Ελπίζω ειλικρινά οι «σκέψεις» της κυβέρνησης, η οποία σύμφωνα με την «Καθημερινή» εξετάζει την επιβολή ΕΝΦΙΑ στα αγροτεμάχια, να παραμείνουν σκέψεις. Γιατί έτσι και γίνουν πράξη, τότε θα πρόκειται ξεκάθαρα για αιτία πολέμου, και αυτός θα είναι ένας πόλεμος που καμία κυβέρνηση δεν είναι ικανή να κερδίσει. Χώρια που ένα τέτοιο μέτρο θα σηματοδοτούσε το άδοξο τέλος της λεγόμενης παραγωγικής ανασυγκρότησης…

Ως συνήθως, το μεγαλύτερο ερώτημα είναι το γιατί; Γιατί να μπει ένα τέτοιο χαράτσι στα χωράφια; Αφού όσο κι αν ψάξεις, δεν θα βρεις ποτέ τέτοιο προαπαιτούμενο-κουτάκι στην μεταρρυθμιστική λίστα των δανειστών, σε αντίθεση με τα κόκκινα δάνεια, τον συνδικαλιστικό νόμο ή το άνοιγμα των εμπορικών καταστημάτων τις Κυριακές, που αποτελούσαν πάγιες απαιτήσεις της τρόικα. Ας το επαναλάβουμε λοιπόν για ακόμη μία φορά: τους δανειστές δεν τους ενδιαφέρει από πού θα έρθουν τα λεφτά, αρκεί να εξασφαλίζονται με οποιονδήποτε τρόπο οι πόροι του προγράμματος (δηλαδή τα λεφτά τους) και το θετικό πρόσημο στα βασικά δημοσιονομικά μεγέθη της χώρας.

Το παράδοξο είναι ότι ακόμα και οικονομίες που έχουν αναπτύξει υψηλή τεχνολογική στάθμη και στηρίζουν το μεγαλύτερο μέρος του ΑΕΠ τους σε υπηρεσίες, φροντίζουν να διατηρούν ζωντανό, αποδοτικό και κερδοφόρο τον πρωτογενή τους τομέα για μία σειρά από λόγους, και κυρίως για την εξασφάλιση της εσωτερικής συνοχής και της παραγωγική ισορροπίας. Το ίδιο και ακόμη περισσότερο θα έπρεπε να ισχύει και για την Ελλάδα, η οποία είναι μία χώρα με μεγάλη παράδοση αλλά και απεριόριστες δυνατότητες τόσο στον πρωτογενή όσο και στον δευτερογενή τομέα, ο οποίος καταλαμβάνει σημαντικό μέρος των εθνικών εξαγωγών.

Οι αγρότες δεν αντέχουν άλλο. Δεν είναι μόνο το περιθώριο του κέρδους τους το οποίο έχει μειωθεί δραματικά αλλά και το γεγονός ότι σε αντίθεση με τους υπόλοιπους κλάδους, η παραγωγή τους επηρεάζεται σημαντικά από τα ακραία καιρικά φαινόμενα. Επιπλέον, αν βάλεις ένα τέτοιο βαρίδι στα πόδια των αγροτών, τότε είναι εξαιρετικά πιθανό κάποιοι να χρεοκοπήσουν και κάποιοι να μετακυλήσουν τον φόρο στην τιμή του τελικού προϊόντος, με αποτέλεσμα το τελευταίο να καταστεί λιγότερο ανταγωνιστικό τόσο για την εσωτερική αγορά, όσο και για το εξωτερικό. Ας καταλάβουμε κάτι: δεν είναι μόνο το μέλλον της Ηλείας ή των υπόλοιπων αγροτικών περιοχών που διακυβεύεται από έναν νέο ΕΝΦΙΑ, αλλά συνολικά το οικονομικό και παραγωγικό στερέωμα της χώρας.