλιστα πριν καν ορίσει τον… αδιάβλητο αυτό διαγωνισμό. Και αναρωτιέσαι: πρόκειται περί ηλιθιότητας ή αλαζονείας; Είμαστε ηλίθιοι και ανακοινώσαμε πριν τον ψεύτικο και γελοίο διαγωνισμό τα ονόματα ή είμαστε αλαζόνες και το κάναμε επίτηδες; Χωρίς να το ξέρω, τείνω προς το πρώτο.
Πάντως είναι κρίμα που δεν μπήκε στο Στοίχημα η πλήρωση των δύο αυτών θέσεων. Θα έπαιζα όλα μου τα λεφτά στο δίδυμο Ζούλας – Γαμπρίτσος. Κάτι μου λέει πως θα κέρδιζα…
Τα πλεονάσματα και το αλεξίπτωτο
Ένα πολύ παλιό ανέκδοτο με το αλεξίπτωτο και την ερώτηση τι θα γίνει αν φτάσει μέχρι τα 3 μέτρα από το έδαφος χωρίς να έχει ανοίξει ούτε το εφεδρικό, καταλήγει με τη διαπίστωση ότι αν κάποιος απέχει πλέον μόλις 3 μέτρα από το έδαφος, μπορεί να πηδήξει και θα σωθεί, καθώς δεν είναι δα και απόσταση που τρομάζει !
Κάπως έτσι και η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι η συζήτηση για τη μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων από το 3,5% με τους θεσμούς μετατίθεται για το 2021. Μόνο που το 2022 παύει έτσι κι αλλιώς η υποχρέωση για πρωτογενή πλεονάσματα στο 3,5 % και άρα η κυβέρνηση Μητσοτάκη σαν το ανέκδοτο, θα έχει φτάσει σχεδόν στο… έδαφος. Όσο για το αλεξίπτωτο ανοίξει δεν ανοίξει την δουλειά του την έκανε…
