Μόλις κάποιος ξένος περάσει τα αμερικανικά σύνορα, οι τελωνειακοί υπάλληλοι του υποβάλλουν το ίδιο πάντα ερώτημα: Ταξιδεύετε για μπίζνες ή τουρισμό; Το ερώτημα είναι βεβαίως τυπικής φύσεως, εφόσον οι Αμερικάνοι γνωρίζουν ήδη ποιος είναι ο επίσημος σκοπός της επίσκεψης του καθένα ο οποίος επισκέπτεται την χώρα. Ωστόσο ρωτούν, για να διαπιστώσουν αν θα τους πείσει η απάντηση, ή πολύ περισσότερο, αν η απάντηση που θα δοθεί, συμπίπτει με αυτό που έχει δηλωθεί.

Ίσως θα έπρεπε να συμβαίνει κάτι ανάλογο όποτε υπουργοί και πρωθυπουργοί αυτού του κράτους πραγματοποιούν επίσημες επισκέψεις. Σε μία τέτοια περίπτωση, τις ερωτήσεις δεν θα τις υπέβαλλαν οι οικοδεσπότες, αλλά οι Έλληνες δημοσιογράφοι. Να πιάσουν δηλαδή τον Μητσοτάκη, για παράδειγμα, ο οποίος βρίσκεται στην Σαγκάη, και να τον ρωτήσουν στα ίσα: «Κύριε πρωθυπουργέ, ήρθατε στην Κίνα για μπίζνες ή τουρισμό;». Αν ήταν ποτέ δυνατόν κάτι τέτοιο, τότε μάλλον θα ήταν ασφαλές να υποθέσουμε πως ο κύριος πρωθυπουργός (και εδώ που τα λέμε ο οποιοσδήποτε πρωθυπουργός), θα απαντούσε αυτονόητα πως ταξιδεύει για μπίζνες. Οπότε σε αυτό το σημείο, το επόμενο ερώτημα θα ήταν: «Κατόπιν ποιων, συγκεκριμένα, ενεργειών σας, σκοπεύετε να προωθήσετε τα ελληνικά συμφέροντα και να προβάλλετε το εγχώριο προϊόν;».

Φυσιολογικά, κάπουεδώ θα τελείωναν όλα. Αλλά στη χώρα της φαιδράςπορτοκαλεας δεν υπάρχει όριο: «Τι ρόλο διαδραματίζουν όλοι αυτοί οι δεκάδες, κυριολεκτικά, δεκάδες θεσμικοί που έχετε φέρει μαζί σας στην Κίνα, κ. Μητσοτάκη;». Εντάξει, για τους επιχειρηματίες το καταλαβαίνω απόλυτα, γιατί ο επιχειρηματίας είναι θηρευτής. Είναι στη φύση του να επιδιώκει να κάνει μπίζνες και αυτό σε ένα βαθμό, ίσως δημιουργήσει περισσότερες θέσεις εργασίας, οπότε είναι ωφέλιμο και για τη χώρα. Οι άλλοι όμως, οι πάσης φύσεως και ιδιότητος αξιωματούχοι, γνωρίζουμε εκ των προτέρων ότι πήγαν μαζί του καθαρά για τουρισμό, κι ας υποδύονται τους φλογερούς πατριώτες. Κατά συνέπεια τους ευχόμεθα ολόψυχα καλή διαμονή και με το καλό να γυρίσουν πίσω ανανεωμένοι.